Spis treści
Domowa nalewka z piołunu. Prosty przepis
Z gorzkiego ziela piołunu możemy przygotować nalewkę z piołunu, która pomoże nam zwalczyć pasożyty, usprawni trawienie i złagodzi objawy bolesnych miesiączek. Należy ją jednak stosować ostrożnie i nie przekraczać zalecanej dawki, ponieważ ziele piołunu zawiera toksyczny tujon, który w zbyt dużej dawce może powodować niebezpieczne skutki uboczne. Aby przygotować piołunówkę, będziemy potrzebować 2 składników:
- 1 szklanka suchego, rozdrobnionego ziela piołunu (liści i kwiatów),
- 1 l wódki 40 proc.
Jak przygotować nalewkę z piołunu?
- Piołun zalać alkoholem i odstawić na przynajmniej 1-2 tygodnie.
- Po tym czasie odcedzić przez sito i przelać do butelki.
Dr Henryk Różański zaleca, aby nalewkę z piołunu zażywać 2-3 razy dziennie po 5 ml (1 łyżeczka do herbaty) lub 1 raz dziennie po 15 ml (1 łyżka stołowa), rano.
Jakie właściwości ma piołun?
Piołun to tak właściwie bylica piołun (Artemisia absinthium), inne jego nazwy to absynt, psia ruta, wermut, bielica piołun lub bilica piołun. Jest on byliną, czyli rośliną wieloletnią z rodziny astrowatych powszechnie występującą w wielu rejonach Polski, a także na terenie całej Europy, Azji, Afryki Północnej i Ameryki Północnej oraz Centralnej.
Surowcem zielarskim jest ziele piołunu – liście wraz z kwiatami. Drobne, jasnożółte kwiaty piołunu skupione w koszyczki pojawiają się od lipca do września i właśnie w tym czasie najlepiej jest zbierać ziele piołunu na nalewkę. Znajdziemy je na nieużytkach, leśnych polanach i łąkach, w miejscach suchych i nasłonecznionych. Ziele piołunu wykorzystywane jest do wytwarzania wódek smakowych oraz win aromatyzowanych ziołami, czyli wermutów. Piołun to również bardzo ważny składnik napoju alkoholowego, jakim jest absynt.
Ziele piołunu zawiera potas, flawonoidy, oligofruktozydy, karoteny, witaminę C, garbniki, kwas pipekolikowy, fitosterole, żywice, kwasy organiczne. Liście piołunu zawierają m.in. gorzkie glikozydy – absyntynę, anabsyntynę i artabsynę oraz olejek lotny zawierający tujon. Ze względu na zawartość toksycznego tujonu oraz absyntyny nalewki z piołunu wykazują lekkie działanie psychodeliczne. Składniki te sprawiają również, że nalewka ma gorzki smak.
Na co pomaga piołunówka?
Nalewka z piołunu wskazana jest do stosowania przy zatruciach pokarmowych, jako środek zwalczający pasożyty układu pokarmowego. Usprawnia ona trawienie i przyspiesza przemianę materii, wspomaga leczenie niestrawności, wzdęć i zaparć.
Czytaj też: Jakie zioła na Matki Boskiej Zielnej? 15 sierpnia zrób bukiet z tych leczniczych roślin
Pomocna jest również w przypadku bolesnych miesiączek, ponieważ działa rozkurczowo, reguluje również cykl menstruacyjny u kobiet. Nalewka działa silnie przeciwzapalnie i antyseptycznie oraz przeciwgorączkowo, dzięki czemu wspomaga leczenie infekcji górnych dróg oddechowych oraz wspiera odporność organizmu.
Piołun wykazuje działanie:
- przeciwpasożytnicze,
- antybakteryjne,
- przeciwgrzybicze,
- przeciwgorączkowe,
- rozkurczowe,
- moczopędne,
- pobudzające wydzielanie soku żołądkowego, w tym kwasu solnego, soku trzustkowego, żółci i jelitowego,
- poprawiające trawienie i wchłanianie składników pokarmowych,
- przeciwnowotworowe,
- czyszczące krew.
Absynt – najbardziej znany alkohol zawierający piołun
Najbardziej znanym napojem alkoholowym często mylonym z nalewką z piołunu jest absynt, który jest wytwarzany z piołunu i dodatku innych ziół takich jak anyż i koper włoski. Alkohol ten powstał w XVIII w. w Szwajcarii, jednak największą popularność zdobył w XIX w. we Francji, gdyż cieszył się dużym zainteresowaniem ze strony paryskiej bohemy artystycznej. To zainteresowanie wynikało z psychoaktywnego działania zawartej w zielu piołunu absyntyny. W związku z tym absynt nazywany jest do dziś Zieloną Wróżką, gdyż ma soczyście zielony kolor oraz uważa się, że wywołuje halucynacje. Właśnie ze względu na właściwości psychodeliczne spożywany był przez romantycznych artystów.
Jego spożywanie stało się rytuałem. Jest on pity w specyficzny sposób przy użyciu specjalnej, ażurowej łyżeczki, na której kładzie się kostkę cukru. Następnie przesącza się przez nią absynt i podpala, aby cukier się rozpuścił. Po tym spektakularnym rytuale ognia rozcieńcza się trunek wodą, miesza resztę cukru i wypija.
Tujon zawarty w piołunie jest toksyczny i w zbyt dużej ilości może prowadzić do zatrucia. Ze względu na rzekome działanie psychodeliczne absyntu na początku XX w. spożywanie tego trunku zostało zakazane w większości państw europejskich i w Stanach Zjednoczonych. Jednak żadne badania nie potwierdziły, że jest on bardziej psychoaktywny niż inne alkohole, a tzw. absyntynizm wynikał z nadużywania tego trunku i wywoływał podobne skutki co nadużywanie alkoholu. Dlatego na początku lat 90. XX wieku wznowiono produkcję absyntu.
Przeciwwskazania do stosowania piołunówki i absyntu
Zakaz wytwarzania i spożywania absyntu oraz nalewek z piołunu wiązał się ze zjawiskiem nazwanym absyntyzmem. Wiązano go z silnym zatruciem toksycznym tujonem zawartym w piołunie, które miało powodować wystąpienie zaburzeń psychicznych i neurologicznych oraz napadów drgawkowych. Późniejsze obserwacje nie potwierdziły tej tezy, a w publikacjach z początku XXI w. zaprzeczano nawet występowaniu zjawiska absyntyzmu i stwierdzono, że jego objawy związane były z nadużywaniem alkoholu, nie miały natomiast związku z zawartością w nim piołunu.
Jednak po zniesieniu zakazu stosowania absyntu ograniczono dawkę tujonu w tym trunku do 35 mg/l. Kwestią bezsporną jest bowiem fakt, że zbyt duże spożycie ziela piołunu przez zwierzęta wywołuje u nich objawy zatrucia takie jak zaburzenia oddychania, szczękościsk i drgawki. Tujon oraz absyntol zawarte w piołunie działają bowiem na układ nerwowy, powodując niepokój ruchowy i podniecenie psychiczne, które mogą prowadzić do wystąpienia psychozy.
W związku z tym również nalewka z piołunu powinna być spożywana ostrożnie i w małych dawkach, nieprzekraczających 2 łyżek stołowych dziennie.
Nalewka z piołunu nie może być natomiast stosowana przez kobiety w ciąży, karmiące piersią oraz dzieci i młodzież do 18. roku życia, a także osoby uczulone na którykolwiek z jej składników.