Implant zęba – rodzaje, wskazania i możliwe powikłania. Na czym polega zabieg wstawienia implantu zęba i jak postępować po zabiegu?

Implant zęba to sztuczny korzeń, który wszczepia się w miejsce naturalnego korzenia zębowego po jego utracie w wyniku usunięcia całości zęba. Pozwala to na wstawienie jego sztucznego zamiennika poprzez umieszczenie na implancie korony lub umocowanie na nim protezy zębowej. W drugim przypadku wykonuje się kilka implantów i na nich umieszcza brakujące uzębienie.

Do wyboru są dwa rodzaje implantów:

• implanty tytanowe – mają barwę szarą, co może stwarzać problemy estetyczne,
• implanty cyrkonowe – mają kolor kości słoniowej, który łudząco przypomina zęby własne, ale są droższe od tytanowych.

Oba materiały są wytrzymałe i dobrze integrują się z tkanką kostną. Najczęściej stosowanym rozwiązaniem są obecnie trzony tytanowe. Szacuje się jednak, że ok. 1 proc. pacjentów jest uczulonych na tlenek tytanu. W takim przypadku stosuje się cyrkon, który nie zawiera tego metalu i wywołuje alergie znacznie rzadziej.

Czytaj też: Wstydzą się uśmiechać. Co czwarty nie ma zębów. Proteza to nie jedyne rozwiązanie

Pojedynczy implant zęba zbudowany jest z trzonu (sztucznego korzenia), który umieszczany jest w kości, filaru podtrzymującego oraz korony protetycznej.

Dostępnych jest kilka rodzajów koron:

• korony metalowe – są dość trwałe, ale różnią się barwą od naturalnych zębów,
• korony akrylowe – są białe, a ich odcień można dobrać do naturalnego koloru zębów, nie są jednak zbyt trwałe,
• korony metalowe licowane akrylem – pokryte są białym akrylem jedynie po stronie licowej, natomiast po stronie przeciwnej są metalowe,
• korony ceramiczne – wykonane są z porcelany, nie różnią się kolorem od naturalnych zębów i są trwałe, ale dość drogie,
• korony metalowe licowane porcelaną – są w całości pokryte porcelaną, estetyczne i trwałe,
• korony cyrkonowe – najdroższe, ale i najtrwalsze, a przy tym nie różniące się optycznie od naturalnych zębów.

Cena pojedynczego implantu zależy od materiału, z jakiego wykonana jest korona. Wszczepienie sztucznego korzenia to koszt około 3,5 tys. zł. Łącznik (filar) kosztuje około 600 zł, zaś cena korony wynosi od 800 do ponad 2 tys. zł. Chcąc natomiast zamocować na implantach protezę zębową, trzeba przygotować się na wydatek kilkunastu złotych.

Planując zabieg trzeba więc liczyć się z wysokimi kosztami, które mogą sięgać nawet 7 tys. zł za pojedynczy ząb. Niestety, refundacja implantu przez NFZ nie jest możliwa.

Implant zęba może być wszczepiany pod pełną narkozą lub jedynie z użyciem znieczulenia miejscowego. Zabieg trwać może od 20 minut do 2 godzin i dla pacjenta jest bezbolesny.

Zabieg zakładania implantu zębowego składa się z kilku etapów:

• W pierwszej kolejności przygotowuje się miejsce pod wszczep (wywiercenie otworu w kości zębodołu).
• Następnie wprowadza do niego implant, czyli sztuczny korzeń.
• Jeśli implant jest stabilny, wkręcana jest śruba gojąca, dzięki której dziąsło kształtowane jest tak, żeby wyglądało naturalnie wokół przyszłej korony.
• Jeżeli implant wymaga ustabilizowania, jest on zamykany tzw. śrubą zamykającą, a tkanki nad nim są zaszywane, by całkowicie przykryć implant. Po 7-10 dniach szwy są usuwane. Gdy implant jest wgojony, odsłania się go ponownie i zastępuje śrubę zamykającą śrubą gojącą.
• Gdy po upływie 2-3 tygodni dziąsło wokół śruby się zagoi, następuje protetyczna odbudowa zęba. Proces integracji implantu z kością trwa do 3 miesięcy.
• Po tym czasie na wkręconym sztucznym korzeniu umieszcza się filar mocujący i osadza się na nim koronę zęba.

