Zapalenie cewki moczowej – objawy u mężczyzn i u kobiet, przyczyny infekcji i metody leczenia

Zapalenie cewki moczowej jest schorzeniem obejmującym końcowy odcinek dróg moczowych. Cewka moczowa jest elastycznym przewodem, poprzez który mocz może odpływać z pęcherza moczowego na zewnątrz. U kobiet cewka jest krótka i znajduje się przed ujściem pochwy, natomiast u mężczyzn jest znacznie dłuższa i zlokalizowana na szczycie członka.

Zapalenie cewki moczowej to stan zapalny jej błony śluzowej, wywoływany przez drobnoustroje. Niemal zawsze do zakażenia dochodzi w wyniku kontaktów seksualnych. Zdarzają się jednak rzadkie przypadki, gdy zapalenie cewki moczowej jest spowodowane np. wprowadzeniem do pęcherza moczowego cewnika lub jest powikłaniem zakażenia układu moczowego.

W zależności od rodzaju patogenu, który wywołał zakażenie, wyróżnia się rzeżączkowe (swoiste) i nierzeżączkowe (nieswoiste) zapalenie cewki moczowej. Schorzenie to jest dość bolesne, zwłaszcza w przypadku mężczyzn, u których występuje ono z taką samą częstotliwością, co u kobiet.

Zobacz: Domowe sposoby na infekcje układu moczowego. Zobacz, jak złagodzić objawy i wyleczyć zakażenie bez leków na receptę.

Zapalenie cewki moczowej może również prowadzić do groźnych powikłań, takich jak zapalenie pęcherza, nerek lub stawów. Jeśli choroba nie jest leczona we właściwy sposób, może także skutkować nawracającym zapaleniem cewki moczowej. Dlatego w każdym przypadku, gdy pojawią się objawy, należy zgłosić się do lekarza i stosować się do wszystkich jego zaleceń.

Zapalenie cewki moczowej może być wywoływane przez różnego typu drobnoustroje. Zakażenie stosunkowo często rozwija się u osób zmagających się z cukrzycą.

W przypadku rzeżączkowego zapalenia cewki moczowej przyczyną zakażenia jest dwoinka rzeżączki, czyli Neisseria gonorrhoeae.

W przypadku nierzeżączkowego zapalenia cewki moczowej przyczyną zakażenia mogą być:

• bakterie Chlamydia trachomatis (najczęściej),
• bakterie Ureaplasma urealyticum,
• bakterie Gardnerella vaginalis,
• pierwotniak Trichomonas vaginalis – rzęsistek pochwowy,
• drożdżaki Candida albicans,
• wirus opryszczki.

Do zakażenia bakteriami powodującymi zapalenie cewki moczowej najczęściej dochodzi na drodze kontaktów seksualnych – zwłaszcza w sytuacji, gdy ich skutkiem są mechaniczne lub chemiczne podrażnienia błony śluzowej, na przykład wywołane przez preparaty plemnikobójcze.

W przypadku mężczyzn zapalenie cewki moczowej może towarzyszyć chorobom prostaty lub owrzodzeniom członka.

Zapalenie cewki moczowej często przebiega zupełnie bezobjawowo – tak jest przede wszystkim w sytuacji, gdy za zakażenie odpowiada chlamydia. Wówczas brak jakichkolwiek dolegliwości dotyczy grupy około 70 procent kobiet i do 50 procent mężczyzn.

Rzeżączkowe zapalenie cewki moczowej wywołuje charakterystyczne objawy, zależne od płci pacjenta. Pojawiają się one zazwyczaj po 4-7 dniach dniach od infekcji, a choroba może rozwijać się do 2 tygodni.

Zapaleniu cewki moczowej nie towarzyszą zazwyczaj objawy ogólne, taki jak gorączka czy osłabienie. U niektórych pacjentów, choć bardzo rzadko, może występować zapalenie spojówek lub stawów.

