Srebro koloidalne do picia wcale nie poprawi naszej odporności. Właściwości, wskazania i przecwiskazania do stosowania srebra koloidalnego

Antybakteryjne właściwości srebra znane były już w starożytności. Aby zapobiegać szerzeniu się chorób, antyczni Grecy pokrywali zastawę kuchenną srebrem, które zabezpieczało przed rozwojem szkodliwych zarazków. Wiedziano też, że woda przelana do srebrnego naczynia dłużej zachowuje zdatność do picia, a włożenie srebrnej monety do naczynia z mlekiem sprawia, że mleko nie kwaśnieje. Srebrne łyżeczki używane były do odkażania ran, a ich ssanie miało zapobiegać chorobom zakaźnym.

W drugiej połowie XIX wieku oficjalnie wprowadzono azotan srebra na listę substancji stosowanych przez służbę zdrowia.

Srebro koloidalne to niejednorodna mieszanina drobinek srebra z wodą. Srebro to metal, który nie rozpuszcza się w wodzie, tłuszczu ani alkoholu. W kontakcie z płynem tworzy zawiesinę, która wygląda na klarowny roztwór, ale nim nie jest. Drobinki srebra widoczne są dopiero pod mikroskopem elektronowymi, ponieważ są mikroskopijnej wielkości. Nanosrebro koloidalne (nano, czyli 0,0001 części milimetra) ma cząsteczki tak niewielkich rozmiarów, że bez problemów są one w stanie zniszczyć wszystkie patogeny. Ich wielkość jest kilkadziesiąt razy mniejsza od wirusów i bakterii, dlatego mogą z łatwością wnikać w ich strukturę i niszczyć je od środka.

Srebro koloidalne może być jonowe albo niejonowe. Srebro jonowe jest w większych ilościach toksyczne, dlatego medycyna odeszła od jego stosowania. Srebro niejonowe, którego produkcja została opracowana na początku XX wieku, jest w pełni bezpieczne, o ile stosowane jest zgodnie z zaleceniami. Metody stosowane w produkcji srebra koloidalnego używanego obecnie do wyrobu leków i preparatów medycznych gwarantują, przy odpowiednim dawkowaniu, ich nieszkodliwość. Srebro koloidalne w połączeniu z wodą utlenioną (nadtlenkiem wodoru) ma zwielokrotnione działanie.

Srebro koloidalne stosowane jest w stężeniu od 0,01 do 10 procent. W maksymalnym rozcieńczeniu działa umiarkowanie przeciwbakteryjnie i ściągająco. Takie stężenie może być stosowane bezpośrednio na błony śluzowe np. nosa, gardła lub oczu. Roztwór azotanu srebra o stężeniu 5 procent jest stosowany jako środek silnie odkażający w leczeniu rozległych oparzeń. Rozcieńczone roztwory azotanu srebra pobudzają ziarninowanie, czyli gojenie trudno gojących się ran.

Srebro koloidalne ma działanie przeciwdrobnoustrojowe skierowane przeciw bakteriom, wirusom i grzybom, a także ściągające i zabliźniające. Według dr Roberta Becka srebro koloidalne działa na zasadzie pocisku: dodatnie jony srebra przyczepiają się do ujemnie naładowanych zarazków i niszczą strukturę ich komórek. Przebijają się przez błonę komórkową i wnikają do wnętrza, a następnie blokują mechanizmy pozyskiwania energii. Srebro zabija bakterie od razu, w przeciwieństwie do antybiotyków, które działają dopiero w momencie, gdy bakterie zaczynają się dzielić lub zapobiegają ich podziałowi.

Srebro koloidalne ma zdecydowanie właściwości bakteriobójcze i niszczy wszystkie bakterie, jakie napotka na swojej drodze, zarówno te dobre dla człowieka (np. szczepy probiotyczne), jak i te złe. Mitem jest panująca opinia o wybiórczym działaniu srebra koloidalnego tylko na niekorzystne bakterie.

