Resuscytacja dziecka – kolejność postępowania
RKO u dzieci rozpoczyna się od podstawowej czynności – czyli rozpoznania zatrzymania krążenia. W tym celu należy sprawdzić reakcję dziecka na potrząsanie, ból, obecność oddechu, stan pracy serca, a także inne oznaki życiowe.
Kolejność postępowania powinna przebiegać według poniższej listy:
- Ocena drożności dróg oddechowych.
- Usunięcie z dróg oddechowych (jama ustna, gardło, krtań) przeszkód.
- Diagnoza obecności oddechu.
- Wykonanie pięciu wstępnych oddechów ratowniczych.
- Diagnoza pracy układu krążenia.
- Rozpoczęcie wykonywania ucisków klatki piersiowej.
Zobacz też:
Reanimacja dziecka – podstawowe wytyczne
Rozpoznanie obecności oddechu u dziecka przebiega podobnie jak w przypadku osoby dorosłej. Należy w tym celu pochylić twarz nad ustami i nosem dziecka, starając się odczuć obecność oddechu. Jednocześnie obserwujemy ruchy klatki piersiowej.
Dodatkowym symptomem oddychania są szmery wydobywające się z dróg oddechowych. Stosowana na tym etapie diagnoza nosi nazwę: patrz-słuchaj-wyczuj. Warto podkreślić, że jeśli oddechy dziecka są nieregularne i przypominają łapanie powietrza – mogą to być oddechy agonalne, świadczące o zagrożeniu życia.
Diagnozowanie obecności oddechu nie powinno trwać dłużej niż dziesięć sekund.
Po jego zakończeniu udrażniamy układ oddechowy – sprawdzając, czy w ustach, gardle lub krtani nie znajdują się ciała obce, uniemożliwiające prawidłowe oddychanie. Następnie wykonujemy pięć wstępnych oddechów. Jeśli w ich wyniku nie pojawią się oznaki życia – takie jak kaszel lub odruch wymiotny – przystępujemy do oceny pracy układu krążenia.
W tym celu sprawdzamy tętno na jednej z dużych tętnic.
- W przypadku niemowląt (do czwartego tygodnia życia) badanie wykonujemy na tętnicy ramiennej, znajdującej się na wewnętrznej stronie ramienia, w połowie jego długości.
- W przypadku dzieci starszych – badamy tętnicę szyjną.
Gdy stwierdzamy brak pracy serca lub pracuje ono wolno (poniżej 60 uderzeń na minutę) – rozpoczynamy wykonywanie ucisków klatki piersiowej.
Zobacz też:
Reanimacja dziecka – pozycja, sposób uciskania i ilość wdechów
W czasie przeprowadzania RKO dziecko powinno znajdować się na twardej, równej powierzchni. Klatkę piersiową należy uciskać w połowie wysokości mostka.
Należy wykonywać od 100 do 120 ucisków na minutę (jeden-dwa uciski na sekundę), stymulując w ten sposób pracę płuc. Uciski powinny być regularne, a ich głębokość zależy od wielkości organizmu dziecka.
Najczęściej wykonuje się je na głębokość 1/3 klatki piersiowej.
- W przypadku niemowląt – będzie to głębokość około 4 centymetrów.
- W przypadku dzieci starszych[/b] – 5 centymetrów.
U dzieci poniżej pierwszej roku życia uciski wykonujemy jedną dłonią (jednym lub dwoma placami), drugą podtrzymując głowę w pozycji ułatwiającej oddychanie. U dzieci starszych – uciskamy mostek oboma dłońmi, splatając palce i utrzymując wyprostowane stawy łokciowe.
Po każdych 15 wykonanych uciskach należy wykonać dwa oddechy zastępcze. W tym celu wdmuchujemy powietrze w usta dziecka przez około 1 sekundę, obserwując ruch klatki piersiowej.
Pierwsza pomoc: Jak udzielić pierwszej pomocy?