Objawy zapalenia cewki moczowej u mężczyzn to m.in.:

• pieczenie cewki moczowej przede wszystkim podczas oddawania moczu, najsilniej odczuwane rano,
• zaczerwienienie i obrzęk w obrębie zewnętrznego ujścia cewki moczowej,
• ropny lub śluzowo-ropny wyciek z cewki moczowej, który może mieć różny kolor, od białawego do brązowego (zwykle widoczny jest na zabrudzonej bieliźnie, w niektórych przypadkach wydzielina zawiera domieszkę krwi),
• świąd zewnętrznego ujścia cewki moczowej, odczuwany zarówno podczas oddawani moczu, jak i pomiędzy mikcjami,
• uczucie ciężkości czy wręcz bólu jąder,
• parcie na mocz,
• bolesne wzwody.

Objawy zapalenia cewki moczowej u kobiet to m.in.:

• upławy – pojawienie się wydzieliny w obrębie cewki moczowej,
• ból podczas oddawania moczu i pieczenie cewki moczowej,
• zaczerwienienie i obrzęk w obrębie zewnętrznego ujścia cewki moczowej,
• zwiększone parcie na mocz,
• rzadziej: międzymiesiączkowe krwawienia z pochwy czy znaczne nasilenie krwawień miesiączkowych.

Zapalenie cewki moczowej może zostać rozpoznane przez lekarza już po przeprowadzeniu szczegółowego wywiadu z pacjentem. Zbiera on informacje na temat kontaktów seksualnych pacjenta i przebytych wcześniej chorób przenoszonych drogą płciową.

Lekarz bada również narządy płciowe pacjenta, ujście cewki moczowej i jej okolice, a ponadto węzły chłonne w pachwinach i prostatę u mężczyzn.

Przy podejrzeniu zapalenia cewki moczowej lekarz może zlecić wykonanie takich badań jak:

• badanie ogólne moczu,
• posiew moczu,
• badanie mikroskopowe wydzieliny,
• wymaz z cewki moczowej,
• posiew wydzieliny z cewki moczowej,
• wymaz z pochwy i szyjki macicy.

Przed wdrożeniem leczenia zawsze konieczne jest wykluczenie obecności chorób przenoszonych drogą płciową.

Zapalenie cewki moczowej jest leczone za pomocą odpowiednio dobranych antybiotyków lub leków z grupy chemioterapeutyków. Czasem lekarz zaleca przyjęcie jednej, dużej dawki leku, ale w większości przypadków terapia nimi trwa od 7 do 10 dni. Bardzo istotne jest to, aby przyjmować je regularnie, zgodnie z zaleceniami lekarza. Jakiekolwiek zaniedbania czy przedwczesne zakończenie kuracji może być powodem braku jej skuteczności.

Leczenie zapalenia cewki moczowej powinno objąć wszystkich partnerów seksualnych pacjenta z ostatnich 6 miesięcy. W ich przypadku terapia również polega na przyjmowaniu odpowiednich leków. Na czas trwania kuracji konieczne jest powstrzymanie się od kontaktów seksualnych.

W trakcie leczenia zapalenia należy wyjątkowo skrupulatnie przestrzegać wszystkich zasad higieny osobistej, co pozwoli uniknąć przenoszenia patogenów.

Zapalenie cewki moczowej jest chorobą, której można uniknąć, stosując się do zasad bezpiecznego seksu. Korzystanie z prezerwatyw i ograniczanie liczby przypadkowych partnerów seksualnych to najskuteczniejsze metody prewencji zakażenia.

W profilaktyce zapalenia cewki moczowej niezwykle istotna jest codzienna dbałość o higienę ciała ze szczególnym uwzględnieniem stref intymnych. Po każdym stosunku warto również przynajmniej podmyć okolice intymne, a na pewno oddać mocz. Każdego dnia należy też wypijać min. 2 litry wody, by regularnie przepłukiwać drogi moczowe.

ZOBACZ: Czym można zarazić się na basenie?