Działanie srebra koloidalnego słabnie pod wpływem silnego światła, w tym światła słonecznego. Preparat należy przechowywać w ciemnej butelce bez dostępu do światła.

Właściwości srebra koloidalnego można wykorzystać, stosując preparaty tylko zewnętrznie, czyli na skórę. Poddawane wątpliwości jest stosowanie srebra koloidalnego na błony śluzowe (np. do nosa, lub gardła), nawet w niewielkich stężeniach, gdyż niektórzy badacze uznają tę formę stosowania jako wewnętrzną, która jest zabroniona w Unii Europejskiej.

Srebro koloidalne można stosować jako zamiennik do preparatów odkażających. Jest przydatne w leczeniu zakażeń wywołanych przez bakterie tlenowe, beztlenowe, wirusy i grzyby, ponieważ wykazuje szerokie spektrum działania. Stosowanie zewnętrznie srebra koloidalnego zalecane jest przy dolegliwościach takich jak:

• skaleczenia,
• otarcia,
• trudno gojące się rany,
• oparzenia,
• opryszczka,
• łuszczyca,
• atopowe zapalenie skóry,
• grzybice skóry i paznokci,
• trądzik różowaty,
• egzema,
• łojotok.

W kosmetyce i medycynie estetycznej srebro koloidalne stosuje się jako środek antyseptyczny przed wykonaniem makijażu permanentnego, mezoterapii igłowej i peelingu chemicznego. Używa się go także po zabiegach kosmetycznych, takich jak dermabrazja i depilacja, oraz podczas i po zabiegach podologicznych (na stopach). Srebro koloidalne jest także świetnym środkiem odkażającym po goleniu, aby zapobiec zapaleniom mieszków włosowych.

Srebro koloidalne to zawiesina, którą z powiedzeniem można wykorzystać do codziennej pielęgnacji cery trądzikowej. Przemywanie twarzy wacikiem nasączonym zawiesiną przyspiesza proces gojenia się zmian ropnych, krostek i pomaga zregenerować naskórek.

Srebro koloidalne do picia polecane jest przy przeziębieniu i grypie oraz stanach zapalnych górnych dróg oddechowych. Łagodzić ma objawy takie jak katar, kaszel i opryszczka wargowa. Tak zapewniają producenci.

Niestety srebro koloidalne do picia nie jest polecane, ponieważ nie ma badań oceniających bezpieczeństwo podawania doustnego. Brak publikacji wynika natomiast z zakazu stosowania w Unii Europejskiej srebra koloidalnego do picia. Nie wiadomo zatem, czy srebro koloidalne wpływa na funkcjonowanie układu odpornościowego człowieka, ponieważ nie istnieją badania naukowe oceniające takie działanie. Zapewnienia producentów o właściwościach zdrowotnych srebra do picia to czysty wymysł i hasło reklamowe.

Srebro koloidalne nie jest przeznaczone do picia. Takie stosowanie może być wręcz niebezpieczne dla zdrowia, gdyż jony srebra mają zdolność do kumulowania się w organizmie, osadzając w błonach śluzowych i narządach wewnętrznych, a wówczas mogą działać toksycznie na komórki i funkcjonowanie organizmu. Srebro wykazuje działania neurotoksyczne, czyli negatywnie oddziałuje na układ nerwowy. Niektóre badania sugerują również niekorzystny wpływ na układ rozrodczy i płodność.

Picie srebra koloidalnego może doprowadzić do srebrzycy (argiria). To choroba objawiająca się sinym, szaroniebieskim zabarwieniem skóry w miejscach wystawionych na promieniowanie słoneczne. Zmiana koloru skóry utrzymuje się tymczasowo, ale niekiedy może pozostać do końca życia. Choroba rozwija się u osób stosujących srebro koloidalne do picia oraz u pracowników kopalni srebra, którzy wdychają zanieczyszczone pyły.

Źródło:

1. Bulga-Płońska G., Leszczkiewicz A.: Biologiczna aktywność srebra i jego zastosowanie w medycynie. Kosmos, 2007.