Spis treści
Biomarkery a długie życie
Wyższy poziom cholesterolu całkowitego i żelaza oraz niższy poziom glukozy, kreatyniny, kwasu moczowego, aminotransferazy asparaginianowej, gamma-glutamylotransferazy, fosfatazy alkalicznej, dehydrogenazy mleczanowej oraz całkowita zdolności wiązania żelaza są związane z dożyciem 100 lat.
Zobacz też: Przełomowe odkrycie zatrzyma starzenie się? Naukowcy odkryli gen długowieczności
Udowodniło to największe do tej pory badanie biomarkerów pod kątem długowieczności. Objęło ono 44 tys. Szwedów. Zmierzono ich biomarkery w latach 1985-1996 i obserwowano do 2020 r., a następnie zestawiono z wynikami badanych, którzy dożyli stu lat. W sumie 1224 uczestników (84,6 proc. kobiet) dożyło swoich 100. urodzin.
Podczas badania wzięto pod uwagę biomarkery:
- stanu zapalnego (CRP),
- wątroby,
- nerek,
- niedokrwistości,
- stanu odżywienia.
Zbadano także:
- całkowity cholesterol,
- glukozę,
- aminotransferazę alaninową (Alat),
- aminotransferazę asparaginianową (Asat),
- albuminę,
- gamma-glutamylotransferazę (GGT),
- fosfatazę alkaliczną (Alp),
- dehydrogenazę mleczanową (LD).
Autorzy doszli do wniosku, że wartości dla prawie wszystkich biomarkerów – z wyjątkiem aminotransferazy alaninowej i albuminy –były charakterystyczne dla stulatków.
Wyższy poziom cholesterolu całkowitego i żelaza oraz niższy poziom glukozy, kreatyniny, kwasu moczowego, ASAT, GGT, ALP, TIBC i LD wiązały się z większym prawdopodobieństwem zostania stulatkiem.
Co ciekawe, okazało się, że profile metaboliczne stulatków zostały ustalone wiele lat wcześniej – w wieku 65 lat, czyli na 35 lat przed osiągnięciem setki.
Co w praktyce oznaczają wyniki badań? Komentarz eksperta
Dlaczego właśnie te biomarkery mają wpływ na długość życia? O czym świadczą?
– Wyższa czynność nerek w grupie stulatków może być odzwierciedleniem lepszego ogólnego stylu życia i diety. Dotyczy to również glukozy – komentuje wyniki badań endokrynolog z Yale, dr Serlie w Medical News Today.
Z kolei nieco niższy poziom kwasu moczowego sugeruje, że stulatkowie nie mieli problemów z kamieniami nerkowymi, chorobami nerek czy dną moczanową. Jednak zbyt niski poziom kwasu moczowego sam w sobie jest problematyczny, co może prowadzić do problemów neurologicznych, dodaje ekspertka.
Mówi także, że przyjmowanie poziomów żelaza, TIBC i albuminy jako markerów stanu odżywienia może być mniej odpowiednie, ponieważ może na nie wpływać np. stan zapalny lub choroba przewlekła. Niższy poziom albuminy niekoniecznie oznacza niedożywienie, a poziom żelaza może być niski podczas choroby.
Ludzie, których profile metaboliczne i odczyty krwi były bardziej ekstremalne, mieli najmniejsze szanse na dożycie 100 lat. Dotyczy to osób, które miały najniższy poziom cholesterolu całkowitego i żelaza, a także osoby z najwyższym poziomem glukozy, kreatyniny, kwasu moczowego i biomarkerów czynności wątroby.
Źródła:
