Spis treści
- Jak wygląda barszcz Sosnowskiego i gdzie rośnie? Z czym można go pomylić?
- Barszcz Sosnowskiego – oparzenia i działanie toksyczne
- Objawy poparzenia barszczem Sosnowskiego. Jakie są skutki zatrucia furanokumarynami?
- Gdzie rośnie barszcz Sosnowskiego? Sprawdź na mapie!
- Jak przebiega leczenie poparzeń barszczem Sosnowskiego?
Jak wygląda barszcz Sosnowskiego i gdzie rośnie? Z czym można go pomylić?
Barszcz Sosnowskiego (Heracleum sosnowskyi) to największa roślina zielna w Europie, należąca do rodziny selerowatych (Apiaceae), nazywanych też baldaszkowatymi (Umbelliferae) – obok warzyw i przypraw takich jak m.in. marchew, kminek czy kolendra. Jest to jednak gatunek obcy, inwazyjny i niebezpieczny dla człowieka. Barszcz Sosnowskiego został sprowadzony do Polski z Kaukazu w latach 50. ubiegłego stulecia, ponieważ miał być rośliną pastewną. Wówczas nie znano jeszcze jego szkodliwych właściwości. Gdy okazał się nieprzydatny, problemem stało się rozprzestrzenienie rośliny po całym kraju. Z uwagi na kontekst historyczny bywa nazywana potocznie „zemstą Stalina”.
Barszcz Sosnowskiego na pierwszy rzut oka przypomina bardzo duży koper. Jest jednak znacznie większy niż nawet bardzo wyrośnięty osobnik tej rośliny – może bowiem osiągać 4 metry wysokości.
Jak rozpoznać barszcz Sosnowskiego? Należy zwrócić uwagę na następujące cechy:
- gruba, zielona, bruzdowana łodyga, pokryta u dołu fioletowymi plamkami,
- szerokie liście o charakterystycznych zaostrzonych końcach, które mają zazwyczaj do 2 m długości (wraz z ogonkiem liściowym), a powierzchnia liścia sięga 1,2-1,5 metra kwadratowego,
- białe kwiaty tworzące duży i gęsty baldach o średnicy 30-80 centymetrów.
Zobacz, jak wygląda ta roślina – zajrzyj do galerii.
Barszcz Sosnowskiego spotkamy w miejscach takich jak: nieużytki, łąki, pola uprawne, lasy, parki, przydrożach, nasypy kolejowe, działki, ogrody, brzegach rzek i jezior. Występowanie barszczu Sosnowskiego nie jest ograniczone do konkretnego regionu Polski. Chwast ten rośnie praktycznie w całym kraju. Według badań największa liczba stanowisk z tą rośliną znajduje się w centralnej i wschodniej części Polski.