Jakie są objawy choroby SIBO? Nieleczony zespół rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego wyniszcza organizm, warto więc szybko zacząć leczenie

SIBO to schorzenie trudne do zdiagnozowania, ponieważ u chorego często występują nietypowe objawy. W galerii podpowiadamy, jakie dolegliwości mogą świadczyć o zespole rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego.

SIBO (ang. Small Intestinal Bacterial Overgrowth), czyli po polsku zespół rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego, to choroba układu pokarmowego. Polega na występowaniu zbyt licznych bakterii w jelicie cienkim, czyli tam, gdzie nie powinno ich być.

Zobacz: Taki jest wpływ sportu na jelita i związek z SIBO

Obecnie nie można oszacować liczby osób dotkniętych tym schorzeniem, gdyż jest ono stosunkowo nowym odkryciem. Udało się natomiast ustalić, że u pacjentów z SIBO w jelicie cienkim dominują bakterie okrężnicy, czyli Escherichia coli, Streptoccoccus, Staphylococcus i Klebsiella pneumoniae. Wiadomo też, że częściej cierpią kobiety niż mężczyźni.

Kto jest najbardziej narażony na rozwój SIBO? Według lekarzy istnieje kilka czynników sprzyjających rozwojowi tego zaburzenia, w tym:

• alergie i nietolerancje pokarmowe,
• zaburzenia odporności,
• choroba Leśniowskiego-Crohna,
• zespół jelita drażliwego,
• przewlekłe stosowanie antybiotyków,
• ostre zapalenie trzustki,
• stłuszczenie i marskość wątroby,
• niewydolność nerek,
• insulinooporność i cukrzyca,
• otyłość,
• przewlekłe zaparcia,
• stany po resekcji jelita cienkiego lub grubego,
• stomia.

Niektórzy lekarze sugerują również, że ryzyko rozwoju SIBO może zwiększać celiakia. Badacze zaznaczają, że potrzebne są dalsze analizy, które wykazałyby związek między występowaniem celiakii, a rozrostem flory bakteryjnej w jelicie cienkim.

Diagnostyka SIBO polega przede wszystkim na przeprowadzeniu endoskopii, pobraniu wycinka jelita czczego, a następnie laboratoryjnej ocenie liczby bakterii. Przyjmuje się, że zdrowa osoba powinna mieć mniej niż 103 jednostek tworzących kolonie (jtk)/ml, natomiast za nieprawidłowy wynik i potwierdzenie SIBO uważa się ilość bakterii większą niż 105 jtk/ml. Niestety badanie to jest dość inwazyjne i może prowadzić do powikłań, takich jak krwawienia i krwotoki wewnętrzne oraz perforacja, czyli przedziurawienie ściany jelita.

Czytaj też: Olejek oregano to superbroń na zarazki

W diagnostyce SIBO pomocne mogą okazać się również:

• wodorowy test oddechowy – pacjent bierze głęboki wdech, zatrzymuje powietrze na 10-15 sekund, po czym wydycha je do specjalnej probówki. Następnie wypija specjalnie przygotowany płyn z rozpuszczonym cukrem (w przypadku podejrzenia SIBO najlepsza do diagnostyki jest glukoza), a następnie regularnie co 10-30 minut od pacjenta pobiera się kolejne próbki wydychanego powietrza, w którym ocenia się stężenie wodoru; test można też wykonać w domu i przesłać do analizy,
• badanie kału – ocenie poddaje się skład i stężenie bakterii jelitowych,
• morfologia krwi z oznaczeniem witamin i związków mineralnych – w przypadku SIBO często występuje nieprawidłowy poziom związków odżywczych, głównie niskie stężenie żelaza, witaminy B12 i witaminy D, a podwyższony – kwasu foliowego i witaminy K.

Dietetycy i eksperci ds. żywności uważają, że dieta przy SIBO powinna polegać na ograniczeniu lub wyeliminowaniu produktów, które nasilają nieprzyjemne dolegliwości. Zaleca się przede wszystkim stosowanie diety FOODMAP, czyli żywienia polegającego na unikaniu związków podlegających fermentacji przez bakterie jelitowe.

Przeczytaj: Po czym poznać, że jelita chorują?

Dlatego chorzy na SIBO powinni unikać produktów takich, jak:

• mleko i produkty nabiałowe z mleka krowiego i koziego,
• nasiona roślin strączkowych,
• zboża i produkty zbożowe zawierające gluten – pszenica, żyto, orkisz, jęczmień,
• cukier, miód i słodziki,
• warzywa kapustne i krzyżowe – kapusta, brokuł, kalafior itp.,
• warzywa cebulowe – cebula, czosnek, por, szczypior itp.,
• niektóre owoce – arbuz, jabłka, brzoskwinie, czereśnie itp.