Psy dla alergików – z sierścią czy z włosem? Rasy psów, które najrzadziej powodują uczulenie

Uczulenie na psa to objawy reakcji alergicznej, wynikającej z dysfunkcji układu odpornościowego. W kontakcie z określonym czynnikiem, nazwanym alergenem, który sam w sobie nie jest zwykle niebezpieczny, dochodzi do wytwarzanie przeciwciał. Taka odpowiedź immunologiczna organizmu wiąże się z powstaniem stanu zapalnego, który może rozwijać się bardzo gwałtownie i w skrajnych przypadkach stanowić zagrożenie dla zdrowia, a nawet życia. Alergenem może być teoretycznie każda substancja chemiczna, lecz pewne alergie występują o wiele częściej od innych.

Zobacz: Dajesz to psu? Uwaga, zawiera trucizny

Powszechnie uważa się, że reakcje alergiczne podczas kontaktów z psami wywołane są przez ich sierść. Ponieważ psy z sierścią tracą ją w pewnych ilościach przez cały czas (wraz ze złuszczonym naskórkiem), za mniej alergizujące uważa się psy z włosem, które linieją sporadycznie. Niestety nie jest to prawdą, ponieważ właściwym czynnikiem, który uczula najczęściej, jest naskórek zwierzęcia, a także jego wydzieliny takie jak ślina, kał czy mocz. Wyodrębniono co najmniej 29 różnych substancji w naskórku i wydzielinach psa, które mogą wyzwalać reakcje alergicznych.

Alergia na psa, podobnie jak uczulenie na kota, najczęściej objawia się reakcjami ze strony układu oddechowego, ponieważ uczulające związki chemiczne dostają się do organizmu przeważnie za pośrednictwem powietrza.

Do najczęstszych objawów alergii na psy należą:

• nieżyt nosa,
• kichanie,
• kaszel,
• drapanie w gardle,
• łzawienie, swędzenie i zaczerwienienie oczu,
• pokrzywka skórna.

Objawy te mogą mieć różne nasilenie, w zależności od tego, jak silna jest alergia. Mogą powodować lekki dyskomfort lub całkowicie paraliżować alergika, a nawet powodować wstrząs anafilaktyczny i wymagać natychmiastowej interwencji medycznej.

Należy pamiętać też o tym, że do powstania reakcji alergicznej nie jest konieczna bezpośrednia obecność zwierzęcia. Niektóre białka wydzielane przez organizm psa bardzo łatwo przyczepiają się do np. ubrań i mogą znajdować się w domach długo po tym, jak przebywał w nich pies, a nawet zostać wniesione na ubraniach z zewnątrz.

Jeżeli doświadczamy reakcji alergicznych w kontakcie z psem, lecz pragniemy przygarnąć czworonoga, należy wziąć pod uwagę kilka faktów. Przede wszystkim mitem jest istnienie psów hipoalergicznych. Nie wyhodowano dotychczas rasy psów, których organizmy nie produkowałyby uczulających cząsteczek.

Istnieją rasy bardziej zalecane alergikom niż inne. Są to przede wszystkim takie, których naskórki łuszczą się w najmniejszym stopniu, oraz produkujące mało śliny.

Lista ras psów rekomendowanych alergikom została opracowana przez Polskie Towarzystwo Kynologiczne. Są to jednak tylko sugestie, ponieważ nie ma gwarancji, że podczas kontaktu z czworonogiem nie wystąpi reakcja uczuleniowa. Przed sprowadzeniem zwierzęcia do domu najlepiej jest więc spędzić z nim trochę czasu, by się o tym przekonać.

Lista ras psów najbardziej przyjaznych alergikom:

• bichon frise,
• charcik włoski,
• foksterier szorstkowłosy,
• irlandzki spaniel dowodny,
• airedale terrier,
• australian silky terrier,
• maltańczyk,
• gryfonik,
• komandor,
• polski owczarek nizinny,
• pudel,
• shih tzu,
• sznaucer,
• terier irlandzki,
• terier szkocki,
• west highland white terrier,
• whippet,
• yorkshire terrier.

