borelioza

Kleszczowe zapalenie mózgu (KZM) to niebezpieczna choroba ośrodkowego układu nerwowego, na którą można zapaść na skutek ukąszenia przez kleszcza pospolitego (Ixodes ricinus). Przenosi on wraz ze śliną wirus typu RNA należący do grupy Flaviviridae. Choroba przebiega w dwóch fazach i może przybrać kilka postaci, różniących się rodzajem, liczbą i nasileniem objawów. Leczenie ma charakter jedynie objawowy, a najskuteczniejszą metodą profilaktyki jest szczepienie przeciw kleszczowemu zapaleniu mózgu.

Rumień po kleszczu to odczyn skórny po ugryzieniu tego pasożyta, najczęściej uznawany jako pierwszy objaw boreliozy. Wystąpienie zaczerwienienia i swędzenia w miejscu ukąszenia nie zawsze jest jednak objawem choroby. Sprawdź, jak wygląda ślad po kleszczu i jak rozpoznać rumień wędrujący, który świadczy o zakażeniu krętkiem Borrelia. Podpowiadamy też, co zrobić po ugryzieniu przez kleszcza oraz jak przebiega rozpoznanie i leczenie infekcji.

Jak wyciągnąć kleszcza ze skóry? Znane są różne domowe sposoby usuwania kleszczy, ale nie wszystkie z nich są bezpieczne. Nieprawidłowe usunięcie tego pasożyta powoduje bowiem pozostanie jego części w skórze, co skutkuje rozwojem stanu zapalnego. Dowiedz się, czy wyciąganie kleszcza zawsze powinno odbywać się w gabinecie lekarskim. Poznaj choroby odkleszczowe oraz ich charakterystyczne objawy i upewnij się, że prawidłowo dbasz o ochronę przez ugryzieniami kleszczy.

Preparaty na kleszcze pomagają chronić skórę przed ugryzieniami kleszczy. Te niepozorne roztocza niosą zagrożenie zakażenia bardzo groźnymi chorobami. Dlatego warto wiedzieć, jakie środki skutecznie odstraszają kleszcze, by ograniczyć ryzyko powikłań groźnych powikłań po ich ukąszeniach.

Ugryzienie kleszcza może prowadzić do rozwoju jednej z wielu chorób przenoszonych przez te pasożyty. Należy do nich borelioza, którą zarażony jest nawet co siódmy pajęczak z tej rodziny, a także kleszczowe zapalenie mózgu, babeszjoza czy antaplazomza. Ze względu na ciepłe zimy kleszcze rozpoczynają swoją aktywność coraz wcześniej, atakując ludzi i zwierzęta już od marca. Na ofiary czekają nie tylko w lasach, dlatego o ochronę przed nimi należy dbać częściej niż wydawałoby się to konieczne. Sprawdź, w jaki sposób zapobiegać ukąszeniom kleszczy!

Badania na boreliozę umożliwiające jej rozpoznanie zaleca się wykonać możliwie jak najwcześniej od zaobserwowania rumienia po kleszczu, bądź innych objawów boreliozy. Diagnostyka tej choroby bywa trudna, ze względu na nieswoiste objawy, które mogą pojawić się nawet po kilku latach od pojawienia się najbardziej charakterystycznego symptomu, czyli rumienia wędrującego. Specjalistyczne badania na boreliozę mają różne ceny, jednak gdy na szali stoi życie, koszta nie są takie ważne.

Borelioza jest niezwykle podstępną chorobą zakaźną przenoszoną przez kleszcze. Jej upowszechnienie na terenie Polski wynika ze zmian klimatycznych, a także z popularyzowania modelu aktywności fizycznej w naturalnym otoczeniu. Kleszcze przenoszą bakterie między żywicielami, którymi są zwierzęta lub ludzie. Charakterystyczne objawy boreliozy to: chroniczne zmęczenie, bóle mięśniowo-stawowe, sztywność i drżenia mięśni, podwyższona temperatura ciała. Niekiedy w przebiegu boleriozy może pojawić się również odkleszczowe zapalenie opon rdzeniowo-mózgowych. Borelioza jest trudna do rozpoznania, ponieważ towarzyszą jej niespecyficzne objawy, które mogą ujawniać się dopiero po kilku latach od zakażenia. Leczenie boreliozy polega przede wszystkim na antybiotykoterapii. W przypadku przewlekłej boreliozy konieczna jest hospitalizacja i stałe obserwowanie stanu zdrowia pacjenta.

