Miód manuka to naturalny antybiotyk, jaki nie ma sobie równych. Na co pomaga i ile kosztuje? O czym mówią oznaczenia MGO i UMF?

Miód manuka to miód pszczeli, który powstaje z nektaru kwiatowego krzewów manuka.

Roślina o łacińskiej nazwie Leptospermum scoparium, występuje wyłącznie na terenie Nowej Zelandii oraz południowo-wschodniej Australii. Należy do licznej rodziny mirtowatych i osiąga wysokość od 3 do aż 5 metrów, przez co czasem bywa nazywana drzewem manuka.

Zobacz również: Starożytny lek zwalcza bakterie i leczy rany. Oksymel zrobisz z 2 składników

Manuka jest rośliną wiecznie zieloną, o niewielkich szorstkich liściach i białych kwiatach, którymi obsypuje się od listopada do stycznia. Czyste miody manuka są trudne do pozyskania, ponieważ Nową Zelandię porastają także inne miododajne rośliny. Są jednak coraz lepiej znane również poza obszarem pochodzenia. Miody te można dostać także w Polsce, niestety w dość wysokich cenach.

Składnikiem, który ma najsilniejsze działanie w miodzie manuka i odpowiada za jego unikalne właściwości, jest metyloglioksal (MGO). Zawartość tego związku sprawia, że miód manuka różni się od miodów pochodzących z innych rejonów świata.

Zobacz także: Ten miód to nasze dziedzictwo narodowe. Zamiast miodu manuka wybierz polski odpowiednik

Poza zwiększoną zawartością MGO (niemal tysiąckrotnie względem innych rodzajów miodu) te nowozelandzkie nie odbiegają swoim składem od ciemnych miodów europejskich (zwłaszcza gryczanego, wrzosowego i spadziowego). Mają podobną zawartość węglowodanów, a także polifenoli. Miód manuka, tak jak inne miody, zawiera liczne składniki mineralne (m.in. potas, wapń, magnez), witaminy (C, B1, B2, PP, B6) oraz substancje, z których powstaje bakteriostatyczny nadtlenek wodoru.

Sprawdź: Miód jest dobry na serce. Zobacz, ile wynosi jego dawka

Jak dowiodły prace badawcze zespołu w Instytucie Chemii Żywności na Politechnice Drezdeńskiej, za unikatowe właściwości miodu manuka bezpośrednio odpowiedzialny jest właśnie metyloglioksal.

Inny symbol opisujący miód manuka, UMF (Unique Manuka Factor), oznacza sposób badania skuteczności miodu, wykorzystywany przed odkryciem badania zawartości MGO. Jest to metoda mniej dokładna, choć nadal stosowana. Jednak wyższość metody MGO nad UMF uznał również twórca tej drugiej – Peter Molan. Dlatego najbardziej wiarygodną i jednolitą metodą oceny właściwości miodu manuka jest właśnie zawartość MGO.

Miód manuka o wysokim stężeniu MGO wykazuje silne właściwości przeciwdrobnoustrojowe zarówno wobec bakterii Gram-dodatnich, jak i Gram-ujemnych. Podobnie działa także leptozyna, związek występujący wyłącznie w miodach z roślin z rodziny Leptospermum.

Czytaj też: „Płynne złoto” pomoże przy przeziębieniu i wzmocni serce. Jednak te osoby powinny na nie uważać. Kto nie może jeść miodu?

Wyjątkowe właściwości bakteriobójcze miodu manuka sprawiają, że jest on stosowany pomocniczo w leczeniu schorzeń przewodu pokarmowego, oddechowego i chorób jamy ustnej. Prowadzono także badania nad działaniem wirusobójczym miodów manuka. Odkryto, że w warunkach laboratoryjnych miód o wysokiej zawartości MGO hamuje namnażanie m.in. wirusów grypy oraz ospy wietrznej. Ma też działanie wspierające układ odpornościowy.

Oprócz tego miód manuka wykazuje całe spektrum pozytywnych działań charakterystycznych także dla innych miodów, w tym:

• działanie przeciwutleniające,
• wspomaganie odporności,
• właściwości detoksykujące,
• korzystny wpływ na metabolizm komórek.

Skutki uboczne spożywania miodu manuka wiążą się jedynie z możliwością wystąpienia reakcji alergicznej. Dlatego nie należy podawać go niemowlętom (podobnie jak innych miodów).

Miody manuka znajdują one zastosowanie w leczeniu ran, owrzodzeń oraz odleżyn, a także stopy cukrzycowej. Używane w formie okładów skutecznie hamują rozwój bakterii na skórze. Można też spożywać je bezpośrednio lub dodawać do innych potraw tak samo, jak inne miody – choć ze względu na cenę produktu taka praktyka nie jest zbyt częsta.

Zobacz: Jak wygląda zakażenie rany?

W aptekach można kupić kilka rodzajów opatrunków z tym miodem, przeznaczonych do różnego typu ran. Z tego nowozelandzkiego „płynnego złota” korzysta także przemysł kosmetyczny, tworząc maski i inne produkty do cery trądzikowej. W kosmetologii stosuje się także liście manuka oraz pozyskiwany z nich olejek manuka.

W sprzedaży są dostępne miody manuka o różnej zawartości MGO (podawanej w mg/kg). Różnią je także ceny, które w przypadku opakowania 250 g wynoszą orientacyjnie:

• 100 mg/kg – 50-75 zł,
• 250 mg/kg – ok. 100 zł,
• 400 mg/kg – 100-150 zł,
• 550 mg/kg – ok. 200 zł.