Dlaczego warto jeść miechunkę? Jedz ten smaczny owoc dla zdrowia serca i skóry. Zobacz, co kryje w sobie miechunka peruwiańska i rozdęta

Miechunka (Physalis) to roślina z rodziny psiankowatych, do której należą również pomidory, bakłażany czy ziemniaki. Miechunka pochodzi z Ameryki Południowej i Środkowej, ale występuje obecnie również w Europie i Azji. Najbardziej popularne są trzy rodzaje miechunki, która mają jadalne owoce:

• miechunka rozdęta (Physalis alkekengi),
• miechunka peruwiańska (Physalis peruviana),
• miechunka pomidorowa, zwana tomatillo (Physalis philadelphica).

Korzyści z jedzenia miechunki jest wiele. Zobacz, dlaczego warto jeść miechunkę!

Miechunka rozdęta niegdyś była uprawiana w polskich ogrodach jako gatunek ozdobny i nikomu nie przyszło do głowy, aby rozrywać jej piękne, pomarańczowe lampiony i wydobywać z nich małe koraliki owoców przypominające nieco pomidorki koktajlowe. Co więcej uważano, że owoce te są trujące i przestrzegano zwłaszcza dzieci, żeby ich nie jadły.

Jest w tym część prawdy, ponieważ niedojrzałe owoce mogą być trujące ze względu na wysoką zawartość toksycznych, ale też leczniczych alkaloidów (podobnie jak niedojrzałe, zielone pomidory czy ziemniaki). Jednak dojrzałe owoce miechunki są jadalne. Owoce można spożywać na surowo, ale nie są zbyt smaczne, lepiej więc smakują przetworzone, np. w postaci dżemu, marmolady lub owoców w syropie. Z leczniczych właściwości miechunki rozdętej skorzystamy przygotowując z jej owoców napar lub nalewkę.

Jednak częściej spotykane w sklepach spożywczych są owoce miechunki peruwiańskiej, które możemy kupić pod nazwą Physalis. Ten rodzaj miechunki nazywany jagodą lub wiśnią peruwiańską, a także rodzynką brazylijską lub peruwiańską ma mniej okazałe kielichy niż u miechunki rozdętej, ponieważ są one barwy żółtej, a po wyschnięciu jasnobrązowej. Jednak jej pomarańczowe owoce są smaczniejsze i soczyste. Ich słodko-kwaśny smak przypomina pomidora i ananasa z lekką nutą cytryny. Można je jeść na surowo jako przekąskę lub dodawać do deserów, ciast, lodów, a także robić z nich konfitury, dżemy, kompoty i galaretki.

Z kolei miechunka pomidorowa uprawiana jest jako warzywo, a jej żółte lub fioletowe owoce zamknięte w skórzastym kielichu o podobnym kolorze stosuje się po przetworzeniu jako dodatek do sosów, sałatek, przetworów i dań na ciepło.

Owoce wszystkich trzech rodzajów miechunki zawierają spore ilości witaminy C, witamin z grupy B (w tym B1, B2 i B3), witaminy A, wapnia, żelaza i fosforu. Są także bogate w śluzy, glikozyd sterydowy fizalinę i neofizalinę, pektyny, kwas jabłkowy, kwas cytrynowy, kwas askorbinowy, karoten, zeaksantyna, flawonoidy (luteolina), antocyjany i garbniki.

Należy pamiętać, że tylko owoce miechunki są jadalne, a ich osłonki, a także całe ziele nie nadaje się do spożycia, ponieważ zawiera toksyczne związki.

Owoce każdego z trzech wymienionych powyżej rodzajów miechunki wykazują działanie przeciwzapalne, przeciwobrzękowe i immunostymulujące, działają także przeciwartretycznie i odtruwająco. Powinni po nie sięgać cukrzycy, osoby chorujące na serce, dnę moczanową i choroby układu krążenia.