Koniec nawracających infekcji pęcherza. Ten cukier to suplement, który pozbędzie się bakterii z układu moczowego

D-mannoza to cukier prosty podobny do glukozy, ale o unikatowym działaniu w organizmie. Ponieważ zapobiega przyleganiu bakterii do ścian pęcherza moczowego, pomaga w leczeniu zwłaszcza nawracających zapaleń.

Na zapalenie pęcherza moczowego stosuje się suplement lub wyrób medyczny (podlega przepisom jak lek) zawierający D-mannozę. Litera przed nazwą oznacza określony, aktywny biologicznie rodzaj konfiguracji przestrzennej cząsteczek tego związku.

Leczenie D-mannozą stosuje się ją jako alternatywę dla terapii antybiotykami lub jej uzupełnienie. Jest przeznaczona dla pacjentów z niepowikłanym zapaleniem pęcherza. Aby jednak D-mannoza była skuteczna, konieczne jest ścisłe przestrzeganie zaleceń dotyczących jej przyjmowania zgodnie z instrukcją na opakowaniu.

D-mannoza ma właściwości mechanicznego usuwania bakterii powodujących zapalenie pęcherza, do których w większości przypadków należy Escherichia coli.

Cukier ten jest wchłaniany w całości z układu pokarmowego, ale przemianom metabolicznym ulega najwyżej 10 proc., natomiast reszta jest wydalana w dużej ilości wraz z moczem. Określone stężenie tego cukru w pęcherzu moczowym powoduje jego wiązanie się z białkiem znajdującym się na rzęskach bakterii coli. Wówczas nie mogą one zakotwiczać się w nabłonku i są wypłukiwane z dróg moczowych.

Skuteczność D-mannozy potwierdzono w badaniach.

• Działanie profilaktyczne związku przewyższa efekty podania placebo i nie było słabsze niż ciągła terapia nitrofuranami (nitrofurantoiną), wywołując znacznie mniej działań niepożądanych i w węższym zakresie. Potwierdzono to także w toku analizy badań.

• Skuteczność codziennego stosowania D-mannozy była 4 razy większa niż stosowany raz w tygodniu kotrimoksazol, co obserwowano na podstawie czasu bez nawrotu infekcji.

• D-mannoza podawana u osób z aktywnym, ostrym zapaleniem pęcherza moczowego zamiast antybiotykoterapii u 95 proc. kobiet powodowała ustąpienie objawów, a u 91 proc. – negatywny wynik posiewu moczu po 15 dniach leczenia. Redukcja objawów następuje już po pierwszej dobie terapii.

• Uzupełnienie antybiotykoterapii kotrimoksazolem (sulfametoksazol + trimetoprim) D-mannozą powoduje szybkie zmniejszenie nasilenia objawów infekcji i ich ustąpienia.

• Sama D-mannoza już po 3 dobach leczenia działała nie gorzej niż w połączeniu z antybiotykiem oraz sam antybiotyk.

Terapia D-mannozą jest bezpieczna dla dzieci, jednak warto wybrać dedykowany preparat i trzymać się zaleceń, jeśli dotyczą dawkowania w przeliczeniu na aktualną masę ciała.

Niektórzy producenci mają swojej w ofercie preparaty z D-mannozą dla dzieci w wieku 0-3, jednak zwykle zaleca się ją od 3. roku życia.

Badania tego związku prowadzono w większości na dorosłych kobietach, jednak skuteczność w charakterze profilaktyki wśród pacjentów pediatrycznych potwierdziła niewielka praca. Dotyczyła dzieci ze złożonymi problemami urologicznymi, które wcześniej stosowały zapobiegawczo antybiotyk. Terapia zmniejszała ryzyko zakażeń układu moczowego o 53 proc. z bardzo wieloma działaniami niepożądanymi.

Zapalenia pęcherza aż pięćdziesiąt razy częściej dotykają kobiety, a przy tym często są trudne do wyleczenia i nawracają. Przyczyną są nie tylko czynniki takie, jak odwodnienie organizmu i zagęszczenie moczu, utrudnienie jego odpływu, kamica nerkowa, obniżenie odporności, cukrzyca, cewnikowanie, kontakty seksualne czy ciąża, ale też niewrażliwość bakterii na stosowane leki.

Problemy z leczeniem wynikają z kilku faktów. Z trzech antybiotyków zalecanych przez Europejskie Towarzystwo Urologiczne polscy pacjenci mają dostęp tylko do jednego z nich, fosfomycyny. Zbyt często są leczeni innymi nieodpowiednio dobranymi antybiotykami.

Jednocześnie według Europejskiej Sieci Nadzoru nad Opornością na Środki Przeciwdrobnoustrojowe połowa szczepów bakterii Escherichia coli jest odporna na działanie antybiotyków, które należą do co najmniej jednej grupy. Polska jest wśród krajów w najgorszej sytuacji, bo szczepy wrażliwe na wszystkie antybiotyki stanowią tylko 1/4 tych wykrywanych. Jednocześnie nawet 30-40 polskich pacjentów jest opornych na najczęściej stosowany lek z grupy antybakteryjnych nitrofuranów, czyli furaginę. Dlatego D-mannoza może być ważną opcją terapeutyczną w leczeni zakażeń pęcherza moczowego.

D-mannoza jest bezpieczna do stosowania w długim czasie, nawet 6 miesięcy, przy czym kuracja powinna trwać co najmniej miesiąc. Może być powtarzana w zależności od potrzeby, a także łączona z podawaniem innych leków na zapalenie pęcherza. Konieczne jest jednak zachowanie 2-godzinnej przerwy, by nie zmniejszać ich skuteczności.

Jedyna przebadana dawka D-mannozy to 2 g i taka jest zwykle dostępna w preparatach. Brakuje przy tym danych na temat bezpieczeństwa stosowania w ciąży i podczas karmienia piersią.

Skutki uboczne stosowania tej substancji mogą obejmować zaburzenia jelitowe takie, jak wzdęcia i gazy oraz luźne stolce, a także senność, bóle i zawroty głowy. Wysokie dawki mogą natomiast uszkadzać nerki.

Chociaż może być stosowana przez diabetyków, powinno odbywać się to pod kontrolą poziomu cukru, ponieważ może utrudniać utrzymanie stabilnej glikemii. Tak mogą działać także dodatki (inne cukry) stosowane w produktach handlowych.

Dlatego stosowanie u osób z chorobami jelit, nerek, metabolicznym i innymi o przewlekłym charakterze powinno być skonsultowane z lekarzem.

Źródła:

• D-mannoza w profilaktyce i leczeniu zakażeń układu moczowego w dobie antybiotykooporności Medical Tribune

• D-Mannose WebMD