Spis treści
Kiedyś o dzieciach emocjonalnie reagujących na różne bodźce i zmiany w otoczeniu mówiło się, że są nieśmiałe, bojaźliwe albo wycofane. Dziś, dzięki badaniom, ich silniejsze reakcje na niektóre sytuacje, znalazły naukowe wytłumaczenie.
Dziecko wysoko wrażliwe a wyjątkowo wymagające – różnice
Dziecko już w niemowlęctwie może przejawiać pewne cechy wskazujące na to, że jest typem wysoko wrażliwym. Jeśli jest płaczliwe, ma kłopoty z zasypianiem, gwałtownie reaguje na różne bodźce i zmiany, może dać to rodzicom wskazówkę dotyczącą jego temperamentu.
Nie należy jednak mylić określenia dziecka wysoko wrażliwego (ang. Highly Sensitive Child), z dzieckiem wyjątkowo wymagającym (ang. High Need Baby). Potoczne określenie „hajnid” odnosi się do pewnych zachowań, które mogą minąć z wiekiem, a nie do cech osobowości.
Wysoko wrażliwie dzieci (WWD) przychodziły na świat od zawsze, ale dopiero dr Elaine Aron wyodrębniła zespół charakterystycznych cech i nadała im konkretną nazwę. Podkreśliła także, że cechy temperamentu są wrodzone, a wpływ środowiska na charakter człowieka jest zdecydowanie mniejszy niż wcześniej sądzono.
Zobacz także:
Charakterystyczne cechy dziecka wysoko wrażliwego
Według teorii Elaine Aron dziecko wysoko wrażliwe można rozpoznać, jeśli występują u niego jednocześnie cztery zespoły cech: