Putin miał raka tarczycy, a leczenie wywołało urojenia? Sprawdź, jakie są objawy raka tarczycy i na czym polega leczenie nowotworu

Od początku wojny w Ukrainie stan zdrowia rosyjskiego dyktatora, Władimira Putina, był szeroko dyskutowany. Sugerowano, że Putin jest ciężko chory i podejrzewano u niego wiele śmiertelnych schorzeń, takich jak nowotwór krwi, choroba Parkinsona czy rak tarczycy. Prezydent Rosji jest również podejrzewany o problemy psychiczne i wynikające z nich agresywne zachowanie, które doprowadziło do rozpętania wojny. Jeden z informatorów powiedział natomiast, że w lutym 2022 r. Putin brał leki hormonalne w czasie leczenia raka tarczycy, które wpłynęły na jego zachowanie.

– Prezydent Rosji Władimir Putin przyjmował leki na raka tarczycy, które mogły wpłynąć na jego decyzję o inwazji na Ukrainę – powiedział w wywiadzie dla duńskiej gazety „Berlingske” szef zespołu analitycznego duńskiej agencji wywiadu obrony narodowej Forsvarets Efterretningstjeneste (FE).

Urzędnik, podpisany tylko imieniem Joakim, powiedział, że mania wielkości i urojenia są wynikiem zażywania hormonów. Do tej pory żadna teoria o złym stanie zdrowia rosyjskiego dyktatora nie została potwierdzona.

Tarczyca, inaczej zwana gruczołem tarczowym, jest umiejscowiona na przedniej części szyi i złożony z dwóch płatów układających się w kształt motyla. Gruczoł pod wpływem TSH (hormonu stymulującego tarczycę wytwarzanego przez przysadkę mózgową, tyreotropiny) tarczyca wytwarza T4 (tyroksyna) i T3 (trijodotyronina). Hormony te regulują m.in. metabolizm, bilans energetyczny organizmu i są odpowiedzialne za ciepłotę ciała.

Czytaj także: Ważny lek na tarczycę wycofany przez GIF. Lek może być niebezpieczny dla zdrowia. Sprawdź, czy nie masz go w domu

Najczęściej w jej obrębie pojawiają się niezłośliwe zmiany nowotworowe w postaci guzków, czyli tzw. gruczolaków. Złośliwy rak tarczycy natomiast zdarza się bardzo rzadko i częściej występuje u kobiet. Tarczyca produkuje i reguluje wydzielanie hormonów trójjodotyroniny, tyroksyny oraz kalcytoniny. Mają one ogromny wpływ na samopoczucie i stan psychiczny.

W początkowym stadium rozwoju rak tarczycy może nie dawać żadnych objawów. Są one zwykle obserwowane, dopiero gdy nowotwór jest już w zaawansowanym stadium. Pierwszym symptomem zwykle jest pojawienie się guzka wyczuwalnego palcami pod skórą na szyi. Może nastąpić również powiększenie węzłów chłonnych. Ucisk guza na sąsiadujące tkanki i tchawicę może wywołać duszności i świszczący oddech, a także chrypę i problemy z przełykaniem.

Rak tarczycy nie zawsze jest czynny hormonalnie, co oznacza, że nie musi on zaburzać funkcji wydzielania hormonów przez gruczoł. Nowotwór może jednak spowodować niedoczynność lub nadczynność gruczołu tarczowego. Z kolei obie te nieprawidłowości nie muszą oznaczać raka, jednak są powodem do kontroli lekarskiej, ponieważ zaburzenia hormonalne mogą być przyczyną wielu nieprzyjemnych dolegliwości oraz poważnie zagrażać zdrowiu.

Dlatego przy podejrzeniu problemów w funkcjonowaniu tarczycy już lekarz Podstawowej Opieki Zdrowotnej może wypisać skierowanie na badanie poziomu hormonów tarczycy (TSH, tyroksyna oraz trójjodotyronina). W przypadku wykrycia nieprawidłowości lekarz rodzinny wystawi skierowanie do endokrynologa. Aby wykryć raka tarczycy, należy w pierwszej kolejności wykonać USG tarczycy, które pozwoli na wykrycie guza. Wykonuje się także tomografię komputerową lub rezonans magnetyczny oraz biopsję cienkoigłową guza.

Rokowania w przypadku raka tarczycy zwykle są dobre, a leczenie skuteczne. Najczęściej stosowane jest operacyjne usunięcie guzka oraz całego płata tarczycy, na którym się pojawił wraz z sąsiadującymi węzłami chłonnymi. W ten sposób zapobiega się przerzutom i nowotwór jest całkowicie wyleczony. Stosuje się również leczenie jodem radioaktywnym, który niszczy komórki raka oraz pozostałe po operacji komórki tarczycy. Leczenie radiojodem może także usunąć małe ogniska przerzutów, których nie wykryto wcześniej. Pacjent w czasie kuracji musi być izolowany, ponieważ cały jego organizm jest napromieniowany. Nawet po opuszczenia szpitala jeszcze przez jakiś czas nie może mieć kontaktu z innymi osobami, a zwłaszcza z kobietami w ciąży.

Następnie, po ok. 2 tygodniach od terapii jodem promieniotwórczym, pacjent rozpoczyna terapię syntetycznymi hormonami tarczycowymi, którą musi stosować do końca życia. Przyjmuje je w postaci tabletek przepisywanych na receptę, musi więc być pod stałą opieką lekarza onkologa lub endokrynologa. Co pół roku wykonuje także badania kontrolne, takie jak badanie poziomu hormonów tarczycowych we krwi (TSH, T3 i T4), USG tarczycy (jeśli posiada drugi płat tarczycy) oraz prześwietlenie klatki piersiowej.

Leki na tarczycę zawierają hormony tarczycowe, które muszą być dostarczane do organizmu w postaci syntetycznej, ponieważ nawet przy usunięciu tylko jednego płata tarczyca nie jest w stanie produkować ich w odpowiedniej ilości. Lekarz dobiera odpowiednią dawkę leku. Nieprawidłowości w funkcjonowaniu organizmu mogą się pojawić wtedy, gdy dawka zostanie nieprawidłowo dobrana lub pacjent nie będzie ich stosował. Zbyt niski poziom hormonów tarczycy może prowadzić do niedoczynności tarczycy i zaburzeń w funkcjonowaniu układu nerwowego, a nawet rozwoju chorób psychicznych. Może więc wywołać objawy depresji, urojenia, problemy z pamięcią i koncentracją.