Szanse na powodzenie zależą od tego, jak silne jest uczulenie. W przypadku bardzo intensywnych reakcji alergicznych najprawdopodobniej nastąpi ona w kontakcie z psem każdej rasy. Jeżeli natomiast symptomy nie są bardzo dokuczliwe, można rozważyć wybranie odpowiedniej rasy, a także wprowadzenie odpowiednich kroków w życiu codziennym. Należy do nich przyjmowanie leków przeciwalergicznych (głównie antyhistaminowych, czyli blokujących działanie wytwarzanej w organizmie histaminy), a także częste wietrzenie i sprzątanie mieszkania, by jak najbardziej zmniejszyć stężenie alergenów.

W przypadku alergii na posiadanego psa wskazane jest zrezygnowanie z dywanów, wykładzin, tapet, zasłon i mebli obitych tkaniną, a także niepozwalanie psu na wchodzenie do łóżka. Warto też zadbać o to, by pies spał z dala od sypialni.

Istotną kwestią jest też utrzymanie psa w czystości, ponieważ alergenem mogą być też bytujące na nim roztocza.

Jeśli jednak pies powoduje reakcję uczuleniową, to może kot dla alergika będzie lepszym wyjściem? Niestety alergie na koty występują dwa razy częściej niż na psy, a na dodatek nie istnieją prawdziwie hipoalergiczne rasy tego zwierzęcia. Często występuje też alergia krzyżowa na białka psów i kotów z czynnikami pokarmowymi (np. białek psich i wołowych czy kocich i wieprzowych). Dla wielu alergików kontakt z kotem będzie skutkował wystąpieniem takich samych objawów, jakie odczuwane są w obecności psa.

Większość maluchów lgnie do zwierząt, a spora część spośród nich także bardzo pragnie własnego pupila. Z tego względu alergia na psy u dziecka może być sporym kłopotem zarówno dla niego samego, jak i rodziców. Do pewnego stopnia można jej jednak przeciwdziałać.

Wiele osób rezygnuje z posiadania psa ze względu na narodziny dziecka. Pies uznawany jest za zagrożenie dla należytej higieny i rodzina może nawet chcieć pozbyć się swojego zwierzaka. Trudno jednak o większy błąd. Jest to okrutne dla psa, dla którego rozłąka z opiekunami stanowi największą tragedię, ale stanowi też poważny błędem. Kontakt z psem nie tylko wpływa korzystnie na rozwój dziecka, ucząc go poszanowania dla zwierząt i opiekuńczości, bo również poprawia jego odporność!

Według badań zaprezentowanych w piśmie „Clinical & Experimental Allergy” kontakt z psem lub kotem w pierwszym roku życia zmniejsza prawdopodobieństwo rozwoju alergii na zwierzę niemal o 50 procent, ponieważ zapobiega uwrażliwieniu na jego alergeny. Okazuje się więc, że obecność czworonoga jest najważniejszym czynnikiem chroniącym dziecko przed uczuleniem.

Może się jednak zdarzyć, że dziecko wykazuje reakcje alergiczne w kontakcie z psem. W pierwszej kolejności należy wówczas wdrożyć sposoby na ograniczenie ilości alergenów w domu i skonsultować się z alergologiem – możliwa jest bowiem terapia odczulająca.

Jeśli jednak symptomy uczulenia są intensywne i nie da się ich załagodzić, konieczne może być podjęcie bolesnej decyzji o oddaniu psa w dobre ręce. W takim bowiem przypadku stały kontakt z alergenem na wczesnym etapie rozwoju dziecka jest dla niego bardzo szkodliwy i może doprowadzić do rozwoju różnych schorzeń, z astmą oskrzelową włącznie.

ZOBACZ: Pies a dziecko. Dlaczego właściciele psów zamiast spróbować pogodzić dwa obowiązki, jakimi jest wychowanie dziecka przy czworonogu, postanawiają swojego pupila oddać w czyjeś ręce?