Spis treści
Jak wygląda marakuja? Owoc tropikalny o wyjątkowym smaku
Marakuja to owoc rośliny o nazwie męczennica (Passiflora edulis). Rośnie w strefie tropikalnej i subtropikalnej w Azji, Afryce i Ameryce. Do rodzaju Passiflora należy ponad 500 gatunków, z czego większość to rośliny ozdobne. Jest wśród nich także lecznicza męczennica cielista (Passiflora incarnata).
Marakuja stanowi trzeci najważniejszy owoc tropikalny na świecie po mango i ananasie. Istnieją dwa główne rodzaje owocu, choć w sprzedaży znajduje się głównie ta fioletowa – mniej słodka i uważana za gorszą pod względem aromatu i smaku niż odmiany żółte. Te mają większe owoce, kwasowość i plony.
Niewielki owalny owoc ma miąższ złożony z wielu czarnych pestek otoczonych torebkami z sokiem. Pod tym względem przypomina inne tropikalne owoce takie, jak granat, kiwano czy grenadilla. Żółtozielony miąższy wnętrza marakui cieszy oko i urzeka swoimi nutami zmysł węchu i smaku.
O marakui mówi się, że ma aromat ponad 130 owoców, w tym jabłka, banana, truskawek, mango, ananasa, papai, liczi, guawy itp. Dlatego stanowi popularny dodatek aromatyzujący do soków, deserów, lodów i napojów.
Marakuja – jak jeść owoc passiflory?
Owoc jedzony jest zwykle na surowo, ponieważ tak smakuje najlepiej. Miąższ najlepiej wyjmować z połówek za pomocą łyżeczki. Można używać go jako dodatku do deserów. Pasuje do jogurtów, lodów, serników, sałatek owocowych, płatków, a także koktajli smoothie i sałatek warzywnych. Ze względu na swój wielowymiarowy smak pasuje przy tym do większości owoców, a zwłaszcza tych tropikalnych.
Marakuja to także owoc często stosowany w produktach przetworzonych. Należą do nich koncentraty, soki i przeciery (purée). Najczęściej stanowią półprodukt dodawany przez producentów do gotowej żywności. Można jednak kupić w internecie czystą pulpę z marakui bez dodatków, pakowaną w saszetki podobnie, jak inne musy owocowe.
Na co jest dobra marakuja? Właściwości odżywcze i zdrowotne
Jeden mały owoc marakui zapewnia tylko 17 kcal i aż 2 g błonnika pokarmowego, a także cenne mikroskładniki, zwłaszcza witaminę C, A (karotenoidy), żelazo i potas. Zawiera przy tym pewne ilości wit. B2, B3, folianów, wapnia i cynku, a ponadto liczne antyoksydanty i inne substancje aktywne, m.in. polifenole, triterpeny, flawonoidy i polisacharydy. Zawartość polifenoli jest przy tym większa niż w owocach takich, jak banan, liczi, mango, papaja i ananas.
Owoc męczennicy ma ciekawą historię zastosowania medycznego, np. w Chinach stosowano go do leczenia bezsenności, kaszlu, bólu stawów i zaparć. Jako środek uspokajający stosuje się także liście rośliny.
Dzisiaj potwierdzono, że związki zawarte w owocach marakui mają właściwości:
przeciwzapalne,
przeciwnowotworowe,
chroniące wątrobę,
neuroprotekcyjne,
uspokajające,
redukujące stężenie lipidów we krwi,
przeciwcukrzycowe.
Jedzenie marakui pomaga więc chronić się przed stresem oksydacyjnym, zadbać o profilaktykę chorób cywilizacyjnych i poprawić trawienie. To przy tym niskocukrowy owoc, który jest dobry dla osób na diecie i diabetyków.
Czy pestki z marakui się je?
W wielu źródłach poddaje się w wątpliwość bezpieczeństwo jedzenia pestek marakui. Chociaż wiele badań wskazuje na brak szkodliwych efektów jedzenia marakui, nie można wykluczyć szkodliwego działania cyjanowodoru zawartego w skórce i zielonych częściach rośliny, w dojrzałym owocu ten toksyczny związek nie występuje. W rzeczywistości pestki marakui są zdrowe. Warto więc poczekać, aż owoc zyska dojrzałość, a przy okazji pełny smak.
Działania niepożądane związane z dotykaniem i jedzeniem marakui mogą dotyczyć osób uczulonych na związki lateksowe, które bywają przyczyną wysypek skórnych.
Po czym poznać, że marakuja jest dojrzała?
Marakuja jest najlepsza do spożycia, gdy jest dojrzała, co można poznać po jej wyglądzie. Skórka powinna być pomarszczona, choć owoc wciąż powinien mieć swój ciężar. Oznacza to, że nie jest zbytnio odwodniony i wysuszony w środku.
Jak sprawić, by marakuja dojrzała? Wystarczy trzymać ją przez co najmniej kilka dni w temperaturze pokojowej do momentu, gdy uzyska odpowiedni stan. Nie powinna leżeć w bezpośrednio nasłonecznionym miejscu ani też w lodówce.
Źródła:
