Łupież różowy Gilberta – przyczyny, objawy i leczenie. Sprawdź, jak wygląda łupież różowy Gilberta!

Łupież różowy po raz pierwszy został scharakteryzowany w 1860 r. przez Gilberta (stąd jego nazwa). Jednakże pierwszym przypadkiem klinicznym tej choroby zajął się w 1798 r. Willan.

Łupież różowy Gilberta jest rumieniowo-złuszczającą chorobą skóry, o charakterze wysypkowym. Lokalizuje się ona w główniej mierze na tułowiu i kończynach (bardzo rzadko występuje na twarzy i owłosionej skórze głowy). Ta odmiana łupieżu jest stosunkowo rzadka, gdyż dotyczy zaledwie 1,3% populacji w skali ogólnoświatowej. Jeśli chodzi o przyczyny łupieżu różowego to medycyna, pozostaje bezradna. Prawdopodobnie choroba ta ma etiologię wirusową, jednakże do tej pory nie zindetyfikowano jednoznacznie wirusa, który odpowiadałby za objaw tej choroby. Inną możliwą przyczyną łupieżu różowego Gilberta jest osłabienie odporności, które może towarzyszyć: cukrzycy, białaczce, AIDS i chorobom nowotworowym.

Objawy łupieżu różowego Gilberta można podzielić na dwa rodzaje: ogólne i miejscowe. Pierwsze z nich są często bagatelizowane zarówno przez pacjentów, jak i lekarzy. Wśród nich można wymienić:

• Ogólne osłabienie organizmu.
• Nudności i wymioty.
• Brak łaknienia.
• Problemy z pamięcią i koncentracją.
• Rozdrażnienie i ogólny niepokój.
• Bóle stawowe i kostno-mięśniowe.
• Powiększenie węzłów chłonnych.
• Ból gardła.
• Podwyższoną temperaturę ciała.

Drugą grupą objawów łupieżu różowego Gilberta są zmiany skórne, które przyjmują postać pojedynczej blaszki (w nomenklaturze medycznej nazywanej zwiastunową lub macierzystą). Charakteryzuje się ona owalnym kształtem i nieznacznie drobnołuszczącymi brzegami. Blaszka ta zwykle umiejscowiona jest na tułowiu i powiększa się ona wraz z upływem czasu.

Łupież różowy Gilberta niekiedy może być mylony z innymi chorobami. Mowa tu w szczególności o:

• Kile drugorzędowej, przy której zmiany skórne nigdy się nie łuszczą. Zwykle zajmują one kończyny górne i dłonie, co w łupieżu różowym jest bardzo rzadko spotykane.
• Łojotokowym zapaleniu skóry, który charakteryzuje się występowaniem owalnych plam w obrębie przedmoskowym, które mogą być mylone z blaszką zwiastunową łupieżu różowego.
• Wyprysk pieniążkowaty, który występuje głównie na: podudziach i grzbietach rąk.

Łupież różowy Gilberta w ciąży jest stosunkowo częstym zjawiskiem. Zwykle występuje on przed 16 tygodniem ciąży i może poważnie zagrozić zdrowiu płodu. Wśród konsekwencji łupieżu różowego Gillberta można wymienić: przedwczesny poród, niską masę urodzeniową noworodka i obumarcie płodu (zwłaszcza wtedy, gdy łupież różowy występuje przed 15. tygodniem ciąży).

Łupież różowy u dzieci do lat 10. występuje bardzo rzadko. Przy czym warto podkreślić, że spośród wszystkich dzieci najbardziej na chorobę tę narażone są dzieci czarnoskóre, u których wysypka przybiera barwę fioletową lub ciemnoszarą. Ponadto u nich choroba ta występuje najczęściej na twarzy i jamie ustnej.

Leczenie łupieżu różowego Gilberta zazwyczaj nie jest konieczne, gdyż choroba znika samoistnie po kilku tygodniach. W niektórych przypadkach zalecane jest leczenie objawowe. Jednakże najczęściej nie jest ono konieczne, ponieważ symptomy towarzyszące łupieżowi różowemu nie są bardzo dotkliwe. Stosunkowo rzadko dermatolodzy przepisują swoim pacjentom: emolienty, miejscowe leki przeciwhistaminowe, kortykosteroidy. Nie zbyt skuteczne jest także leczenie światłem (naturalnym i sztucznym), a także stosowanie leków przeciwwirusowych.

Łupież różowy Gillberta nie jest chorobą zakaźną, co oznacza, że nie istnieją przeciwwskazania do bezpośredniego kontaktu z osobą chorobą!

Jak wzmocnić swoje włosy?

Źródła:
Dargo F., Broccolo MD., Rebora A., Łupież różowy: aktualizacja danych z krytyczną oceną możliwej etiologii herpeswirusowej. Dermatologia po Dyplomie. 2010; 11: 34-51.
Chorodowska G., Kądziela-Wysypka G., Łupież różowy – osobliwości manifestacji klinicznej. Nowa Medycyna. 2010; 2: 52-55.