Od dziś w całym kraju koordynatorzy opiekują się pacjentami chorymi na raka. Ich rolą jest prowadzenie pacjentów za rękę przez całe leczenie

Co roku około 170 tysięcy Polaków dowiaduje się, że wykryto u nich chorobę nowotworową. Kwestia leczenia onkologicznego obejmuje więc ogromną liczbę pacjentów. Ze względu na to, że w przypadku raka liczy się zarówno czas wykrycia zmian, jak i podjęcia leczenia, podjęto kroki, które mają przyspieszyć ten proces.

W związku z tym 20 kwietnia weszła w życie ustawa o Krajowej Sieci Onkologicznej (KSO), zakładająca wprowadzenie nowego modelu zarządzania opieką onkologiczną w Polsce.

Sprawdź też: Dostęp do leków na raka nie polepsza się

Już pod koniec kwietnia rzecznik MZ Wojciech Andrusiewicz informował, że 20 maja każdy szpital wchodzący do sieci onkologicznej będzie musiał mieć koordynatora, w skali kraju powinno się ich pojawić docelowo 700.

– Od dziś w całym kraju, w ośrodkach onkologicznych pomagają pacjentom specjalni koordynatorzy. Ich rolą jest prowadzenie „za rękę” pacjenta przez cały proces leczenia. Tylko we wrocławskim Dolnośląskim Centrum Onkologii jest ich 27, a kieleckim Świętokrzyskim Centrum Onkologii - 12. Opieka onkologiczna w Polsce wchodzi na poziom wyżej – napisał 22 maja Adam Niedzielski na Twitterze.

Ustawa o KSO ma usprawnić udzielanie świadczeń w obszarze leczenia onkologicznego. Zakłada, że każdy pacjent, niezależnie od miejsca zamieszkania, otrzyma opiekę opartą na jednakowych standardach diagnostyczno-terapeutycznych. Realizacja etapów leczenia ma przebiegać przy współpracy specjalistów z różnych dziedzin medycyny.

Kluczowe założenia Krajowej Sieci Onkologicznej to:

• zapewnienie wystandaryzowanej struktury ośrodków diagnostyki i leczenia onkologicznego na kilku poziomach;
• tylko podmioty zakwalifikowane do Krajowej Sieci Onkologicznej uprawnione do udzielania świadczeń gwarantowanych w zakresie opieki onkologicznej, finansowanych ze środków publicznych;
• proces kwalifikacji do poszczególnych poziomów zabezpieczenia opieki onkologicznej: zautomatyzowany, wystandaryzowany, oparty na obiektywnych kryteriach;
• Koordynator Opieki Onkologicznej dla każdego pacjenta;
• systematyczna ocena satysfakcji pacjenta;
• monitorowanie jakości klinicznej opieki onkologicznej na poziomie krajowym przez Krajowy Ośrodek Monitorujący – Narodowy Instytut Onkologii im. Marii Skłodowskiej-Curie – Państwowy Instytut Badawczy w Warszawie, a na poziomie województw przez Wojewódzkie Ośrodki Monitorujące;
• Krajowa Rada Onkologiczna pełniąca funkcję opiniodawczo-doradczą dla Ministra Zdrowia oraz Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia;
• podmioty lecznicze zobowiązane do przekazywania danych do zintegrowanego systemu informatyczno-analitycznego KSO. (PAP)

Autorka: Agata Zbieg
agz/ ann/