Czym jest insulinooporność?
Insulinooporność nie jest chorobą, lecz zaburzeniem metabolicznym. To taki stan, w którym tkanki ciała mają obniżoną wrażliwość na działanie insuliny. Insulina jest hormonem wytarzanym przez trzustkę. Jej funkcja to przeniesienie glukozy krążącej we krwi do wszystkich komórek ciała.
U osoby zdrowej, która nie ma problemów z funkcjonowaniem gospodarki węglowodanowej (nazywanej też: glukozowo-insulinową) po zjedzeniu dania makaronowego, ciasta lub porcji owsianki, do krwiobiegu uwalniania jest glukoza. Gdy jej poziom stopniowo się podnosi, do gry wkracza wspomniana insulina, która „łapie” cząsteczkę glukozy i „zanosi” do komórki. Dzięki temu:
- Komórki mają zapewnianą energię i mogą prawidłowo funkcjonować.
- We krwi poziom cukru jest stabilny, co oznacza, że nie jest za wysoki, ani za niski.
U osoby z insulinoopornością ten proces nie funkcjonuje tak sprawnie. Ponieważ tkanki mają obniżoną wrażliwość na działanie insuliny (komórki jej nie widzą), ten hormon nie może dostarczyć glukozy do komórek. Poziom cukru we krwi stale się podnosi, a należy wiedzieć, że jego nadmiar we krwi (nazywany: hiperglikemią) jest dla organizmu toksyczny. Najbardziej wrażliwe na ten stan są układ nerwowy, mózg, nerki, naczynia krwionośne, oczy oraz jajniki.
Insulinooporność jest stanem poprzedzającym wystąpienie poważnych chorób przewlekłych
Objawy insulinooporność wynikają z braku cukru w tkankach
Objawy insulinooporności są bardzo charakterystyczne i stosunkowo łatwo jest je zaobserwować, gdyż pogarszają jakość życia. Osoba z tym zaburzeniem nie odczuwa przypływu energii po spożyciu posiłku węglowodanowego (zawierającego np. kaszę, makaron, pieczywo, czy owoce), lecz senność, ból głowy i zmęczenie. Z powodu tzw. mgły umysłowej ma problemy z koncentracją, skupieniem się na wykonywanych czynnościach.
Warto zaznaczyć, że osoba z insulinoopornością przeważnie zmaga się z nadmierną masą ciała. Niestety mimo stosowania diety o obniżonej kaloryczności, nie może zrzucić nawet kilograma. Bywa, że nawet nieduże odstępstwo sprawia, że na wadze pojawia się dodatkowy kilogram lub dwa. Nie pomaga w tym odczuwanie głodu zaledwie po 2-3 godzinach od ostatniego posiłku oraz silny apetyt na słodycze.
Te zmiany są niezbędne, by pokonać insulinooporność
