Czym jest łupież i co go powoduje? Poznaj rodzaje łupieżu i sposoby leczenia

Główną przyczyną powstawania łupieżu jest obecność grzyba rodzaju Malassezia. Występuje on naturalnie na skórze głowy człowieka, jednak w przypadku łupieżu dochodzi do jego nadmiernego namnażania. Są to takie gatunki w ramach grupy jak Malassezia globosa oraz Malassezia restricta. Istnieje również wiele innych czynników, które są odpowiedzialne za powstawanie oraz nasilanie objawów łupieżu. Można do nich zaliczyć przede wszystkim:

• Zbyt częste używanie urządzeń elektrycznych do włosów, w tym: suszarki, prostownicy, lokówki i wałków.
• Nieprawidłowa higiena włosów – zbyt rzadkie ich mycie za pomocą szamponu.
• Nadmierne korzystanie ze środków koloryzujących, lakierów, pianek i żelów do włosów.
• Niewystarczające spłukiwanie szamponu z włosów po ich umyciu.
• Niewłaściwa dieta – uboga w produkty zawierające cynk, witaminę A i E, witaminy z grupy B, a także takie minerały jak żelazo, fosfor, magnez i potas,
• Zbyt rzadka lub zbyt częsta ekspozycja na słońce.
• Stres.
• Nadmierna potliwość skóry,
• Przebywanie w miejscach o niskiej wilgotności i temperaturze.

Łupież suchy jest nazywany również pospolitym lub zwykłym. Powstaje na skutek nadmiernego złuszczania się warstwy naskórka i jest najczęściej występującym rodzajem łupieżu. Objawia się w postaci niedużych rozmiarów, białych i suchych łusek, które są dobrze widoczne zwłaszcza na ciemnych ubraniach.

Powstawanie niewielkich ilości łupieżu tego typu jest naturalnym procesem, jednak duża liczba łusek może stanowić poważny problem, zwłaszcza natury estetycznej. W przypadku nasilenia się procesu chorobowego powstają warstwy wyraźnie przylegających strupów.

Czytaj także: Chcesz mieć gęste włosy i gładką cerę? Zastosuj ten darmowy kosmetyk. Wypróbuj przepis na tonik do twarzy i płukankę do włosów z pokrzywy

Miejscem jego lokalizacji jest zazwyczaj jedynie skóra głowy, lecz czasami może pojawić się również w innych lokalizacjach (okolice pach, brwi czy brody). Włosy w przebiegu łupieżu zwykłego stają się suche i łamliwe.

Łupież pstry powstaje zazwyczaj u osób dorosłych. Przypadki jego zdiagnozowania u dzieci są jedynie sporadyczne. Ten rodzaj łupieżu występuje na skutek powierzchniowego zakażenia naskórka. Do jego symptomów należą plamy o barwie żółtobrunatnej, beżowej lub różowej. Miejscem ich występowania jest najczęściej klatka piersiowa, lecz plamy mogą pojawić się również na całym ciele, m.in. na tułowiu, głowie czy szyi. Ich rozmiar najczęściej sięga 3-4 milimetrów, a kształt jest nieregularny.

Łupież pstry wykazuje przy tym skłonność do zlewania się ze sobą poszczególnych plam, przez co może obejmować spore powierzchnie ciała. Sporadycznie przebiegowi łupieżu pstrego może towarzyszyć świąd. Miejsca dotknięte chorobą są odporne na działanie promieni słonecznych, przez co nie powstaje opalenizna.

Łupież Gilberta jest łagodną chorobą dermatologiczną, która objawia się w postaci plamek w kolorze bladoróżowym w obrębie tułowia oraz kończyn. Przyczyna występowania tego rodzaju łupieżu nie jest do końca znana, naukowcy wiążą go z obecnością wirusa opryszczki HHV-7 oraz HHV-6.

