Lejkowata klatka piersiowa (inaczej szewska klatka) – kiedy zalecana jest operacja, a kiedy ćwiczenia

Artur Białek
Deformacja klatki piersiowej lejkowatej jest przyczyną nie tylko istotnych dolegliwości, ale i zaburzeń, które utrudniają funkcjonowanie w społeczeństwie.
Deformacja klatki piersiowej lejkowatej jest przyczyną nie tylko istotnych dolegliwości, ale i zaburzeń, które utrudniają funkcjonowanie w społeczeństwie. Diego Vito Cervo (123RF)
Lejkowata klatka piersiowa, czyli pectus excavatum, objawia się stożkowym zapadnięciem części mostka i towarzyszącą temu deformacją przylegających żeber. Schorzenie nazywane również szewską klatką jest jednym z najczęściej występujących w obszarze wrodzonych deformacji ściany klatki piersiowej. Jednak może też powstawać w następstwie innych procesów chorobowych.

Lejkowata klatka piersiowa, nazywana także szewską klatką piersiową, charakteryzuje się wygięciem (ku tyłowi) trzonu mostka i przymostkowego odcinka okolicznych żeber. W większości przypadków, deformacja pojawia się w dolnej części mostka i ma charakter asymetryczny, choć nie jest to regułą - czasami wada jest symetryczna. Schorzenie dotyczy 0,1 proc. populacji (1 na 1000 urodzeń) i w 40 proc. przypadków jest widoczne już po urodzeniu. Największy postęp wgłębienia widoczny jest w okresie dojrzewania, kiedy dochodzi do gwałtownego wzrostu kośćca, przy czym deformacja może powiększać się aż do zakończenia wzrostu klatki piersiowej, czyli do 18–20 roku życia.

Lejkowata klatka piersiowa – przyczyny występowania

Lejkowata klatka piersiowa, jako wada wrodzona, jest schorzeniem o nie do końca poznanej etiologii. U 45 proc. chorych, deformacja ma charakter dziedziczny. Inne możliwe czynniki wystąpienia szewskiej klatki piersiowej to:

  • nadmierny wzrost żeber (w następstwie czego dochodzi do zepchnięcia mostka w stronę kręgosłupa),
  • nieprawidłowości w obszarze mięśni z przyczepem w okolicy klatki piersiowej,
  • nadmierna wiotkość mostkowego przyczepu przepony,
  • zbyt duży wysiłek oddechowy w okresie dzieciństwa.

Szewska klatka może współwystępować z innymi schorzeniami, takimi jak:

  • zespół Marfana

– w okresie niemowlęcym objawia się smukłą budową ciała, brakiem właściwego napięcia mięśniowego, czasami także zezem i oczopląsem. W okresie dziecięcym – szybkim wzrostem, problemami z bieganiem i siadaniem, niewłaściwym napięciem mięśni mimicznych, asymetryczną budową wynikającą z wiotkości kośćca, często także wadami serca, a z powodu niewłaściwego napięcia mięśni klatki piersiowej, także często występującym zapaleniem płuc i oskrzeli. W przebiegu choroby może pojawić się astma, zaćma, jaskra i odwarstwienie siatkówki oka,

  • zespół Ehlersa-Danlosa

– schorzenie genetyczne charakteryzujące się nadmierną elastycznością skóry i stawów, często także utrudnionym procesem gojenia się ran. Objawy dolegliwości to:  miękka, nadmiernie rozciągliwa i łatwo ulegająca urazom skóra, zbyt duża ruchomość stawów, spowolnione gojenie się ran, ból w obszarze stawów, ból mięśniowo-szkieletowy, niedostateczne napięcie mięśniowe, stany zapalne stawów i kości, dolegliwości ze strony dziąseł, osłabienie wzroku,

  • zespół Polanda

– zespół wad wrodzonych, występujących jednostronnie. Wśród objawów schorzenia należy wymienić: asymetryczne piersi, niedorozwój piersi, nieprawidłowości w obszarze mięśnia piersiowego większego, syndaktylię (zrośnięcie palców rąk), krótkopalczastość, brak niektórych palców, niedorozwój jednej z kończyn górnych, deformację klatki piersiowej,

  • zespół Noonan

– wrodzony zespół patologii o charakterze wielonarządowym, najczęściej dotyczących układu sercowo-naczyniowego, limfatycznego, krwiotwórczego, kostno-szkieletowego, moczowo-płciowego, jak i ośrodkowego układu nerwowego.   

W niektórych przypadkach, klatka lejkowata jest konsekwencją długo trwającej krzywicy – schorzenia, w przebiegu którego dochodzi do zniekształcenia kości i zaburzenia ich wzrostu (choroba najczęściej wynika z niedoboru witaminy D).

