Choroba lokomocyjna u dzieci i dorosłych. Leki na chorobę lokomocyjną i domowe sposoby na nudności w podróży

Choroba lokomocyjna, zwana również kinetozą, to zaburzenie spowodowane poruszaniem się za pośrednictwem środka transportu: samochodu, pociągu, samolotu, a zwłaszcza łodzi. Może objawiać się przez:

• nudności,
• wymioty,
• zimne poty,
• zawroty głowy.

Symptomy choroby pojawiają się, kiedy ruch, który rejestrowany przez oczy, różni się od ruchu, który odczuwany jest przez ucho wewnętrzne (błędnik). Na przykład, kiedy znajdujemy się na dolnym pokładzie łodzi, błędnik wyczuwa ruch, ale oczy nie mogą potwierdzić, że faktycznie zmieniane jest nasze położenie.

Kinetoza jest przypadłością występującą bardzo powszechnie, szacuje się, że 1 na 3 osoby jest podatna na chorobę lokomocyjną.

Choroba lokomocyjna występuje częściej w niektórych grupach ludzi niż w innych, z powodów, które nie są w pełni zrozumiałe. Stan ten występuje częściej u kobiet (szczególnie podczas menstruacji lub ciąży) niż u mężczyzn i częściej u dzieci niż u dorosłych.

U dzieci zazwyczaj ujawnia się po 2 roku życia, jej występowanie wiązane jest z nadal kształtującym się układem nerwowym, wrażliwym na bodźce towarzyszące podróży. Apogeum choroby przypada ok. 10 r.ż. Kinetozy nie można wyleczyć, ale można skutecznie zapobiegać jej przykrym objawom.

Leki na chorobę lokomocyjną dostępne są zarówno bez recepty, jak i na receptę. Zawsze przed rozpoczęciem stosowania któregokolwiek z nich, należy skonsultować się z lekarzem.

1. Leki przeciwhistaminowe dostępne bez recepty zawierające dimenhydrynat, należy przyjmować je 30 do 60 minut przed podróżą i w razie konieczności powtórnie po 4-6 godzinach trwania podróży.
2. Leki przeciwhistaminowe na receptę zawierające prometazynę, która wykazuje działanie przeciwwymiotne, uspokajające oraz przeciwalergiczne.
3. Suplementy diety zawierające w swoim składzie wyciąg z kłącza imbiru – mogą mieć postać kropli, syropu lub tabletek.
4. Opaski na chorobę lokomocyjną – ich działanie oparte jest na akupresurze punktu P6 na nadgarstkach (punktu Nei-Kuan), stosowanie opasek nie powoduje senności oraz innych skutków ubocznych.
5. Plastry na chorobę lokomocyjną – ich składnikiem aktywnym jest hioscyna, tymczasowo zmniejszająca wpływ ruchu na narząd równowagi ucha wewnętrznego i dzięki temu zapobiega mdłościom, wymiotom i zawrotom głowy.
6. Leki homeopatyczne zwierające wyciągi roślinne np. Cocculus indicus.

Jeśli sami nie możemy lub nie chcemy przyjmować albo podawać dziecku leków, przede wszystkim powinniśmy odpowiednio przygotować się do podróży. Zalecane jest:

• zjedzenie lekkiego posiłku przed ruszeniem w drogę i zabranie ze sobą butelki wody niegazowanej;
• spakowanie odpowiedniego bagażu – torebki na wymiociny, suchych i mokrych chusteczek, ubrania na zmianę;
• wybranie optymalnego miejsca w środku transportu – w samochodzie lub autokarze: z daleka od osi kół, możliwie blisko przodu, w pociągu: przodem do kierunku jazdy, w samolocie: w okolicy skrzydeł, w łodzi: na górnym pokładzie.

Aby złagodzić objawy choroby lokomocyjnej można próbować domowych metod, które mogą zwiększyć komfort podróżowania, zmniejszając przykre odczucia ze strony żołądka. Ruszając w drogę warto zabrać ze sobą:

• chłodny napój z dodatkiem imbiru lub jego plasterki do żucia,
• letni napar z mięty lub rumianku,
• olejki eteryczne do inhalacji np. imbirowy lub lawendowy (kilka kropli na chusteczce higienicznej),
• chłodne okłady na czoło i kark.

Ponad to należy zadbać – jeśli to możliwe – o częste przystanki i utrzymywanie stałej, komfortowej temperatury w pojeździe. Należy unikać czytania oraz wpatrywania się w ekran, a także intensywnych zapachów i ciężkostrawnych przekąsek.

Źródła:

• Motion sickness MedlinePlus
• Choroba lokomocyjna ICD10Data
• 21 Motion Sickness Remedies to Ease Nausea, Vomiting, and More Healthline