Spis treści
- Czym jest chłoniak?
- Objawy chłoniaka Hodgkina
- Symptomy chłoniaków nieziarniczych (chłoniaków nie-Hodgkina)
- Stadia rozwoju chłoniaków
- Ogólne przyczyny rozwoju chłoniaków
- Jak przebiega leczenie chłoniaka Hodgkina?
- Czym jest chłoniak limfoblastyczny i jak się go leczy?
- Terapia chłoniaka Burkitta
- Inne rodzaje chłoniaków nieziarniczych
- Jak przebiega leczenie chłoniaka nieziarniczego?
Czym jest chłoniak?
Chłoniak jest najczęściej występującym rodzajem nowotworu układu limfatycznego (chłonnego), który jest częścią układu odpornościowego. Stanowi ok. 2 procent wszystkich zachorowań na nowotwory złośliwe. Zmiany mogą powstawać w różnych miejscach organizmu i mieć różny stopień złośliwości.
Wyróżnia się przeszło 90 postaci chłoniaka, w tym rozrosty z limfocytów B, T oraz NK, a także makrofagów tkankowych i komórek dendrytycznych.
Chłoniaki są w każdym przypadku nowotworami złośliwymi, z tym że niektóre przebiegają bardziej agresywnie, inne mniej. Wyróżniamy kilka rodzajów chłoniaków. W zależności od wieku można zachorować na konkretną odmianę (choć istnieją wyjątki). Chłoniaki w postaci najbardziej agresywnej paradoksalnie dają największe szanse na wyzdrowienie. W przypadku chłoniaków przewlekłych, rozwijających się długo nie ma szans na ich całkowite pozbycie się, ale zwykle nie wymagają one leczenia.
Chłoniaki dzielimy na dwa podstawowe rodzaje. Pierwszy to chłoniak Hodgkina, czyli ziarnica. Drugi rodzaj to ogólnie mówiąc tzw. chłoniak nie-Hodgkina, czyli inaczej chłoniak nieziarniczy. Te pierwsze zwykle dotyczą osób młodych, te drugie najczęściej dotykają osoby starsze.
Poznaj najnowocześniejszą metodę leczenia chłoniaków:
Objawy chłoniaka Hodgkina
W przypadku ludzi młodych najczęściej pojawia się tzw. chłoniak Hodgkina. Inna nazwa tego schorzenia to ziarnica złośliwa. Najczęściej dotyczy on osób w przedziale wiekowym 20-40 lat, ale pojawia się także u osób po 50. roku życia.
Bardzo trudno określić jednoznacznie, jakie objawy mogłyby wskazywać na pojawienie się chłoniaka Hodgkina. Dlatego też na początku bardzo trudno jest go wykryć.
Kiedy już dochodzi do stadium bardziej zaawansowanego, wówczas pojawiają się następujące [b]objawy:
- niebolesne powiększone węzły chłonne: szyjne, nadobojczykowe, w dołach pachowych, w śródpiersiu, w jamie brzusznej,
- rzadko zdarza się, żeby chłoniaki dotyczyły także śledziony, wątroby, żołądka, jelit, szpiku kostnego, skóry, nerek, mózgu,
- gorączka lub podwyższona temperatura ciała utrzymująca się przez dłuższy czas,
- mocne pocenie się w nocy,
- duszności i suchy kaszel,
- znaczny i nagły spadek masy ciała (w ciągu pół roku),
- ogólne osłabienie organizmu,
- bóle kości,
- wydzielina z nosa,
- świąd skóry,
- zmiany skórne, grudki,
- wodobrzusze,
- obrzęk kończyn,
- pojawianie się siniaków.