Spis treści
Dlaczego zimny wiatr może wywołać ból ucha i rozpierający ból głowy?
Jesień potrafi zaskoczyć nas nie tylko kolorami, ale i infekcjami, które pojawiają się znienacka. Wystarczy kilka minut niepozornego chłodu – nagły podmuch wiatru w odsłoniętą szyję, mżawka podczas jazdy na rowerze, krótki spacer bez czapki po wyjściu z ciepłego biura czy przebywanie pod intensywnym nawiewem klimatyzacji, by doszło do przewiania.
Pierwsze dolegliwości zwykle rozwijają się w ciągu kilku godzin do dwóch–trzech dni po ekspozycji na zimny wiatr lub gwałtowne wychłodzenie.
Ból ucha, narastający, rozpierający ból głowy, stan podgorączkowy i ogólne rozbicie to klasyczny obraz jesiennego przewiania. Z takimi właśnie objawami zmagała się ostatnio moja koleżanka z redakcji.
Co ważne, nie zignorowała sygnałów, które wysyłało jej ciało. Zamiast czekać, aż ból „sam przejdzie”, szybko zgłosiła się do lekarza. Dzięki temu otrzymała odpowiednie zalecenia.
Infekcja jesienna wymaga stosowania odpowiednich leków. Co przepisał lekarz?
Lekarz postawił na leczenie objawowe, ukierunkowane na stan zapalny, ból oraz obrzęk błon śluzowych. W pierwszej kolejności zalecił lek przeciwzapalny z grupy NLPZ – ibuprofen. Znajoma miała przyjmować dawkę 400 mg trzy razy dziennie, nie przekraczając 1200 mg na dobę.
W razie nasilenia bólu dopuszczono stosowanie metamizolu, w dawce 500 mg – po 2 tabletki trzy do czterech razy na dobę, jednak nie dłużej niż przez 72 godziny. Jeżeli w tym czasie nie doszłoby do poprawy, lekarz podkreślił konieczność ponownej, stacjonarnej kontroli, by ocenić przewód słuchowy oraz stan błony bębenkowej.
Drugim elementem terapii był preparat łączący substancję przeciwhistaminową z pseudoefedryną. Lek ten zmniejsza obrzęk śluzówek, poprawiając drożność nosa i funkcjonowanie trąbki słuchowej. Zalecono jedną tabletkę dwa razy dziennie, z zastrzeżeniem, by nie stosować go wieczorem i ograniczyć czas terapii do tygodnia.
Aby ułatwić oczyszczanie dróg oddechowych z zalegającej wydzieliny, dobrano również erdosteinę – dwa razy dziennie, najlepiej o stałych porach, np. rano i po południu. Leczenie uzupełniono donosowym glikokortykosteroidem – mometazonem, w dawce 1-2 rozpylań do każdego nozdrza dwa razy dziennie.
Dodatkowo specjalista zalecił suplementację wspierającą pracę układu odpornościowego — witaminę D3 (2000 IU dziennie), cynk, magnez oraz kompleks witaminy B. Ze względu na towarzyszące podrażnienie spojówek zasugerowano również przemywanie oczu roztworem chlorku sodu 0,9% i stosowanie kropli nawilżających z trehalozą i kwasem hialuronowym, aby złagodzić dyskomfort i wesprzeć regenerację błon śluzowych.
Pełna lista zaleceń:
1. Ibuprofen 400mg 3xd max. 1.2g/dobę / Pyralgina 500 mg 2 tabl. 3-4 x d max. 4 g/d w sytuacji bólu lub gorączki – przez 72 h, gdy brak poprawy do 72 h wówczas konieczna konsultacja stacjonarna celem oceny kanału słuchowego oraz błony bębenkowej.
2. Cirrus 2xd 1 – nie na noc – max. 7 dni, lek zawiera pseudoefedrynę.
3. Erdomed 2xd o 8.00 i 16.00.
4. Momester 2xd 1-2 – nawet do 2 tyg.
5. Suplementacja wit. D3 2000 uI, cynk, magnez, wit. B complex.
6. Przemywanie oczu 0.9% NaCl + Thealoz duo nawilżająco.
Pseudoefedryna. Lek, którego nie można stosować zbyt długo
Pseudoefedryna to składnik dobrze znany wszystkim, którzy choć raz walczyli z zatkanym nosem i bólem zatok. Jej zadaniem jest obkurczenie naczyń krwionośnych w błonie śluzowej nosa, co prowadzi do zmniejszenia obrzęku i ułatwia oddychanie.
Oficjalnie stosuje się ją w łagodzeniu objawów nieżytu nosa i zatok — zarówno w przebiegu przeziębienia i grypy, jak i w alergicznym zapaleniu błony śluzowej nosa. Nic więc dziwnego, że wielu pacjentów traktuje pseudoefedrynę jako „ratunek na zatoki”, gdy z każdą minutą narasta uczucie ucisku w okolicy czoła i policzków.
Warto jednak pamiętać, że ten lek nie jest przeznaczony do długotrwałego stosowania. Terapia powinna ograniczać się do kilku dni. Przedłużanie jej bez wskazań lekarza może paradoksalnie pogorszyć sytuację: prowadzić do uszkodzenia naturalnych mechanizmów oczyszczania nosa, nasilenia obrzęku po odstawieniu leku, a nawet rozwoju uzależnienia od preparatów obkurczających błony śluzowe.
W połączeniu z innymi substancjami pobudzającymi układ współczulny może nadmiernie nasilać ich działanie, prowadząc m.in. do wzrostu ciśnienia tętniczego i przyspieszenia pracy serca.
Szczególną ostrożność zaleca się u osób stosujących trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, inhibitory MAO czy inne preparaty o działaniu sympatykomimetycznym — takie zestawienie może znacząco podnosić ciśnienie krwi i zwiększać ryzyko działań niepożądanych.
Leki z pseudoefedryną nie są zalecane u osób z ciężkim lub niewyrównanym nadciśnieniem tętniczym, czyli takim, które pozostaje nieleczone lub nie reaguje na terapię. Ponadto pseudoefedryny nie powinny stosować osoby z ostrą lub przewlekłą chorobą nerek oraz z niewydolnością nerek.
Stosujesz ibuprofen. Zobacz, z czym nie powinno się go łączyć
Na recepcie od lekarza znalazł się ibuprofen. Warto wiedzieć, że nie powinno się go łączyć z innymi lekami przeciwzapalnymi (takimi jak ketoprofen, naproksen czy kwas acetylosalicylowy), ponieważ taka kombinacja zwiększa ryzyko podrażnienia błony śluzowej żołądka, krwawienia z przewodu pokarmowego oraz dodatkowego obciążenia nerek.
Ibuprofen wymaga również szczególnej ostrożności u osób przyjmujących leki przeciwzakrzepowe, leki na nadciśnienie (szczególnie inhibitory ACE i sartany), diuretyki oraz niektóre leki moczopędne — te połączenia mogą wpływać na działanie układu krążenia i funkcjonowanie nerek. Niewskazane jest także popijanie go alkoholem, który potęguje ryzyko działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego.
Źródła:
Bezpieczeństwo i skuteczność pseudoefedryny Magdalena Pawlaczyk, Katarzyna Korzeniowska, Anna Jabłecka
Ibuprofen Medycyna Praktyczna
