To się dzieje z Twoim organizmem, kiedy jesz ogórki. Możesz stracić na wadze, nawodnić organizm i wzmocnić kości. Skorzysta także skóra

Ogórek (Cucumis sativus L.) jest członkiem rodziny dyniowatych, do której należą także arbuzy i dynie. Jest to popularne warzywo stosowane w tradycyjnej medycynie indyjskiej od czasów starożytnych. Cenione jest za dużą zawartość wody (ok. 96 proc.), niskokaloryczność (14 kcal w 100 g) i niski indeks glikemiczny (15).

W jednym, nieobranym ogórku średniej wielkości (ok. 300 g) znajdziemy:

• 45 kalorii,
• 0 gramów tłuszczu,
• 11 gramów węglowodanów,
• 2 gramy białka,
• 2 gramy błonnika.

Ponadto pokryje on dzienne zapotrzebowanie na witaminy i składniki mineralne, w następującej części:

• witamina C – 14 proc.,
• witamina K – 62 proc.,
• magnez – 10 proc.,
• potas – 13 proc.,
• mangan – 12 proc.

Ogórki są także źródłem antyoksydantów, takich jak flawonoidy i garbniki, które wykazują działanie przeciwutleniające. Zapobiegają gromadzeniu się szkodliwych rodników, dzięki czemu mogą pomóc w zmniejszeniu ryzyka wystąpienia poszczególnych chorób autoimmunologicznych, nowotworowych oraz chorób serca i płuc.

Ogórki należy jeść ze skórką, ponieważ kryją się w niej znaczne ilości błonnika i cennych substancji aktywnych. Ze względu na to, że ogórek zawiera askorbinazę, należy unikać łączenia go z produktami, które zawierają witaminę C np. pomidorami, ponieważ doprowadzi to do dezaktywacji działania kwasu askorbinowego.

Jedzenie ogórków wpływa na nasz organizm bardzo pozytywnie. Dzięki niskiej kaloryczności i jednocześnie dużej zawartości wody i cennych składników odżywczych, mogą być stałym elementem codziennej diety. Sprawdź w naszej galerii, dlaczego warto sięgać po nie codziennie.

Ogórki zielone mimo niezaprzeczalnych zalet, nie mogą być spożywane przez wszystkich. Szczególną ostrożnością powinny wykazać się osoby, które cierpią na alergię pokarmową oraz na refluks żołądkowo-przełykowy, wrzody żołądka i dwunastnicy. Nie powinny jeść ich także osoby na diecie lekkostrawne, w tym niemowlęta.

Przy początkowym rozszerzaniu diety (po 9. miesiącu życia), dziecku należy podawać ugotowanego ogórka w wersji puree, gdyż ze względu na substancję zwaną kukurbityną, może być on dla nich trudny do strawienia. Surowe ogórki pokrojone na kawałki lepiej wprowadzić do diety malucha, dopiero kiedy skończy pierwszy rok życia.

Źródła:

• Phytochemical and therapeutic potential of cucumber Fitoterapia
• 7 Health Benefits of Eating Cucumber Healthline