Przedwczesny wytrysk – przyczyny, leczenie i ćwiczenia. Jak radzić sobie z wytryskiem opóźnionym?

Przedwczesny wytrysk to problem, z którym boryka się nawet 1/3 aktywnych seksualnie mężczyzn. Wbrew obiegowym opiniom dotyczy nie tylko młodych osób, które dopiero rozpoczynają życie intymne. Inną, rzadszą dolegliwością jest wytrysk opóźniony, choć również w tym przypadku konieczne jest leczenie – jego zaniechanie może stwarzać poważne problemy zagrażające trwałości związku.

Przedwczesny wytrysk ma miejsce wówczas, gdy do ejakulacji dochodzi przed osiągnięciem satysfakcji seksualnej przez obojga partnerów. U niektórych mężczyzn wytrysk pojawia się po krótkiej chwili od wprowadzenia członka do pochwy, u innych – w momencie rozpoczęcia penetracji lub jeszcze przed samym stosunkiem, podczas gry wstępnej.

Wczesny wytrysk często utożsamiany jest z orgazmem, choć tak nie jest. Sam wytrysk może pojawić się także w czasie snu. Zjawisko to nazywane jest zmazami nocnymi i występuje u dojrzewających i młodych mężczyzn, choć nie jest to regułą.

Do ejakulacji dochodzi w wyniku skurczu mięśni dna miednicy. W następstwie sperma zostaje wypchnięta z pęcherzyków nasiennych. Orgazm to natomiast wyłącznie skurcz mięśni. Rozgraniczenie tych zjawisk jest niezwykle istotne, bowiem orgazm nie musi kończyć się wytryskiem. Może świadczyć o tym, że organizm mężczyzny nie wytwarza spermy, choć czasami dochodzi też do wstecznej ejakulacji, podczas której nasienie cofa się do pęcherza moczowego.

Przedwczesny wytrysk pojawia się u wielu niedoświadczonych mężczyzn. W tym przypadku należy uznać go za zjawisko normalne, które wynika przede wszystkim ze znacznego napięcia seksualnego i stresu wywołanego zbliżeniem. Opóźnianie wytrysku i większa kontrola nad ejakulacją pojawia się wraz z praktyką i wzrostem świadomości własnego ciała w intymnych relacjach damsko-męskich.

Zdarza się jednak, że wczesny wytrysk nie mija nawet u mężczyzn, którzy nabyli już doświadczenie seksualne, a regularna aktywność w tym zakresie również nie pomaga. Problem może pojawić się także u osób, które wcześniej go nie doświadczały. Przyczyn takiego stanu rzeczy może być wiele.

Przyczyny przedwczesnego wytrysku najczęściej wymieniane przez seksuologów to m.in.:

• uwarunkowania psychiczne,
• reakcje odruchowe, wynikające z nawyków masturbacyjnych lub jednorazowych kontaktów seksualnych, do których dochodziło w młodym wieku,
• nadpobudliwość nerwu sromowego – dolegliwość ta może być cechą wrodzoną, a skutkuje zbyt szybkim przebieganiem impulsów w nerwie, co doprowadza do zbyt szybkiej ejakulacji,
• nadwrażliwość żołędzi penisa – może mieć charakter wrodzony lub nabyty, pojawia się m.in. po przebytej infekcji,
• niedostateczne napięcie mięśni zwieraczy cewki moczowej o charakterze wrodzonym lub nabytym,
• choroby somatyczne – najczęściej infekcja dróg moczowych i zapalenie prostaty.

Zdecydowanie najczęstszą przyczyną problemu są jednak uwarunkowania psychiczne, głównie lęk i błędne poczucie winy, wynikające ze zbliżenia. Do utrwalenia odruchu szybkiej ejakulacji może też dojść w wyniku regularnych kontaktów seksualnych, podczas których pojawia się presja czasu.

O opóźnionym wytrysku mówimy w sytuacji, gdy mężczyzna osiąga ejakulację po bardzo długim czasie stosunku lub gdy nie może jej osiągnąć pomimo erekcji, stymulacji seksualnej i odczuwania podniecenia. Dolegliwość ta może mieć charakter przejściowy, jednak zdarza się, że ulega utrwaleniu.

Wśród najczęstszych przyczyn opóźnionego wytrysku wymienia się m.in.:

• przewlekłe choroby neurologiczne,
• choroby układu krążenia
• przyjmowanie niektórych leków, m.in. antydepresyjnych, przeciw nadciśnieniu czy moczopędnych,
• zażywanie środków psychoaktywnych,
• nadużywanie alkoholu,
• powikłania zabiegów chirurgicznych,
• powikłania będące następstwem udaru mózgu,
• uszkodzenie nerwów dna miednicy,
• niedoczynność tarczycy,
• polineuropatia cukrzycowa,
• zapalenie gruczołu krokowego,
• infekcje układu moczowego,
• uszkodzenie rdzenia kręgowego.

Opóźniony wytrysk może wynikać z problemów psychicznych, takich jak depresja, stany lękowe, problemy w komunikacji z partnerką czy obawa o własną sprawność seksualną.

Przedwczesny wytrysk można leczyć na wiele sposobów, zależnie od podłoża problemu. Pomóc mogą ćwiczenia, zmiana nawyków seksualnych (np. skrócenie lub rezygnacja z gry wstępnej, masturbacja krótko przed planowanym stosunkiem, powtarzanie zbliżenia) oraz terapia, również dla par. Jeżeli metody te nie poskutkują, specjalista może przepisać środki farmaceutyczne.