Bóle kolan najczęściej są następstwem urazu mechanicznego, zdarzają się jednak sytuacje, w których stanowią objaw poważnej choroby. Bólu w kolanach nie należy więc lekceważyć, zwłaszcza, że w znacznym stopniu utrudniają codzienne życie. Sprawdź, jakie są ich najczęstsze przyczyny i jak wygląda ich leczenie.

Sezon na kleszcze trwa od marca do listopada, ale ładna pogoda i wysokie temperatury sprawiają, że okres ich aktywności trwa dłużej niż zwykle. Prof. Alicja Wiercińska-Drapało ze Szpitala Zakaźnego w Warszawie oraz dr Ewa Mierzejewska – lekarz weterynarii z Zakładu Parazytologii UW opowiadają o tym, czy warto ulegać nowej modzie na badania laboratoryjne, za pomocą których można sprawdzić, jakie patogeny przenosił kleszcz, który nas zaatakował.

Lamblia to powszechnie występujący pasożytniczy pierwotniak. Żyje w jelitach lub drogach żółciowych człowieka, a także w wymienionych narządach u zwierząt domowych. Wywołuje chorobę o nazwie lamblioza (giardioza), powodującą dość zróżnicowane objawy. Cysty giardia lamblia mogą przetrwać nawet w niekorzystnych warunkach środowiskowych. Jeśli zostaną wykryte u jednego domownika, reszta osób mieszkających pod tym samym dachem powinna poddać się badaniom i leczeniu przeciwpasożytniczemu.

Szczepionka przeciw kleszczowemu zapaleniu mózgu jest w Polsce zalecana, ale nie obowiązkowa. Chroni ona przed tą groźną chorobą zakaźną, przenoszoną na człowieka poprzez ugryzienia kleszcza oraz przed związanymi z nią powikłaniami. Kto zatem powinien się zaszczepić na kleszczowe zapalenie mózgu?

Europejski Tydzień Szczepień (European Imminization Week - EIW) w tym roku obchodzony w dniach 26 kwietnia – 2 maja pod hasłem „Zapobiegać. Ochraniać, Uodparniać”, to dobry pretekst, aby przypominać o roli szczepień ochronnych w profilaktyce wielu chorób. Mimo, iż pandemia SARS-COV-2 mocno uwypukliła ten temat, warto pamiętać o innych chorobach wirusowych, przed którymi możemy chronić siebie i bliskich za pomocą szczepień. Jednym z nich jest kleszczowe zapalenie mózgu (KZM). Temat ten wart jest naszej uwagi, szczególnie gdy planujemy odpoczynek w „terenach zielonych”, spędzamy więcej czasu na świeżym powietrzu – kiedy istnieje ryzyko zakażenia się chorobami przenoszonymi przez kleszcze. Ubiegły rok był rekordowy pod względem liczby odnotowanych przypadków zakażeń wirusem KZM, w szczególności w krajach blisko sąsiadujących z Polską. W Polsce eksperci wskazują na problem niedoszacowania liczby zakażeń wirusem KZM, podkreślają jednak, że wciąż warto się zabezpieczać się przed tym wirusem.

Ugryzienie kleszcza może skutkować rozwojem groźnej choroby, gdyż pasożyty te przenoszą bakterie i wirusy. Czy wobec tego mogą też zarażać koronawirusem, wywołując COVID-19? A co z komarami, które w wielu krajach również roznoszą choroby? Czy zarażeniem grozić może ukąszenie przez gza albo strzyżaka? Choć infekcja spowodowana przez pijącego krew pasożyta jest potencjalnie możliwa, na taką ewentualność wciąż brak dowodów naukowych.

Kleszcze to pajęczaki pasożytujące na ludzkiej krwi, które przenoszą poważne choroby zakaźne. Stanowią naturalny rezerwuar rozmaitych groźnych drobnoustrojów, przede wszystkim wirusów wywołujących zapalenie mózgu i opon mózgowych, boreliozę czy babeszjozę. Chorób odkleszczowych jest niestety więcej, dlatego warto znać ich pierwsze objawy, by ich nie przeoczyć w przypadku ewentualnego ugryzienia przez kleszcza.

