Spis treści
Jak wygląda rdestowiec japoński?
Rdestowiec japoński (Reynoutria japonica), nazywany też ostrokończystym, zalicza się do rodziny rdestowatych i pochodzi z Azji Wschodniej. Od XIX występuje naturalnie także w Europie, w Polsce uważany jest za gatunek inwazyjny, zagrażający rodzimej przyrodzie.
Redstowiec japoński jest byliną, której łodygi przypominają budową bambus – są puste w środku, jego liście są jasnozielone, mają od 5 do 15 cm. Może osiągnąć do 3-5 metrów wysokości, kwitnie w późnym latem drobnymi białym kwiatami, lubianymi przez pszczoły.
Jest gatunkiem, który rozprzestrzenia się i rozrasta w bardzo szybkim tempie. Jego uprawa bez zezwolenia jest nielegalna. Jeśli pojawi się na naszym terenie powinien być zwalczany. Najlepiej jest go wykopać i zutylizować, ponieważ potrafi odbić nawet z niewielkich fragmentów pędów.
Właściwości zdrowotne rdestowca. Na co może pomóc?
Głównym surowcem zielarskim jest kłącze rdestowca, które wykopuje się wczesną wiosną lub późną jesienią. Ponieważ siew i sadzenie tej rośliny jest nielegalne, najlepiej zakupić je z legalnego źródła.
Jak podaje fitoterapeuta dr Henryk Różański, kłącze należy szybko wymyć w letniej wodzie i suszyć w temperaturze 20-55 stopni Celsjusza np. w piekarniku elektrycznym. Takie działanie pomoże w zachowaniu jak największej ilości związków czynnych. Kłącze należy następnie rozdrobnić np. w maszynce do mięsa.
Ze względu na bogactwo składników zawartych w kłączu ma ono bardzo szerokie zastosowanie: od hamowania rozwoju grzybów i bakterii chorobotwórczych, przez działanie antyoksydacyjne, przeciwzapalne, przeciwbólowe i przeciwhistaminowe, po zmniejszenie ryzyka powstawania zakrzepów. Wśród wskazań do jego zastosowania dr Różański wymieniana m.in. choroby takie jak:
- choroba wieńcowa,
- cukrzyca,
- nadciśnienie,
- stany zapalne żył,
- miażdżyca,
- zaburzenia krążenia obwodowego,
- zakrzepy,
- fitoterapia nowotworów,
- choroby autoimmunologiczne,
- zaparcia,
- atonia jelit,
- zatrucia,
- kuracje odtruwające,
- otyłość,
- zaburzenia pamięci,
- wirusowe zapalenie wątroby,
- marskość wątroby,
- choroba Alzheimera,
- zespół zimnych dłoni i stóp (np. u młodych dziewcząt),
- menopauza,
- przerost gruczołu krokowego,
- stany zapalne i infekcje układu moczowego oraz płciowego (w mieszankach),
- stres,
- depresja,
- rekonwalescencja po przebyciu chorób zakaźnych,
- przewlekłe choroby skóry na tle zaburzeń metabolicznych,
- profilaktyka i leczenie kandydiozy (Candida),
- choroby pasożytnicze,
- stany zapalne rogówki, tęczówki i naczyniówki,
- zaćma,
- dychawica oskrzelowa,
- stany zapalne piersi.