Anty-TG, czyli przeciwciała przeciwtarczycowe – kiedy wykonać badanie anty-tg? O czym świadczy anty-tg wysokie?

Tyreoglobulina jest białkiem hormonalnym, które powstaje w organizmie tylko jednym miejscu – komórkach pęcherzykowych tarczycy. Należy do grupy glikoprotein i jest prekursorem do syntezy hormonów tarczycowych: trójjodotyroniny (T3) oraz tyroksyny (T4), pełniących ważne funkcje w organizmie człowieka.

Hormony tarczycowe odpowiadają między innymi za:

• funkcjonowanie układu nerwowego,
• prawidłową budowę kości,
• utrzymanie temperatury ciała w granicach 36 st. Celsjusza,
• metabolizm węglowodanów, tłuszczów, białek,
• siłę mięśni.

Tyreoglobulinę wytwarzają zarówno komórki zdrowe, jak i nowotworowe. Jest często traktowana jako marker rozwijających się zmian nowotworowych – wzrost jej poziomu pozwala podejrzewać chorobę lub jej nawrót.

Anty TG (aTG) to specyficzne przeciwciała skierowane przeciwko tyreoglobulinie – glikoproteinie produkowanej przez komórki gruczołowe budujące tarczycę. Produkcja przeciwciał przeciwko komórkom własnego organizmu (w tym przypadku hormonów) może świadczyć o chorobach autoimmunologicznych (Hashimoto lub choroba Gravesa-Basedowa) oraz o rozwijającym się nowotworze. Badanie anty-TG wykonuje się przy podejrzeniu wielu różnych chorób tarczycy. Nieprawidłowe wyniki są wskazaniem do dalszych badań.

Anty TG to badanie, które należy wykonać przy podejrzeniu wielu różnych chorób tarczycy. Należą do nich:

• choroby autoimmunologiczne – choroba Gravesa-Basedowa, Hashimoto,
• różne typy raka tarczycy.

Dzięki wynikom badania anty-TG lekarz może też różnicować etiologię (przyczynę) nadczynności tarczycy. Oznaczenie poziomu anty-TG jest zasadne, gdy pacjent skarży się na następujące objawy:

• wole (powiększona tarczyca, na co wskazuje powiększenie obwodu szyi),
• nieprawidłowy poziom hormonów T3 oraz T4, który ujawnił się po wykonaniu badania z krwi,
• objawy nadczynności tarczycy – uczucie gorąca, drżenie rąk, wzmożona potliwość, nerwowość, rozdrażnienie, niepokój, zwiększony apetyt i jednoczesna utrata masy ciała, osłabienie siły mięśniowej, uczucie kołatania serca,
• poronienia nawykowe w wywiadzie położniczym.

Wszystkie powyższe objawy i dolegliwości powinny skłonić pacjenta do konsultacji z lekarzem i oznaczenia poziomu przeciwciał przeciwko komórkom tarczycowym.

Warto również wykonać badanie przed planowaną ciążą. Niekiedy wahania hormonalne spowodowane zaburzeniem pracy tarczycy odpowiadają za problemy z zajściem w ciążę. Wyrównanie poziomu hormonów sprawia, że staje się to łatwiejsze.

Poziom przeciwciał anty-TG oznacza się również w toku terapii raka tarczycy, by monitorować na bieżąco jej skuteczność. Udowodniono, że większość rodzajów komórek rakowych tarczycy wydziela przeciwciała anty-TG. W przebiegu leczenia, zaobserwowany spadek ich poziomu oznacza zmniejszenie wydzielania, co potwierdza skuteczność stosowanej terapii. Badanie anty-TG jest dostępnym, szybkim sposobem na monitorowanie stanu pacjenta leczonego onkologicznie.

Anty-TG to parametr oznaczany z surowicy krwi. W laboratorium pobiera się próbkę krwi żylnej, najczęściej z żyły na zgięciu łokciowym. Pacjent nie musi stawiać się na badanie rano ani być wcześniej na czczo. Jedzenie i picie nie wpływają w żaden sposób na poziom anty-TG.

Nieco więcej przygotowań poprzedza pobranie krwi u pacjenta, u którego badanie monitoruje przebieg leczenia. W tym przypadku należy zgłosić stadium choroby, a także rodzaj i dawkowanie przyjmowanych leków (w związku z chorobą tarczycy i ewentualnymi innymi schorzeniami).

Anty-TG można oznaczyć na NFZ, ze skierowaniem od lekarza. Prywatnie kosztuje około 30-40 złotych. Na wynik czeka się zazwyczaj nie dłużej niż dobę.

Wykonując badanie prywatnie, warto zdecydować się od razu na pełen pakiet badań tarczycowych. ponieważ w komplecie dadzą one pełniejszy obraz stanu zdrowia i procesów zachodzących w organizmie. W skład pakietu tarczycowego wchodzą:

• anty-TG i anty-TPO,
• T3, T4,
• TSH.

Anty TG to badanie, którego normy mogą różnić się w zależności od płci, grupy, do jakiej należy pacjent i stanu jego zdrowia. Normy mogą być także różne w zależności od przychodni, dlatego każdorazowo lepiej jest wykonywać badania w tej samej placówce.

Z reguły przyjmuje się, że wynik niższy niż 100 IU/ml jest uznawany za mieszczący się w granicach normy. Niskie anty-tg występuje u ok. 10 proc. osób i nie wskazuje na stan chorobowy. Anty-TG wysokie powinno za każdym razem zostać skonsultowane z endokrynologiem.

Anty-tg podwyższone może być skutkiem:

• chorób autoimmunologicznych tarczycy – choroba Gravesa-Basedowa, choroba Hashimoto,
• pęcherzykowatego lub brodawkowatego rak tarczycy,
• gruczolaka tarczycy.

W celu monitorowania postępów leczenia wykonuje się cykliczne pomiary anty-tg we krwi. Coraz wyższe wyniki mogą świadczyć o wznowie nowotworu lub nieprawidłowym leczeniu chorób autoimmunologicznych. U pacjentów, u których wdrożono radykalne leczenie chirurgiczne polegające na usunięciu lub zniszczeniu tarczycy, także wykonuje się badanie anty-TG. Powinno wykazać całkowity brak przeciwciał przeciwko tyreoglobulinie, a także samej tyreoglobuliny. Oznacza to, że leczenie się powiodło.