Jeśli braki w uzębieniu są większe, można w szczególnych warunkach ograniczyć liczbę wprowadzanych implantów i zastosować zamocowany na nich most protetyczny. Wówczas korony wsparte na implantach są filarami, a korony dowieszone do nich przęsłem mostu.

Niestety, nie u wszystkich pacjentów wszczepienie implantów jest proste. Staje się ono bardziej skomplikowane, gdy doszło już do zaniku kości w zębodole.

W takiej sytuacji przed wykonaniem wszczepu należy przeprowadzić regenerację tkanki kostnej, czyli augmentację kości. Procedura polega ona na wykonaniu autoprzeszczepienia pobranego lub gotowego materiału kostnego. Taka regeneracja kości jest bezbolesna, ponieważ przeprowadza się ją w znieczuleniu miejscowym.

Po zabiegu wszczepienia implantów przez dwie godziny nie wolno nic jeść ani pić, a przez około dobę należy unikać wszelkich pokarmów i płynów drażniących dziąsła. Nie wolno też w tym czasie szczotkować okolicy, gdzie wszczepiony został implant zęba ani płukać ust.

Po zabiegu, gdy okolica wszczepienia implantu już się zagoi, należy szczególnie dbać o higienę jamy ustnej – dokładnie czyścić zęby i przestrzenie międzyzębowe po każdym posiłku, również używając irygatora i specjalnych płynów do płukania. Należy też regularnie pojawiać się na wizytach kontrolnych, podczas których lekarz sprawdza stan implantów i pozostałych zębów.

Implanty zębów są zazwyczaj dobrze tolerowane przez organizm. W niektórych przypadkach może jednak dojść do odrzucenia implantu zęba. Może to być spowodowane chorobami jamy ustnej i przyzębia, na przykład paradontozą oraz chorobami osłabiającymi kości, takimi jak osteoporoza, która uniemożliwia prawidłową regenerację tkanki kostnej po wszczepieniu implantu.

Przeciwwskazania do wszczepienia implantów zębowych obejmują następujące choroby i problemy:

• nieprawidłowa budowa szczęki, która uniemożliwia umieszczenie w niej sztucznych korzeni zębowych,
• zbyt młody organizm, który jest jeszcze w fazie wzrostu kości (poniżej 17. roku życia)
• ciąża,
• nieunormowana cukrzyca,
• bruksizm (zgrzytanie i mimowolne zaciskanie zębów),
• choroby nowotworowe,
• AIDS,
• choroby psychiczne,
• alkoholizm i narkomania.

Przyjmuje się, że pacjenci z problemami wymienionymi na końcu nie będą w stanie w odpowiedni sposób zadbać o higienę jamy ustnej po wszczepieniu implantów zębów.

Powikłania, które mogą zdarzyć się po wszczepieniu implantu, to możliwość jego odrzucenia przez organizm, a także stany zapalne, które mogą prowadzić nawet do konieczności usunięcia implantu. Inne niepożądane konsekwencje procedury to dolegliwości bólowe, długi okres gojenia się i zrastania się sztucznego korzenia z kością.

Coraz częściej eksperci zauważają problem stanów zapalnych tkanek przy implancie (łac. Periimplantitis). Powikłaniom tym zapobiegać ma innowacyjny rodzaj implantów zębów, dopiero od niedawna stosowany w Europie, a mianowicie implanty hybrydowe. Ich podstawową cechą jest połączenie dwóch rodzajów powierzchni: szorstkiej i gładkiej. Dolna, szorstka część implantu polepsza początkową integrację sztucznego korzenia z kością oraz jego stabilizację, a gładka górna ma zmniejszać ryzyko pojawienia się stanu zapalnego i utraty implantu.

ZOBACZ: Cała prawda o ósemkach, czyli tzw. zębach mądrości. Ekspert:Michał Kozicki, stomatolog