Czym jest lordoza?
Lordoza jest naturalnym, łukowatym wygięciem kręgosłupa w obszarze odcinka szyjnego (lordoza szyjna) i kręgosłupa lędźwiowego (lordoza lędźwiowa). W obrębie kręgosłupa występuje naprzemiennie z kifozą, powodując charakterystyczny S-waty kształt kręgosłupa.
Lordoza szyjna i lordoza lędźwiowa to fizjologiczne wygięcia kręgosłupa do przodu, natomiast kifoza odcinka piersiowego – do tyłu.
Naturalnym zjawiskiem jest łagodna lordoza, ale z wielu powodów wynikających ze zmian stylu życia, u wielu osób występuje pogłębiona lordoza, która inaczej nazywana jest hiperlordozą. Pogłębiona lordoza wynika z braku harmonii pomiędzy danymi odcinkami kręgosłupa, a mięśniami, więzadłami i ich przyczepami. To znaczy, że mięśnie w danej partii ciała są słabsze lub mocniejsze, niż powinny przez co ich pracę muszą przejąć inne, nie przystosowane do tego struktury. W przypadku lordozy obserwuje się:
- osłabione mięśnie wewnętrzne brzucha,
- nieaktywne mięśnie pośladków,
- ograniczenie ruchomości w stawie biodrowym (tzw. zamknięte biodro),
- skrócony mięsień czworogłowy uda.
Przyczyny pogłębionej lordoza kręgosłupa lędźwiowego (hiperlordoza)
Lordoza jest całkowicie naturalnym zjawiskiem. Oprócz powszechnego wśród ludzi skrzywienia bocznego kręgosłupa (skolioza), częstym jest pogłębiona lordoza lędźwiowa lub pogłębiona lordoza szyjna. To skrzywienie kręgosłupa łatwe do rozpoznania po analizie profilu bocznego, ponieważ polega na nadmiernym i nienaturalnym wygięciu do przodu odcinka szyjnego lub lędźwiowego kręgosłupa.
Charakterystyczną formą wady postawy jest hiperlordoza lędźwiowa. Objawia się zaokrąglonymi plecami, uwydatnionym i wysuniętym do przodu brzuchem, który może przypominać nawet brzuch w ciąży. Zmianie ulega także naturalne ułożenie miednicy, która z pozycji pionowej ulega przechyleniu do przodu, co objawia się trzecim charakterystycznym elementem budowy ciała osoby z hiperlordozą lędźwiową – odstającymi pośladkami.
Pogłębiona lordoza lędźwiowa kręgosłupa jest często występującą wadą dotykającą osoby, które prowadzą nieaktywny tryb życia m.in. mają siedzącą pracę i nie ćwiczą po jej zakończeniu. Doprowadzić do niej mogą nieumiejętnie wykonywane ćwiczenia na siłowni, podczas których nie angażowane są mięśnie brzucha i pośladków, a nadmiernie obciążone prostowniki pleców. Wskazując na konkretne ćwiczenia, należy zwrócić na technikę m.in. przysiadu ze sztangą z tyłu, martwego ciągu, martwego ciągu rumuńskiego i wykroków, a także sposobu podnoszenia sztangi z ziemi. Przed ćwiczeniami trzeba aktywować mięśnie pośladkowe oraz brzucha, do czego warto wykorzystać gumy oporowe.
Nie trzeba nieprawidłowo trenować na siłowni (prawidłowy trening jest bowiem bardzo korzystny), ponieważ przyczyną hiperlordozy może być obciążanie lędźwi podczas czynności dnia codziennego. Schylanie się na prostych nogach, podnoszenie ciężkich paczek, zakupów, dziecka, czy zwierzaka z prostych nóg, powoduje znaczne obciążenie dla kręgosłupa lędźwiowego. Za hiperlordozę tego odcinka odpowiadają osłabione mięśnie wewnętrzne brzucha, dlatego może dotyczyć kobiet ciężarnych podczas ciąży oraz po porodzie.
Spłycenie lordozy szyjnej oraz zniesienie lordozy szyjnej – przyczyny i różnice
Pogłębiona lordoza szyjna i zniesienielub spłycenie lordozy szyjnej to przeciwstawne sobie schorzenia, będące wadami kręgosłupa tego odcinka. Spłycenie lordozy szyjnej objawia się nadmiernym odprostowaniem szyi, wynikające z wyprostowania, ale niepełnego naturalnej krzywizny kręgosłupa szyjnego. Zniesienie lordozy szyjnej to pogłębiony stan, który następuje po spłyceniu lordozy szyjnej, gdyż wówczas naturalna lordoza szyjna, uległa całkowitemu wyprostowaniu.
Przyczyną może być choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa dotykająca kręgi szyjne lub krążki międzykręgowe, a także urazy i kontuzje tego odcinka kręgosłupa. Te przeważnie zdarzają się podczas podróży komunikacją miejską. W wyniku nagłego hamowania, może dojść do przesunięcia szyi do przodu, a następnie nagłego odgięcia jej do tyłu. Objawami są bóle karku i szyi, często promieniujące również do rąk i pleców.
Pogłębiona lordoza szyjna dotyka osoby, które prowadzą siedzący tryb życia, nie są aktywne fizycznie i większość czasu spędzają w pozycji siedzącej. Ta wada postawy charakterystyczna jest dla pracowników biurowych, którzy podczas 8-godzinnej zmiany w pracy garbią się, obniżają szyję, a także wysuwają do przodu barki i ramiona. Mięśnie znajdujące się między łopatkami są osłabione, a mięśnie piersiowe i te znajdujące się z przodu szyi – przykurczone.
Warto mieć na uwadze, że zniekształcenia kręgosłupa to nie tylko choroba, która dotyczy kości, lecz w równym stopniu więzadeł i mięśni. Postępujące zniekształcenie kręgów doprowadza do nierównego ustawienia kręgosłupa, a także do możliwego bólu i stałej zmiany postawy.
Pamiętaj, aby przyglądać się niemowlakowi i dziecku w jego pierwszych okresach życia