Każdy powinien przynajmniej raz w roku zbadać poziom glukozy na czczo. Nietolerancja glukozy prowadząca do cukrzycy typu drugiego często przebiega w sposób utajony – bez wyraźnych objawów. Dlatego w czasach, gdy ta choroba zbiera coraz większe żniwo, o tym ważnym badaniu powinni pamiętać wszyscy – także ci, spoza tak zwanej grupy ryzyka.
Cukrzyca obok nadciśnienia tętniczego i choroby wieńcowej jest jedną z głównych chorób cywilizacyjnych odpowiedzialnych aż za osiemdziesiąt procent zgonów w społeczeństwach rozwiniętych.
Warto wiedzieć:
Nietolerancja glukozy – czym się objawia i kto powinien szczególnie pamiętać o badaniu?
Chociaż stan przedcukrzycowy często przebiega bez charakterystycznych objawów, można wyróżnić pewne symptomy, które szczególnie mogą nas zaniepokoić. Należą do nich:
- senność występująca zwłaszcza po posiłkach bogatych w węglowodany (wiąże się ze zbyt szybkim spadkiem poziomu cukru we krwi);
- wzmożone pragnienie i apetyt;
- przewlekle zmęczenie;
- zwiększona ilość wydalanego moczu;
- rogowacenie ciemne – przejawiające się ciemnymi plamami w okolicach karku, pach, kolan czy łokci;
- zaburzenia widzenia.
Po zaobserwowaniu powyższych objawów powinniśmy niezwłocznie zbadać glukozę na czczo. Chociaż niektóre symptomy (takie jak zmęczenie czy senność) towarzyszą przebiegowi bardzo wielu chorób, badanie poziomu cukru jest podstawowym badaniem, o którym przynajmniej raz w roku powinny pamiętać zwłaszcza osoby po czterdziestce, a te młodsze – raz na dwa lata.
Szybkie wykrycie początków choroby wspomoże jej skuteczne leczenie. Są także osoby, które bez względu na brak występowania objawów, powinny się regularnie badać:
kobiety w ciąży (poziom glukozy na czczo jest szczególnie ważny, gdyż u wielu kobiet rozwija się cukrzyca ciążowa zagrażająca dziecku),
diabetycy, a także osoby objęte grupą ryzyka, czyli:
- osoby ze znaczną nadwagą lub otyłe;
- pacjenci, których członkowie rodziny chorują na cukrzycę;
- prowadzące znikomą aktywność fizyczną;
- kobiety, które przebyły cukrzycę ciężarnych lub urodziły zbyt duże dziecko (ważące ponad 4 kg);
- osoby z nadciśnieniem tętniczym, wysokim poziomem cholesterolu i trójglicerydów;
- kobiety cierpiące na zespół policystycznych jajników;
- posiadający jakąkolwiek chorobę układu sercowo-naczyniowego.
Przeczytaj również:
Badanie glukozy na czczo – jak wygląda i jak się do niego przygotować?
Jeśli posiadamy glukometr, możemy je wykonać samodzielnie w domu, badając urządzeniem krew pobraną z opuszka palca. Da nam to jedynie orientacyjny wynik, gdyż według zaleceń Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego nie należy stosować do celów diagnostycznych oznaczeń glikemii wykonywanych przy użyciu glukometrów.