Przerost łechtaczki – przyczyny, objawy i leczenie. Co powoduje ból łechtaczki?

Łechtaczka to organ, którego zakończenie znajduje się tuż nad wejściem do pochwy. Z anatomicznego punktu widzenia jest żeńskim odpowiednikiem penisa. Tak jak męski członek, łechtaczkę wypełniają ciała jamiste, które w sytuacji podniecenia wypełniają się krwią. Łechtaczka znajduje się wówczas w stanie erekcji, co oznacza, że jest powiększona i bardziej wrażliwa na bodźce. Co ciekawe, łechtaczka sięga głęboko w ciało kobiety, nawet na kilkanaście centymetrów. Widoczna na zewnątrz część organu to tylko jej zakończenie.

Łechtaczka odpowiada przede wszystkim za doznania ze zbliżenia seksualnego. Posiada bowiem bardzo silne zagęszczenie zakończeń nerwowych, których ilość jest nawet dwa razy większa niż na penisie. Czyni to łechtaczkę najbardziej unerwioną częścią ciała kobiety.

Nie istnieją sztywne wytyczne, według których stwierdza się przerost łechtaczki. Przeciętnie wielkość łechtaczki w stanie spoczynku nie jest większa niż pół centymetra. Teoretycznie przekroczenie tej wartości oznacza przerost łechtaczki. Warto jednak pamiętać, że damskie narządy płciowe mają bardzo zróżnicowany wygląd i trudno mówić o jakichkolwiek normach, co do ich kształtów. Przerost łechtaczki to przede wszystkim sytuacja, gdy rozmiary łechtaczki pociągają za sobą dyskomfort u kobiety.

Przerost łechtaczki spowodowany jest wysokim poziomem androgenów (należy do nich między innymi testosteron), będącym wynikiem zaburzeń hormonalnych u kobiety. Te nieprawidłowości mogą być powodowane przez wiele chorób. W literaturze naukowej wymieniane są:

• wrodzony przerost nadnerczy,
• zespół policystycznych jajników (PCOS),
• nowotwory nadnerczy,
• nowotwory narządów płciowych.

W każdym z tych przypadków może dojść do nadmiernej produkcji androgenów, co skutkuje zaburzeniem niektórych cech płciowych. Przerostowi łechtaczki może wówczas towarzyszyć:

• owłosienie typu męskiego (hirsutyzm), a więc pojawienie się włosów na twarzy i klatce piersiowej,
• zmiana tonacji głosu na niższą,
• zmiana sylwetki ciała, m.in. otłuszczenie typu brzusznego,
• zaburzenia miesiączkowania utrudniające zajście w ciążę,
• zmniejszenie gruczołów piersiowych.

Przerost i ból łechtaczki mogą wywoływać stany niewynikające z zaburzeń hormonalnych. Zaliczyć można do nich np. stany zapalne w obrębie narządów płciowych lub naczyniaka jamistego, czyli łagodny nowotwór ciał jamistych wypełniających łechtaczkę.

Przerost łechtaczki dotyczy kobiet zawodowo zajmujących się sportem sylwetkowym lub siłowym, które chcąc zyskać większą masę mięśniową oraz siłę, rozpoczynają stosowanie sterydów anabolicznych. Z punktu widzenia sportu, jest to nielegalne, a dla organizmu kobiety bardzo niekorzystne. W wyniku wzrostu poziomu testosteronu dochodzi do zaburzeń miesiączkowania, występuje obniżenie tonu głosu, męskie owłosienie, a także zmniejszają się gruczoły piersiowe.

Przerost łechtaczki może być wrodzoną cechą anatomiczną budowy ciała. Narządy płciowe zaczynają wykształcać się na wczesnym etapie rozwoju embrionu. Nawet niewielkie zaburzenie w biosyntezie kortykosterydów, powoduje u dziewczynek zespół objawów wywołanym nadmiarem androgenów. Zalicza się do nich przerost łechtaczki, kariotyp 46XX, nie w pełni wykształcone narządy płciowe kobiece, czyli brak warg sromowych i nieprawidłowe wejście do pochwy. U dziewczynek konieczne jest leczenie chirurgiczne, polegające na zmniejszeniu przerośniętej łechtaczki, odtworzeniu warg sromowych mniejszych oraz rekonstrukcji przedsionka i wejścia do pochwy. Rzadką przyczyną tego zaburzenia jest leczenie ciężarnej lekami zawierającymi androgeny.

Znaczny przerost łechtaczki zawsze jest objawem, który wymaga szczególnej uwagi. U nowo narodzonych dziewczynek może wskazywać na wrodzone wady anatomiczne lub zaburzenia hormonalne. Jeżeli natomiast zmiana nastąpiła u osoby dorosłej, konieczna jest natychmiastowa konsultacja z lekarzem. Może być to bowiem objaw rozwijającej się choroby nowotworowej.

Przerost łechtaczki jest dolegliwością o dosyć subiektywnym charakterze. Niezadowolenie z wyglądu swoich narządów płciowych nie musi być równoznaczne z występowaniem przerostu łechtaczki. Wiele osób nie zdaje sobie bowiem sprawy z różnorodności kształtów, jakie mogą przybierać damskie narządy płciowe. W takim przypadku interwencję medyczną może zastąpić po prostu akceptacja wyglądu swojego ciała – oczywiście pod warunkiem, że zmiana nie nastąpiła nagle, a dużej łechtaczce nie towarzyszą inne niepokojące objawy np. ból.

Zbyt duża łechtaczka może jednak powodować nie tylko dyskomfort psychologiczny, ale i fizyczny. Powiększona łechtaczka, jako niezwykle wrażliwy narząd może przynosić ból zarówno w życiu codziennym, jak i podczas stosunku seksualnego. Możliwe są otarcia i inne mechaniczne urazy wynikające z kontaktu łechtaczki z odzieżą, co znacznie obniża komfort życia codziennego.

Forma leczenia przerostu łechtaczki zależy głównie od przyczyny dolegliwości. Jeżeli wiąże się on z zaburzeniami hormonalnymi, symptom ustąpi po ustabilizowaniu gospodarki hormonalnej za pomocą leków lub po usunięciu chirurgicznym guza organu regulującego nadmierne wydzielanie się hormonów. Podobnie jest w przypadku innych chorób powodujących przerost łechtaczki.

Jeżeli natomiast przerost łechtaczki jest wrodzony, jedynym wyjściem może być waginoplastyka, czyli zabieg chirurgiczny mający na celu korektę kształtu narządów płciowych. Niestety, taki zabieg obarczony jest ryzykiem zmniejszenia czułości łechtaczki, co wpływa negatywnie na jakość doznań ze współżycia.