Pierwotną oznaką choroby jest pojawienie się rumienia nazywanego blaszką macierzystą o średnicy około kilku centymetrów. Zwykle jest ona widoczna na środku klatki piersiowej i wykazuje tendencje do złuszczania się. Następnie (po około tygodniu) dochodzi do ujawnienia się na ciele wielu wykwitów o symetrycznej strukturze. W przeciwieństwie do łupieżu pstrego, nie obserwuje się w tym przypadku zlewania się plamek.

Objawem łupieżu różowego Gilberta może być silny świąd, którego intensywność wzrasta w przypadku intensywnego pocenia się ciała oraz wzrostu jego temperatury. Objawy mogą być również nasilone w sytuacjach, kiedy skóra ma kontakt z kosmetykami o drażniących właściwościach. Łupież różowy zwykle ustępuje w sposób samoistny po 4-6 tygodniach. Chory uzyskuje wówczas zazwyczaj trwałą odporność.

Łupież tłusty jest najgroźniejszym rodzajem łupieżu. Bagatelizowanie tej choroby może skutkować wypadaniem włosów prowadzącym do stopniowego łysienia. Dlatego w przypadku każdej osoby cierpiącej na łupież tłusty, leczenie jest nieodzowne. Choroba ta objawia się w postaci nieestetycznych żółtych plam. Towarzyszy im stan zapalny, złuszczanie się naskórka, zaczerwienienie oraz swędzenie skóry. Zmiany skórne ściśle przylegają do powierzchni głowy i powodują dolegliwości bólowe. W przypadku ich rozdrapywania pojawiają się strupy. Powstawanie łupieżu tłustego ma związek ze zbyt dużą aktywnością gruczołów łojowych.

Możemy wyróżnić również łupież biały, którego występowanie zwykle obserwuje się u dzieci. Miejscem lokalizacji zmian jest zazwyczaj twarz oraz kończyny. Powstają zmiany skórne barwy białej o niewielkim rozmiarze. Wykazują one tendencję do złuszczania się, są suche, gładkie lub nieznacznie szorstkie. Pojawiają się również niewielkich rozmiarów białe grudki, a czasami łupieżowi białemu może towarzyszyć świąd.

Łupież - z wyjątkiem różowego – wykazuje skłonność do nawracania. W celu leczenia tej choroby stosuje się przede wszystkim:

• Szampony – szampon na łupież stosuje się zwykle 2 razy w tygodniu przez okres 4 tygodni. Warto pamiętać o tym, aby używając szamponu na łupież tłusty nie zmywać go od razu po naniesieniu na głowę – w celu zwiększenia efektów działania warto pozostawić go na głowie przez co najmniej kilka minut. Szampon na łupież suchy może zawierać składniki o działaniu nawilżającym, kwas salicylowy, smołę pogazową, sól cynkową czy siarczan selenu. Zwłaszcza wybierając szampon przeciwłupieżowy dla dzieci, warto zwrócić uwagę na to, aby nie zawierał on silnych środków chemicznych, takich jak zwłaszcza SLS, które pozbawia skórę warstwy lipidowej oraz mogą powodować zaczerwienienia i podrażnienia.
• Leki - zawierające substancje lecznicze o działaniu przeciwgrzybicznym, regulującym sebum i złuszczającym naskórek.
• Preparaty antyhistaminowe – lekarz może je zalecić w przypadku tego typu objawów jak zaczerwienienie czy uporczywy świąd.

Nie chcesz stosować szamponów ani leków zwalczających łupież? Domowe sposoby mogą przynieść zaskakujące rezultaty. Przede wszystkim warto zadbać o odpowiednią dietę, bogatą w witaminy i minerały odżywiające skórę – zwłaszcza cynk, witaminę E oraz witaminy z grupy B.

Wskazane jest również:

• Unikanie stresu.
• Praktykowanie masaży z użyciem oliwy z oliwek lub olejków eterycznych.
• Stosowanie płukanek z pokrzywy, melisy, tymianku i mięty.
• Systematyczne mycie włosów łagodnymi szamponami.
• Wystawianie włosów na umiarkowaną ekspozycję słoneczną.

Jak odżywić włosy po zimie?