Miechunka – co to jest i jak ją jeść? Wartości odżywcze, kalorie i zastosowanie rodzynek brazylijskich

Miechunka peruwiańska (Physalis peruviana) to bylina należąca do rodziny psiankowatych, czyli tej samej, do której należą między innym pomidory i ziemniaki.
Miechunka peruwiańska znana jest też pod nazwami: miechunka jadalna, jagoda peruwiańska, wiśnia peruwiańska, rodzynek brazylijski, jagoda inkaska, wenezuelskie topo-tono i wiśnia peruwiańska. Inkowie nazywali miechunkę „złotą jagodą”, ze względu na zawartość w tej roślinie cennych składników odżywczych i kolor jej kwiatów oraz owoców.

Miechunka jadalna pochodzi z rejonu Ameryki Południowej – Peru, Boliwii, Kolumbii i Ekwadoru, rośnie też w wielu innych miejscach o klimacie ciepłym – w Australii i Nowej Zelandii, na Hawajach, Karaibach, w Afryce, Azji i Polinezji, a nawet na Wyspach Brytyjskich.

Czytaj też: Dlaczego warto jeść miechunkę? Jedz ten smaczny owoc dla zdrowia serca i skóry. Zobacz, co kryje w sobie miechunka peruwiańska i rozdęta

W Polsce miechunka peruwiańska jest czasem uprawiana jako roślina ozdobna. Jej owoce mają efektowne osłonki, które przypominają chińskie lampiony. Dojrzewając, przybierają żółty kolor (po wyschnięciu są jasnobrązowe). Same owoce miechunki peruwiańskiej są niewielkie (ok. 1-2 cm średnicy), okrągłe i mają złotopomarańczowy kolor. Owoce miechunki jadalnej mają słodko-kwaśny smak i przypominają nieco w smaku pomidora i ananasa z cytrusową nutą.

Miechunka peruwiańska jest rośliną wieloletnią, ale ponieważ nie jest odporna na mróz, w Polsce jest uprawiana jako roślina jednoroczna.

W polskich ogrodach znacznie częściej można spotkać miechunkę rozdętą (Physalis alkekengi) o bardziej dekoracyjnych, intensywnie pomarańczowych „lampionach” i większej wytrzymałości na warunki klimatyczne. Niekiedy spotyka się też miechunkę pomidorową (Physalis philadelphica) o mniejszych walorach dekoracyjnych. Owoce tych miechunek również są jadalne, jednak mają mniej wartości odżywczych niż miechunka peruwiańska.

Uwaga: miechunka peruwiańska, rozdęta i pomidorowa mają jadalne tylko owoce. Pozostałe części roślin są toksyczne.

Miechunka jadalna ma 53 kcal w 100 g świeżych owoców; jednak suszona miechunka ma aż 343 kcal w 100 g, o czym warto pamiętać, jedząc je jako zdrową przekąskę.
Owoce miechunki zawierają białko – ok. 1,9 g, niewiele tłuszczu (0,70 g), oraz 11,20 g węglowodanów. W owocach miechunki są też witaminy:

• witamina C 11,10 mg/ 100 g,
• ryboflawina, czyli witamina B2 – 0,040 mg,
• niacyna, czyli witamina B3 – 2,8 mg,
• tiamina, czyli witamina B1 – 0,110 mg,
• witamina A – 36 μg.

.
Minerały, których dostarczają owoce miechunki peruwiańskiej to:

• fosfor – 40 mg,
• wapń – 9 mg
• oraz żelazo – 1 mg.

Miechunka peruwiańska, ze względu na wysoką zawartość witaminy C, jest świetnym naturalnym środkiem wzmacniającym odporność – przydaje się szczególnie w okresie zwiększonego zapotrzebowania organizmu na tę witaminę oraz przy przeziębieniu i grypie.

Witamina C jest też silnym antyoksydantem i jest dobrym sprzymierzeńcem w profilaktyce zmian miażdżycowych. Spowalnia też procesy starzenia się organizmu, obniża ciśnienie, wzmacnia stawy i układ kostny.

Witamina A zawarta w owocach miechunki również ma korzystny wpływ na układ odpornościowy, a dodatkowo poprawia kondycję skóry i pozytywnie działa na wzrok, szczególnie na widzenie po zmroku – witamina A jest niezbędna w procesie wytwarzania rodopsyny, czyli barwnika znajdującego się w pręcikach siatkówki oka, który umożliwia widzenie po zmroku i przy słabym oświetleniu.

Owoce miechunki peruwiańskiej zawierają też wapń i fosfor, które są niezbędne dla prawidłowej mineralizacji kości i zębów, a także witamin z grupy B, które są konieczne dla właściwego funkcjonowania układu nerwowego i poprawiają samopoczucie oraz zdolności poznawcze.

Owoc miechunki, który jest okrągłą i pachnącą jagodą, można jeść na surowo, po usunięciu niejadalnej otoczki. Owoce miechunki można też suszyć oraz poddawać obróbce termicznej. Dobrze smakują duszone w słodkim sosie. Mają słodko-kwaśny smak, przypominający połączenie pomidora, pomarańczy i ananasa.

W medycynie ludowej pestki owoców miechunki stosowane są jako środek łagodnie przeczyszczający, przeciwdziałający zaparciom i regulujący pracę układu pokarmowego. Medycyna naturalna stosuje też owoce miechunki (świeże i suszone) jako środek moczopędny, przeciwzapalny i przeciwreumatyczny.

Suszona miechunka może być używana jako zamiennik rodzynek – można dodawać suszone owoce do musli, jogurtów oraz ciast. Należy jednak pamiętać, że suszone owoce miechunki są bardzo kaloryczne – mają 343 kcal w 100 g, warto więc przy ich jedzeniu zachować umiar.

Owoce miechunki bardzo dobrze smakują z gorzką czekoladą – można na przykład użyć ich do dekoracji tortów i ciast z czekoladową polewą.

Ze względu na zawartość pektyn owoce miechunki świetnie nadają się do domowych przetworów – można z nich robić dżemy, konfitury, marmoladę i galaretki. Dobrze smakuje też nalewka z owoców miechunki.

Owoce miechunki są polecane dla kobiet w ciąży – są całkowicie bezpieczne i dostarczają cennych witamin oraz soli mineralnych.

Osoby odchudzające się także mogą sięgać po owoce miechunki peruwiańskiej – ale jedynie po świeże, które mają kilka razy mniej kalorii niż suszone. Zawierają one m.in. błonnik, ułatwiający trawienie. Świeże owoce miechunki mają niski indeks glikemiczny i są wskazane dla diabetyków – regulują poziom glukozy we krwi.

Miechunka peruwiańska jest coraz bardziej popularna. Jej owoce można kupić m.in. w sklepach ze zdrową żywnością, ale też coraz częściej w „zwykłych” stoiskach z warzywami. Suszoną bez problemu kupimy ją także przez internet.

Miechunkę peruwiańską można też uprawiać w ogrodzie. Uprawia się ją z rozsady: nasiona wysiewa się w połowie marca w domu, rośliny sadzi do gruntu po połowie maja. Trzeba im zapewnić bardzo słoneczne miejsce oraz żyzną, próchniczą ziemię. Należy pamiętać o regularnym podlewaniu i nawożeniu. Można je także uprawiać na balkonach, w donicach.