BMI do „radykalnego remontu”? Nie jest miarodajnym wskaźnikiem otyłości. Eksperci chcą wprowadzić nowe kategorie klasyfikowania choroby

Wskaźnik BMI (ang. Body Mass Index - wskaźnik masy ciała) od dawna jest używany do określania masy ciała. Jednak 50 ekspertów z całego świata z Komisji ds. definicji i kryteriów diagnostycznych otyłości klinicznej „The Lancet Diabetes & Endocrinology” twierdzi, że wymaga on „radykalnego remontu”. Specjaliści uważają, że BMI nie jest miarodajnym narzędziem do diagnozowania otyłości i nadwagi. Z tego powodu poleganie na wskaźniku BMI może powodować błędną diagnozę u milionów ludzi. Członkowie komisji proponują nowe podejście diagnostyczne, które koncentruje się na pomiarach tkanki tłuszczowej i obiektywnych oznakach i objawach złego stanu zdrowia.

– Wszyscy stosują starą klasyfikację od czterech dekad, ale wzywamy do zmiany, radykalnej zmiany, ponieważ w kontekście miliarda ludzi na świecie klasyfikowanych jako otyłych, a liczba ta ma wzrosnąć, żaden kraj nie jest wystarczająco bogaty, aby móc pozwolić sobie na niedokładność w diagnozie otyłości – powiedział profesor Francesco Rubino, przewodniczący komisji i kierownik katedry chirurgii metabolicznej i bariatrycznej w King's College London.

Wskaźnik BMI oblicza się, dzieląc wagę osoby w kilogramach przez wzrost do kwadratu wyrażony w metrach (np. 64 kg : 1,74 m² = 21,14). Zakresy wskaźnika BMI to:

• niedowaga: BMI – poniżej 18,5 kg/m2,

• prawidłowa masa ciała: BMI mieści się w przedziale od 18,5 do 24,9 kg/m2,

• nadwaga: BMI 25-29,9 kg/m2,

• otyłość: BMI 30-39,9 kg/m2

• otyłość skrajna: BMI powyżej 40 kg/m2.

– U niektórych osób, które dziś klasyfikuje się na podstawie wskaźnika BMI jako otyłe, ale które uprawiają sport, są bardzo aktywne, mają bardzo mocne kości – twierdzenie, że te osoby mają otyłość, a następnie klasyfikowanie ich jako osób chorych, byłoby oczywistym przediagnozowaniem – podkreślił prof. Rubino.

Według ekspertów BMI jest przydatne, ale należy wyjść poza BMI, aby określić nadmiar tkanki tłuszczowej. Otyłość powinna być diagnozowana za pomocą BMI tylko wtedy, gdy lekarze wykonują również inne pomiary, takie jak stosunek obwodu talii do bioder lub stosunek obwodu talii do wzrostu. Eksperci powiedzieli, że w idealnym przypadku otyłość byłaby mierzona za pomocą skanów ciała oceniających całkowitą masę tkanki tłuszczowej, ale naukowcy przyznali, że nie jest to praktyczne dla służby zdrowia, aby oferować to na szeroką skalę.

– Nasze nowe podejście uwzględnia złożoność problemu otyłości i umożliwia spersonalizowaną opiekę – podkreślił prof. Rubino.

Eksperci zalecili wprowadzenie dwóch nowych kategorii otyłości: otyłości klinicznej i otyłości przedklinicznej.

Otyłość kliniczną specjaliści zdefiniowali jako otyłość związaną z objawami osłabienia prawidłowego funkcjonowania narządów lub znacznie zmniejszoną zdolnością do wykonywania standardowych codziennych czynności, takich jak kąpiel, ubieranie się lub jedzenie, jako bezpośredni skutek nadmiaru tkanki tłuszczowej. Pacjenci z otyłością kliniczną powinni być traktowani jako osoby z przewlekłą chorobą i otrzymywać odpowiednie leczenie w postaci np. leków odchudzających.

Otyłość przedkliniczną zdefiniowano jako otyłość z prawidłową funkcją narządów. Osoby z otyłością przedkliniczną nie mają więc aktywnej choroby, ale mają zwiększone ryzyko rozwoju otyłości klinicznej i innych chorób w przyszłości, w tym cukrzycy typu 2, chorób układu krążenia, niektórych rodzajów nowotworów i chorób psychicznych. Według ekspertów osoby z tej kategorii powinny otrzymać wsparcie w celu zmniejszenia ryzyka potencjalnej choroby.

– Przez zbyt długi czas polegaliśmy na BMI jako prostej mierze otyłości, która często błędnie przedstawiała stan i nie odzwierciedlała w pełni, jak nadmiar tkanki tłuszczowej wpływa na zdrowie człowieka. Rozróżnienie przez komisję otyłości przedklinicznej i klinicznej stanowi istotny krok naprzód, podkreślając potrzebę wczesnego wykrywania i interwencji, przy jednoczesnym zapewnieniu odpowiedniej opieki osobom, które już doświadczają poważnych problemów zdrowotnych – powiedziała dr Kath McCullough, specjalny doradca ds. otyłości.

Źródło: Definition and diagnostic criteria of clinical obesity TheLancet Diabetes & Endocrinology