Niestety, nie istnieją tabletki na opóźnienie wytrysku, lekarz może jednak przepisać leki przeciwdepresyjne. Skuteczne mogą okazać się też środki na potencję – nawet u osób, które nie mają problemu z erekcją. Tego typu leki pozwalają odzyskać wzwód tuż po wytrysku lub nawet utrzymać erekcję po orgazmie. W rezultacie dochodzi do wydłużenia stosunku.

Dobre rezultaty może też przynieść stosowanie preparatów zmniejszające wrażliwość żołędzi. W celu ograniczenia intensywności doznań często jednak wystarczy odbycie stosunku z prezerwatywą, nawet gdy partnerka stosuje inną formę antykoncepcji.

Ponieważ przedwczesny wytrysk ma przede wszystkim podłoże psychiczne, bardzo dobre rezultaty może przynieść wizyta u terapeuty. Zaleca się, by uczestniczyła w niej również partnerka, bowiem dysfunkcje seksualne mężczyzny wpływają na stan emocjonalny obu stron w związku. Mężczyźnie terapia pozwoli dostrzec podłoże problemu, kobiecie natomiast pomoże zapobiec wycofaniu się z kolejnych zbliżeń oraz nauczyć się aktywnego uczestniczenia w kolejnych próbach rozwiązania problemu.

Przedwczesny wytrysk można wyeliminować poprzez naukę kontroli ejakulacji. Służą temu ćwiczenia wykonywane samodzielnie lub wraz z partnerką. Zalecane jest jednak, by w początkowej fazie ćwiczyć w samotności. Pozwoli to uniknąć stresu, który w tej sytuacji jest niepożądany.

Celem ćwiczeń jest maksymalne przedłużenie fazy plateau, podczas której mężczyzna odczuwa silne pobudzenie, i w wyniku czego pojawia się pełna erekcja.

• Ćwiczenia na przedwczesny wytrysk warto rozpocząć od masturbacji suchą dłonią. Ogranicza to ilość bodźców i pomaga lepiej kontrolować pobudzenie. Ważne jest, żeby mężczyzna próbował różnych form pieszczot i skupiał się na tych, które pozwalają mu najdłużej utrzymać podniecenie. W momencie poprzedzającym wytrysk masturbację należy przerwać i ponowić dopiero wtedy, gdy podniecenie opadnie do poziomu odsuwającego ejakulację.
• W dalszej fazie praktyki te same ćwiczenia należy wykonywać dłonią zwilżoną lubrykantem. Pozwoli to wprowadzić nowe, silniejsze bodźce i w efekcie utrzymać podniecenie dłużej oraz powstrzymać orgazm przy silniejszej stymulacji.
• Kiedy wytrysk zostanie opanowany w samotności, należy przejść do ćwiczeń wykonywanych wraz z partnerką. Trening kontroli ejakulacji powinien wyglądać podobnie, z tą jednak różnicą, że mężczyzna staje się stroną bierną, a partnerka – aktywną. W momencie, w którym zbliża się orgazm, należy zaprzestać pieszczot (warto zatem ustalić wcześniej odpowiedni sygnał) i ponowić je, gdy ejakulacja się oddali.
• Kolejnym etapem, wprowadzającym silniejszą stymulację, mogą być pieszczoty oralne, o ile partnerka akceptuje taką formę zbliżenia.
• Ostatnim etapem ćwiczeń, których celem jest opóźnienie wytrysku, jest pełny stosunek. W tej sytuacji warto obrać pozycję, w której mężczyzna ma pełną kontrolę nad przebiegiem zbliżenia. Pozwoli mu to łatwo „przystopować” w momencie, gdy zbliża się orgazm. W wielu przypadkach nie jest to jednak konieczne, bowiem wcześniejsze ćwiczenia powinny dać na tyle dobry efekt, że możliwe będzie odbycie stosunku satysfakcjonującego dla obu stron bez przerywania penetracji.

W przypadku opóźnionego wytrysku metoda leczenia również jest dobierana stosownie do przyczyny problemu. Najczęściej stosuje się psychoterapię i leczenie farmakologiczne. Podczas pierwszego spotkania z lekarzem należy udzielić szczegółowych informacji na temat przebytych chorób i przebytych zabiegów chirurgicznych, trwałych schorzeń oraz przyjmowanych leków. Warto zatem zabrać ze sobą dokumentację medyczną,

Dotychczas nie powstały farmaceutyki na opóźniony wytrysk. Aby osiągnąć zamierzony efekt, lekarz może przepisać środki stosowane w leczeniu choroby Parkinsona bądź alergii oraz leki przeciwlękowe. Jeżeli problem ma związek z przyjmowaniem leków antydepresyjnych, skuteczną metodą może okazać się zmiana ich dawkowania.

Gdy opóźniony wytrysk wynikać z przyczyn psychicznych, leczenie ogranicza się do psychoterapii prowadzonej w pojedynkę lub w parach. O formie terapii decyduje specjalista, ale najczęściej zajęcia obejmują obu partnerów. Pozwala to skuteczniej rozwiązać problem i jednocześnie pogłębia więź emocjonalną między nimi.

ZOBACZ: Czy młodzi ludzie mają problem z seksem? Ekspert: dr n. med. Robert Kowalczyk, seksuolog i psychoterapeuta