Cieciorka a ciecierzyca – dwie nazwy tej samej rośliny
Ciecierzyca to jednoroczna roślina strączkowa z rodziny bobowatych. Popularnie nazywana bywa również cieciorką, co dla wielu osób jest mylące. Ciecierzyca i cieciorka to ta sama roślina, którą można też spotkać pod nazwą groch włoski.
Cieciorka od wieków znana jest w kuchni śródziemnomorskiej, powszechna jest również w krajach Bliskiego Wschodu. Najczęściej używaną odmianą jest kabuli o dużych, kremowych ziarnach. Rzadziej spotykana jest odmiana desi o małych nasionach zwykle w kolorze żółto-kremowym, ale też zielonym, czerwonym, brązowym i czarnym. Oba gatunki mają podobny, słodkawy smak z lekką, orzechową nutą.
Zobacz także: Wiosenny kwiat zdrowszy od soi. Te nasiona jedz, gdy chcesz schudnąć i obniżyć poziom cukru
Wartości odżywcze ciecierzycy
Cieciorka jest doskonałym źródłem białka (aż 8,86 g/100 g ugotowanego produktu). Jest też bogata w błonnik (7,6 g/100 g ugotowanego produktu), pomagający w odchudzaniu oraz w walce z zaparciami. Zawarty w tej roślinie potas (291 mg/100 g) reguluje ciśnienie krwi, a spora ilość żelaza pomaga zapobiegać anemii (100 g produktu pokrywa ok. 25 proc. dziennego zapotrzebowania). Ziarna ciecierzycy są też źródłem wielu cennych witamin z grupy B, w tym kwasu foliowego (nawet 70 proc. dziennego zapotrzebowania).
Ze względu na wysoką zawartość białka, ciecierzyca polecana jest wegetarianom i weganom, a zawarty w niej błonnik jest korzystny dla cukrzyków, osób cierpiących na zaparcia, narażonych na choroby serca i krążenia oraz odchudzających się.
Zobacz także:
Właściwości zdrowotne ciecierzycy
Ciecierzyca ma niski indeks glikemiczny (IG=30), a zawarty w niej błonnik pomaga stabilizować poziom cukru we krwi. W 2007 roku British Journal of Nutrition opublikował wyniki badań, z których wynika, że spożywanie jej w dużych ilościach może być pomocne w zapobieganiu cukrzycy typu II i przyczynia się do poprawy stanu zdrowia osób, które już dotknęła ta choroba.
Błonnik usprawnia też perystaltykę jelit i wpływ na prawidłowe wypróżnienia, co zapobiega zaparciom. Ponadto błonnik sprawia również, że szybciej odczuwana jest sytość, dzięki czemu jemy mniej, co z kolei sprzyja odchudzaniu.
Ciecierzyca obniża także poziom złego cholesterolu, dzięki czemu zapobiega rozwojowi miażdżycy oraz chorób serca. Wpływa także na obniżenie ciśnienia krwi, a to ze względu na zawartość potasu, który wzmacnia naczynia krwionośne oraz pozwala pozbyć się nadmiaru sodu.
Ciekawe są odkrycia naukowców z Banaras Hindu University w Indiach, którzy opracowali maść na bazie ciecierzycy, pomocną w leczeniu bielactwa nabytego. Jest to możliwe, ponieważ cieciorka zawiera aminokwasy, które korzystnie wpływają na syntezę melaniny, odpowiedzialnej za pigmentację skóry.
Sprawdź również:
Ile kalorii ma ciecierzyca i co można z niej przyrządzić?
Ciecierzyca ma 164 kcal na 100 g ugotowanego bez soli produktu. Podobną wartość kaloryczną (ok. 166 kcal/100 g) ma hummus, czyli pasta z ugotowanych, przetartych nasion ciecierzycy używana jako dip lub pasta do smarowania. Nieco bardziej kaloryczny jest falafel, czyli smażone kulki lub kotleciki z ciecierzycy – szacuje się że 100 g tego specjału to 332 kcal. Oczywiście kaloryczność zależy też od użytych do przyrządzenia potrawy dodatków.
Ciecierzyca nadaje się też do zup, wegetariańskich pasztetów, farszów czy jako składnik sałatek. Z nasion ciecierzycy produkuje się mąkę, która może być stosowana do zagęszczania zup i sosów, dodawana do placków, naleśników, a w kuchni wegańskiej zastępuje jajka. Ponieważ nie zawiera glutenu nadaje się dla osób cierpiących na alergię lub celiakię.
Choć potrawy z ciecierzycy nie należą do niskokalorycznych, ich spożywanie sprzyja zrzuceniu zbędnych kilogramów. Cieciorka jest bardzo sycąca, a zawarty w niej błonnik przyczynia się do lepszego spalania tkanki tłuszczowej.
Przepis na hummus z ciecierzycy
Do przyrządzenia hummusu najlepiej jest użyć ciecierzycy z puszki. Można również samodzielnie ugotować ciecierzycę. Potrzebne będzie ok. 400 g. Należy ją zmiksować na gładką masę za pomocą blendera, dodając kilka łyżek zalewy, 1 łyżkę soku z cytryny, 1 ząbek czosnku, szczyptę soli i pieprzu, 1 łyżeczkę oleju sezamowego lub oliwy z oliwek, 1 łyżeczkę mielonego kminu rzymskiego i 5 łyżek pasty sezamowej tahini (do kupienia w sklepie).
Do tak przygotowanego hummusu można dodać paprykę w proszku, natkę pietruszki lub oliwki, żeby nadać paście inny smak. Hummus z ciecierzycy można używać do smarowania pieczywa lub jako dip do paluszków chlebowych lub warzyw pokrojonych w słupki np. marchewki czy selera.
Negatywne skutki spożywania ciecierzycy
Oprócz licznych zalet, spożywanie ciecierzycy może mieć też skutki uboczne. Jej nasiona zawierają oligosacharydy gazotwórcze, które nie są trawione przez człowieka. Fermentujące cukry i polisacharydy są niezbędne w zdrowej diecie, ponieważ pomagają w utrzymaniu równowagi mikroflory jelita grubego, jednak powodują też wzdęcia i gazy. Aby zminimalizować ten efekt, warto do potraw z ciecierzycy stosować przyprawy takie jak majeranek, kminek czy gałka muszkatołowa.
Ciecierzyca zawiera również fityniany - substancje antyodżywcze, które przyczyniają się do zmniejszenia wchłaniania składników mineralnych, np. wapnia czy cynku. Namaczanie ziaren przed gotowaniem pomaga uaktywnić proces częściowego rozkładu fitynianów.
ZOBACZ: Warto mieć w domu zapas ciecierzycy. Jakie ma właściwości?
Nagroda Nobla w dziedzinie medycyny przyznana
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?