Spis treści
Biała dieta – co można jeść?
Biała dieta to taka, w której można jeść jedynie produkty i dania o jasnym zabarwieniu, tj. białym albo beżowym. To jedyny warunek, bo dozwolone są pokarmy z różnych grup żywności.
Stosowanie białej diety jest zalecane po zabiegach stomatologicznych, takich jak wybielanie zębów a także ich czyszczeniu – piaskowaniu i skalingu, które często wykonuje się w ramach higienizacji jamy ustnej. Powoduje ona usunięcie zewnętrznej warstwy znajdujące się na szkliwie.
Sprawdź: Co jeść i pić po wybielaniu czy piaskowaniu zębów? Zasady białej diety
W powiększeniu zęby mają mikroskopijne pory, które pozwalają na docieranie z nich impulsów nerwowych związanych z odczuwaniem zimna czy nacisku. Niestety, przez te same otwory wnikają w szkliwo również pigmenty z jedzenia i używek.
Podczas gdy w normalnych warunków pory w szkliwie zębów są zamknięte, w przypadku wspomnianych procedur zostają one otwarte na 2-3 tygodnie. Porowate szkliwo zaczyna zachowywać się jak gąbka, przez co niewłaściwe menu rujnuje efekty zabiegu.
Stomatolodzy przekonują, że przy inwestycji w wygląd zębów biała dieta to niewielkie wyrzeczenie. Jednak to, co jest dobre dla naszej aparycji, może odbić się niekorzystnie na ogólnym zdrowiu.
Dlaczego biała dieta szkodzi?
Biała dieta jest szkodliwa, ponieważ drastycznie ogranicza wybór produktów, niejednokrotnie do opcji niezdrowych, jak wyroby z oczyszczonej mąki. W ten sposób pozbawia organizm najważniejszych składników roślinnych, które hamują procesy degeneracji komórek i w ten sposób zmniejszają ryzyko rozwoju wielu chorób. Bez tej ochrony już po kilku dniach można czuć się znacznie gorzej, bo jadłospis traci swój antyoksydacyjny i przeciwzapalny potencjał.
Jak może jednak zaszkodzić dieta stosowana przez 2-3 dni? W rzeczywistości dentyści zalecają ją na 10-14 dni, a w niektórych klinikach doradzają stosowanie na 3 tygodnie po zabiegach – i tyle samo przed nimi. Przy bardzo intensywnych procedurach czas ten może się wydłużać. Nie brak też nadgorliwych posiadaczy białych zębów, którzy z leku przez plamami na stałe rezygnują z produktów takich, jak buraki, papryka, pomidory, warzywa liściaste, jagody czy kurkuma.
Regularne wybielanie zębów i wykonywanie innych procedur zwiększających wrażliwość szkliwa nazębnego może wiązać się z przedłużonym stosowaniem białej diety. W ten sposób prowadzi do rozwoju niedoborów żywieniowych, pogarszając samopoczucie, sprawność umysłową czy stan skóry, włosów i paznokci.
Czytaj też: Tureckie zęby źródłem powikłań, a nawet ich wypadania
Co robić, by nie musieć stosować długo białej diety? Regularnie czyścić zęby takimi metodami, które ograniczają powstawanie osadów i przebarwień (np. szczoteczką soniczną), chodzić częściej na łagodniejsze zabiegi dentystyczne, zamiast rzadziej na mocniejsze. I nie dążyć do diametralnej zmiany odcienia zębów, bo nie zawsze da się ją osiągnąć, a powikłania mogą wiązać się z silnym i przedłużonym bólem.
Biała lub beżowa dieta jako zaburzenie odżywiania
Termin biała albo beżowa dieta często odnoszony jest do podobnego jadłospisu, co ten po zabiegach stomatologicznych, ale stosowanego z innych powodów.
Powodem do ograniczania się do jedzenia w neutralnym kolorze (a najczęściej także konsystencji i smaku) może być objawem neofobii albo zaburzeń odżywiania. Borykają się z nią już dzieci, które są niejadkami, jednak zdarza się też wśród dorosłych. Wybór produktów takich, jak białe pieczywo, makaron, biszkopty, ryż, czipsy, frytki, płatki, mleko, jogurty, które najczęściej jedzone są bez dodatków.
Spraw: Neofobia żywieniowa u dziecka nie oznacza niejadka
Tak wąski wybór pokarmów pozbawia dziecko nie tylko ochronnych antyoksydantów i innych fitozwiązków, ale też praktycznie wszystkich składników odżywczych niezbędnych do prawidłowego wzrostu i rozwoju. Sprzyja także nadwadze i otyłości w młodym wieku, a to zestaw czynników pozbawiających zdrowia w późniejszym życiu.
Biało-beżowa dieta u osoby dorosłej oznacza odżywianie się głównie wysokoprzetworzonymi produktami zbożowymi i innymi bogatymi w węglowodany, a zwłaszcza cukry proste. Może świadczyć o skrajnie złych nawykach żywieniowych, które w szybkim tempie przyczyniają się do rozwoju otyłości i chronicznych chorób.