Przeczytaj również:

Lejkowata klatka piersiowa – objawy

Lejkowata klatka piersiowa, w wielu przypadkach, nie daje istotnych objawów klinicznych. Najczęściej widoczna jest tylko deformacja i będące jej następstwem cechy charakterystyczne:

  • wysunięcie głowy i barków ku przodowi,
  • wystające barki,
  • zwiększona kifoza piersiowa,
  • wypukłość brzucha,
  • osłabienie mięśni brzucha i grzbietu,
  • spłaszczona i poszerzona klatka piersiowa.

U niektórych chorych pojawia się ból mięśniowo-szkieletowy, zlokalizowany w obszarze klatki piersiowej i pleców. Jeżeli jednak występujące zagłębienie wywiera ucisk na serce i płuca, dochodzi do wystąpienia poważnych implikacji klinicznych. Należą do nich:

  • zmniejszona tolerancja wysiłku, wynikająca z ograniczenia pojemności płuc,
  • utrudnione oddychanie,
  • często występujące infekcje w obszarze układu oddechowego,
  • zaburzenia w obszarze czynności zastawek serca.

Warto wiedzieć:

Lejkowata klatka piersiowa – rozpoznanie

Lejkowata klatka piersiowa jest diagnozowana na podstawie samej deformacji. Lekarz ocenia postawę chorego, wielkość zagłębienia, symetrię i deformację łuków żebrowych. Dodatkowo wykonywane jest badanie obrazowe – tomografia komputerowa. Pozwala to na ocenę stopnia deformacji, na stwierdzenie ewentualnego przesunięcia narządów wewnętrznych (serca i płuc) oraz na stwierdzenie występowania ucisku na serce i płuca. W dalszej kolejności, lekarz zleca wykonanie echa serca (celem potwierdzenia lub wykluczenia występowania wad serca) i spirometrii (w celu zbadania czynności oddechowej). 

Lejkowata klatka piersiowa – leczenie

Lejkowata klatka piersiowa może być leczona operacyjnie lub nieoperacyjnie, przy czy należy zaznaczyć, że całkowita korekcja wady jest możliwa wyłącznie przy zastosowaniu metody operacyjnej.

Wcześniej, w leczeniu szewskiej klatki piersiowej stosowany był zabieg metodą Ravitcha. Ta metoda przewiduje usunięcie zdeformowanych chrząstek żebrowych oraz wyrostka mieczykowatego i stabilizację mostka przy użyciu płytki albo pręta. Obecnie, wykonywany jest przede wszystkim zabieg metodą Nussa. W trakcie operacji, chirurg wprowadza pod mostek jedną lub dwie płyty, o wypukłym kształcie. Doprowadzają one do uniesienia i ustabilizowania mostka. Po kilku latach, gdy wada zostaje skorygowana, płytki są usuwane.

W niektórych przypadkach (przede wszystkim w przypadku występowania złożonych wad kurzo-lejkowatych i deformacji asymetrycznych), stosowana jest metoda złożona, wykorzystująca elementy zabiegu Ravitcha i Nussa.

Metody nieoperacyjne to przede wszystkim zastosowanie vacuum bell'a, czyli pompki podciśnieniowej, podnoszącej mostek. Inna technika przewiduje wykorzystanie pola magnetycznego, generowanego przez dwa magnesy - jeden jest wszczepiony w dolny obszar mostka, drugi – noszony na dedykowanej uprzęży. Do tej pory nie udokumentowano jednak skuteczności tych technik. 

Leczenie zachowawcze w postaci ćwiczeń ogólnorozwojowych i oddechowych ma przede wszystkim służyć zapobieganiu pogłębiania się deformacji.

emisja bez ograniczeń wiekowych
Wideo

Zdrowie

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera

Komentarze

Komentowanie artykułów jest możliwe wyłącznie dla zalogowanych Użytkowników. Cenimy wolność słowa i nieskrępowane dyskusje, ale serdecznie prosimy o przestrzeganie kultury osobistej, dobrych obyczajów i reguł prawa. Wszelkie wpisy, które nie są zgodne ze standardami, proszę zgłaszać do moderacji. Zaloguj się lub załóż konto

Nie hejtuj, pisz kulturalne i zgodne z prawem komentarze! Jeśli widzisz niestosowny wpis - kliknij „zgłoś nadużycie”.

Podaj powód zgłoszenia

Nikt jeszcze nie skomentował tego artykułu.
Wróć na stronazdrowia.pl Strona Zdrowia