Spis treści
Jak zaczyna się stwardnienie rozsiane? Objawy wstępne
Stwardnienie rozsiane to choroba neurologiczna, w której objawy wynikają z uszkodzeń istoty białej w mózgu. U co drugiego pacjenta ze stwardnieniem rozsianym występuje na początku osłabienie ogólne i/lub drętwienie kończyn. U 21-55 proc. występują zaburzenia czucia. W 38 proc. przypadków występują migreny i napięciowe bóle głowy. Natomiast u 25 proc. chorych (więcej wśród dzieci) pierwszym objawem SM jest zapalenie nerwu wzrokowego.
Do wstępnych objawów stwardnienia rozsianego (SM, ang. sclerosis multiplex), które jest zapalną chorobą autoimmunologiczną, należą:
osłabienie i niedowład nóg,
mrowienie i drętwienie w jednej lub dwóch kończynach,
mrowienie i zaburzenia czucia na tułowiu,
niedowład lub niezborność ruchów jednej lub dwóch nóg,
zaburzenia czucia powierzchniowego i głębokiego,
bierne zgięcie karku z mrowieniem między łopatkami, w tułowiu i lędźwiach z promieniowaniem do przedniej części ud,
objawy pniowe (zawroty głowy, nerwobóle lub drętwienie twarzy dwojenie obrazów, bełkotliwa mowa),
zaburzenia widzenia, np. plamy,
zapalenie poprzeczne rdzenia kręgowego,
ataksja móżdżkowa,
zaburzenia równowagi,
zespół niestrawnej ręki,
zaburzenia oddawania moczu.
Niektóre objawy początkowe stwardnienia rozsianego mają przy tym związek z gorszymi długoterminowymi skutkami choroby w postaci niepełnosprawności. Wykazano to w nowym badaniu opisanym na łamach w „BMC Neurology”, którego wyniki mogą pomóc w lepszym doborze wczesnych interwencji i strategii leczenia.
Te pierwsze objawy stwardnienia rozsianego wskazują na ciężki przebieg choroby
Zespołu badaczy z Brazylii poddał analizie dane 195 pacjentów ze stwardnieniem rozsianym, skupiając się na objawach choroby w kolejnych stadiach jej rozwoju. Dokonane przez nich odkrycia kwestionują niektóre z wcześniejszych przekonań na temat progresji stwardnienia rozsianego i otwierają nowe drogi do spersonalizowanych metod leczenia.
Główne ustalenia naukowców:
Pacjenci z ostrymi zaburzeniami widzenia o 20 proc. częściej doświadczali gorszych wyników przebiegu choroby.
Chorzy z dysfunkcją zwieraczy (zaburzenia dotyczące pęcherza lub jelit) byli o 24,5 proc. bardziej zagrożeni rozwojem większej niepełnosprawności.
W przeciwieństwie do niektórych wcześniejszych badań to wykazało, że objawy takie, jak ostry paraliż i hipestezja (osłabienie lub brak czucia powierzchniowego) nie stanowiły niezależnych czynników prognozujących gorsze efekty choroby w dłużej perspektywie czasu.
– Nasze badania wskazują, że u pacjentów, u których wystąpiło ostre niewyraźne widzenie lub dysfunkcja zwieraczy, gdy zdiagnozowano u nich stwardnienie rozsiane, mogą być z czasem bardziej zagrożeni rozwojem cięższej niepełnosprawności – powiedział dr João Pedro F. Gonçalves, kierownik badania z Federalnego Uniwersytetu w Bahia. – Ta informacja może być kluczowa dla podmiotów opieki zdrowotnej w określeniu początkowej terapii i protokołów kontrolnych.
Eksperci nie są pewni, dlaczego akurat takie symptomy zwiastują gorszy przebieg choroby ani czy oznaczają one dotkliwsze uszkodzenia w mózgu, czy są może odzwierciedleniem innego podtypu choroby, wymagającego bardziej agresywnego leczenia wstępnego. Temat wymaga lepszego zgłębienia, by móc wprowadzić wnioski w życie. Opisane objawy powinny być jednak sygnałem alarmowym dla pacjentów, że trzeba pilnie wzmóc wysiłki wkładane w leczenie choroby.
Źródła:
Stwardnienie rozsiane – objawy kliniczne i przebieg choroby Neurologia Praktyczna
Zapadalność Portal wiedzy o stwardnieniu rozsianym
Study links initial symptoms to long-term disability in multiple sclerosis News Medical