Kleszczowe zapalenie mózgu (KZM) to ostra choroba zakaźna, którą można zarazić się przez ukąszenie kleszcza zainfekowanego wirusem TBVE. W początkowej fazie rozwoju infekcja wywołuje dość niespecyficzne objawy, które można pomylić z grypą lub przeziębieniem. Skuteczną formą ochrony przed zakażeniem nazywanym też odkleszczowym zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu są szczepienia. Sprawdź, jakie objawy wywołuje kleszczowe zapalenie mózgu, jak się je diagnozuje i leczy dostępnymi metodami, oraz dlaczego tylko szczepionka KZM pomaga chronić się przed groźnymi powikłaniami ze stronu układu nerwowego.

Strzyżak jeleni, inaczej sarni, potocznie określany jest jako latający kleszcz lub kleszcz ze skrzydłami. Nie jest jednak pajęczakiem, tylko owadem. Najpowszechniej występuje na terenach leśnych, gdzie żeruje na krwi ssaków. Ugryzienie strzyżaka jest bolesne i pozostawia ślad, który może utrzymywać się miesiącami. Sprawdź, jak wygląda strzyżak, czy jest niebezpieczny dla człowieka, czym grozi ugryzienie tego pasożyta oraz jak się przed nimi chronić.

Problemy ze słuchem to coraz częściej obserwowany objaw zaburzeń neurologicznych spowodowanych przez infekcję koronawirusem SARS-CoV-2. Jak wynika z najnowszej analizy badań, zaburzenia słyszenia i równowagi związane z uchem wewnętrznym dotyczą sporego odsetka byłych pacjentów.

Zagrożenie infekcją koronawirusem zależy od warunków środowiska, lecz nie jest to wilgotność ani temperatura. Na zachorowalność w znacznie większym stopniu wpływa stężenie pyłków w powietrzu, które w naszym klimacie rośnie już od lutego. Podczas gdy ma jednak zgubne skutki dla mieszkańców miast, w czystszych rejonach może nawet działać ochronnie!

Zapalenie ucha zewnętrznego, potocznie nazywane uchem pływaka, to choroba wywołana infekcją bakteryjną, a rzadziej grzybiczą. Na jej rozwój narażone są osoby amatorsko uprawiające pływanie, zawodowi pływacy, a także chorzy ma łuszczycę, łuszczycowe zapalenie skóry czy atopowe zapalenie skóry. Przekonaj się, jak objawia się zapalenie ucha środkowego, a także jak przebiega leczenie tej choroby.

Katar, w nomenklaturze medycznej nazywany nieżytem nosa, jest zapaleniem błony śluzowej nosa, a zarazem jedną z najczęstszych przyczyn wizyt u lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej. Wyróżnia się katar infekcyjny i katar alergiczny (sienny). Podłożem pierwszego jest zakażenie wirusem drogą kropelkową, natomiast w drugim przypadku przyczyną dolegliwości jest nadwrażliwość na czynniki zewnętrzne. Leczenie kataru infekcyjnego może wymagać przyjmowania kortykosteroidów czy wykonywania inhalacji z soli fizjologicznej, alergiczny leczy się zwykle środkami antyhistaminowymi. W wielu przypadkach pomocne są też domowe sposoby na katar.

Zapalenie zatok przynosowych jest częstym powikłaniem nieleczonego nieżytu nosa, czyli kataru. Wiąże się z występowaniem stanu zapalnego obejmującego błonę śluzową zatok przynosowych. Choroba ma przebieg dwufazowy z pierwotnym zakażeniem wirusowym, a następnie nadkażeniem bakteryjnym. Sprawdź, jak rozpoznać typowe objawy zapalenia zatok, jakie są jego przyczyny i jakie stosuje się leczenie, a także które domowe sposoby mogą wspomóc terapię.

Badanie CRP sprawdza poziom białka C-reaktywnego (czyli białka tzw. ostrej fazy) we krwi. CRP u dziecka pozwala potwierdzić występowanie stanu zapalnego towarzyszącego niegroźnej infekcji, jak i poważniejszej chorobie. Białko C-reaktywne wytwarzane jest w wątrobie podczas infekcji. Badanie CRP u dzieci wykonywane jest, podobnie jak u osób dorosłych, z próbki krwi obwodowej pobranej z żyły łokciowej. Wysokie CRP u dziecka może wskazywać na infekcję bakteryjną, wirusową lub chorobę o podłożu autoimmunologicznym. Badanie CRP u noworodka również może być wykonywane i nie wymaga specjalnych przygotowań.