Bierzesz te leki na cukrzycę? Uważaj na niebezpieczne zjawisko nawet po wielu latach terapii. Zagrożenie wręcz nasila się z czasem

Ważnym skutkiem ubocznym leczenia cukrzycy typu 2 są epizody hipoglikemii, czyli niedocukrzenia. Zbyt niski poziom glukozy we krwi jest szkodliwy dla mózgu, wywołując szereg objawów, a nawet śpiączkę i śmierć.

Tak, jak wiele innych leków przeciwcukrzycowych, na hipoglikemię mogą wpływać pochodne sulfonylomocznika. Jak się okazuje, jednocześnie znieczulają pacjentów na objawy tego stanu, który stanowi szczególne zagrożenie dla osób powyżej 65. roku życia.

W Polsce dostępne są trzy substancje z tej grupy: glipizyd (Glipizide BP), glikazyd (Clazicon, Diazidan) i glimperyd (Amaryl).

Choć to leki starego typu, używane od 1956 roku, wciąż należą do najczęściej stosowanych w doustnych środków w leczeniu cukrzycy typu 2. Powodem są m.in. korzystne efekty przy niezbyt wysokim cukrze czy działania uboczne innych leków (np. obciążenie nerek i układu trawienia w przypadku metforminy), a ponadto niskie ceny. Ich działanie polega na stymulowaniu komórek beta trzustki do wytwarzania insuliny.

Niestety, przyjmowane przez 5 lub więcej lat sprawiały, że pacjenci byli ok. 3 razy bardziej narażeni na brak świadomości epizodów niedocukrzenia niż ci przyjmujący insulinę.

Wyniki badania przedstawione w „Annals of Family Medicine” wskazują na zmniejszoną zdolność rozpoznania sytuacji, w której poziom glukozy jest obniżony, a nawet niebezpiecznie niski. Sprzyja temu powtarzanie się epizodów niedocukrzenia, które prowadzą do psychologicznego „znieczulenia” pacjentów.

W badaniu z udziałem prawie 900 osób stosujących pochodne sulfonylomocznika lub insulinę wszyscy uczestnicy doświadczali hipoglikemii w początkowym roku leczenia. W przypadku pierwszej grupy zdarzała się ona u 65 proc. lub 51 proc. pacjentów (wyniki zależały od użytego kwestionariusza – Golda oraz Clarke’a), a wśród przyjmujących insulinę występowała ona u 41 i 28 proc. osób.

Jednak po 5 latach terapii epizody zdarzały się coraz rzadziej w przypadku insuliny, natomiast w grupie leczonej pochodnymi sulfonylomocznika niedocukrzenie było częstsze (70 lub 57 proc.).

Objawy hipoglikemii, na które powinni wyczulić się diabetycy, to m.in. osłabienie, bóle i zawroty głowy, nudności, pocenie się, szybkie tętno, dreszcze, bladość, drżenie, mrowienie, nieporadność, zaburzenia widzenia, a także zmiana stanu psychicznego, m.in. niepokój, rozdrażnienie, brak cierpliwości, senność, dezorientacja, zaburzenia snu.

Lekarze ostrzegają, że bezpieczne stosowanie leków na cukrzycę wymaga regularnej kontroli i konsultacji z lekarzem najlepiej co 3 miesiące, by monitorować postępy terapii, albo co 6-12 miesięcy, gdy poziom glukozy jest już stabilny.

Choć badanie miało swoje ograniczenia, m.in. bazowało na obserwacjach i samodzielnych raportach pacjentów, wskazuje na konieczność baczniejszej obserwacji wyników glikemii i samopoczucia u pacjentów stosujących pochodne sulfonylomocznika.

Źródło: Common diabetes drug may desensitize people to dangerous drop in blood sugar Medical News Today