Wysypka na szyi – pokrzywka czy objaw choroby? Co oznacza świąd skóry? Sprawdź, jak pozbyć się krost i czerwonych plam na szyi i dekolcie

Wysypka na szyi to zmiany skórna, które przyjmują formę jedno- i wielopostaciową. W niektórych przypadkach obejmują również dekolt i ramiona. Niektórzy chorzy odczuwają silny świąd, wypryski mogą być też bolesne, natomiast u innych problem ogranicza się przede wszystkim do dyskomfortu estetycznego.

Jeżeli wykwity skórne utrzymują się przez dłuższy czas, a żaden z domowych sposobów nie doprowadza do złagodzenia objawów, należy udać się do lekarza dermatologa. W niektórych przypadkach konieczna będzie też konsultacja z alergologiem, hepatologiem lub reumatologiem. Wszelkie zmiany w tym obszarze ciała, w tym krosty na szyi, mogą bowiem stanowić zarówno objaw alergii, jak i chorób ogólnoustrojowych.

Wysypka na szyi często stanowi wynik reakcji alergicznej organizmu. Dla alergii kontaktowej charakterystyczne jest występowanie zmian skórnych takich jak:

• czerwone krostki,
• podskórne grudki,
• bąble,
• pręgi,
• obrzęki.

Zmiany te mogą wywoływać silne swędzenie. Pojawienie się wyprysku kontaktowego jest wynikiem stymulacji limfocytów T, do czego dochodzi w następstwie kontaktu z alergenem, na który organizm wcześniej wytworzył wrażliwość. Reakcję alergiczną mogą wywołać m.in. składniki kosmetyków czy chemii gospodarczej, np. środków piorących czy przeznaczonych do płukania odzieży, które pozostają na ubraniach mających bezpośredni kontakt ze skórą. 

W przypadku podejrzenia alergii kontaktowej należy jak najszybciej przerwać kontakt z czynnikiem uczulającym. Konieczna będzie obserwacja objawów skórnych i konsultacja dermatologiczna. W cięższych postaciach wysypki zarówno na szyi, jak i w innych miejscach ciała, lekarz może skierować chorego do alergologa celem poszerzenia diagnostyki i wdrożenia leczenia odczulającego.

Wysypka pojawiająca się na szyi w postaci bąbli może być stanowić tzw. pokrzywkę. Zmiany skórne są wtedy następstwem powstania obrzęku skórnego poprzedzonego rozszerzeniem włosowatych naczyń krwionośnych. Prowadzi to do zwiększenia ich przepuszczalności, co z kolei jest przyczyną wystąpienia opuchlizny sygnalizującej stan zapalny. 

Bąble pokrzywkowe najczęściej pojawiają się na szyi, w okolicy nosa i jamy ustnej, obejmując wierzchnie lub w głębsze partiach skóry. Mogą przybrać formę niewielkich zmian o średnicy kilku milimetrów, jednak zdarza się, że osiągają wielkość nawet kilkunastu centymetrów. Charakteryzują się różowym kolorem i wywołują silne uczucie świądu.

Zmiany skórne tego typu mogą objąć też inne części ciała, a do współtowarzyszących objawów mogą należeć zawroty głowy, nudności i wymioty. Wystąpienie pokrzywki może być następstwem kontaktu z alergenami. W takim przypadku za wywołanie objawów mogą odpowiadać pokarmy, jad owadów, sierść zwierząt, pyłki roślin czy leki.

Pokrzywka może też pojawić się w następstwie zaburzenia funkcji układu immunologicznego, w przebiegu schorzeń tarczycy. Objawy mogą zaostrzać się pod wpływem stresu i w następstwie spożycia alkoholu.

Zmiany skórne w postaci pokrzywki mogą mieć też postać fizykalną, wywołaną przez czynniki inne niż alergeny, takie jak m.in.:

• niska temperatura – pokrzywka z zimna,
• wysoka temperatura i/lub wysiłek fizyczny – pokrzywka cieplna,
• ucisk – pokrzywka opóźniona z ucisku,
• promieniowanie słoneczne – pokrzywka słoneczna.

Wyróżnia się też inne rodzaje pokrzywki, do których należą:

• pokrzywka kontaktowa – zmiany pojawiają się w miejscu, w którym skóra ma kontakt z substancją wywołującą obrzęk (m.in. z tkaninami, kosmetykami, śliną zwierząt),
• pokrzywka cholinergiczna – objawia się jako grudki z czerwoną otoczką i występuje pod wpływem przegrzania i wysiłku fizycznego,
• pokrzywka naczyniowa – wywołana jest odkładaniem się kompleksów immunologicznych w ścianach naczyń krwionośnych.

Leczenie pokrzywki polega na przyjmowaniu:

• leków przeciwhistaminowych, gdy głównym czynnikiem wywołującym tego typu zmiany jest histamina,
• kortykosteroidów, podawanych przy zaostrzonych zmianach i w przypadku wystąpienia pokrzywki uciskowej,
• niesteroidowych leków przeciwzapalnych, które są skuteczne w przypadku pokrywki naczyniowej.

Sprawdź: Jak bezpiecznie przyjmować leki dostępne bez recepty?

Wysypka na szyi, objawiająca się postaci otwartych krost ropnych lub jako występujące pod skórą grudki, może być objawem trądziku młodzieńczego. Tego typu zmiany pojawiają się najczęściej u osób między 11. a 20. rokiem życia.

Występowanie pryszczy na szyi wiąże się z rozwojem stanu zapalnego, czego objawem jest ból pojawiający się pod wpływem dotyku skóry w obrębie obszary objętego zmianami. Zmiany trądzikowe pojawiają się przede wszystkim na twarzy, ale mogą objąć także szyję, ramiona i plecy. 

Trądzik młodzieńczy powstaje przede w następstwie namnażania się bakterii w obszarze gruczołów łojowych, czemu sprzyjają wahania hormonalne takie jak wzrost poziomu androgenów i nadmierne rogowacenia skóry w okolicach mieszków włosowych.

Trądzik pospolity nie jest jednak wyłącznie problemem młodzieży w okresie pokwitania. Pryszcze na szyi i krostki na dekolcie mogą pojawić się też u osób dorosłych. Zmiany skórne mogą być wtedy wywołane przez czynniki takie jak m.in.

• nieprawidłowa pielęgnacja skóry,
• stosowanie kosmetyków ujędrniających z zawartością retinolu i jego pochodnych,
• niewłaściwa dieta,
• stresem (wywiera wpływ na układ hormonalny),
• zanieczyszczenia powietrza.

U osób dorosłych zmiany trądzikowe pojawiają się przede wszystkim na szyi i w dolnych obszarach twarzy. 

Trądzik podlega leczeniu miejscowemu. W tym celu stosuje się m.in.:

• retinoidy,
• kwas azelainowy, 
• antybiotyki,
• kwas salicylowy,
• preparaty z rezorcyną,
• preparaty z siarką,
• nadtlenek benzoilu,
• ichtiol (np. w postaci maści ichtiolowej).
• środki hormonalne lub antybiotyki (w cięższych przypadkach).

Choć trądzik u dorosłych ma łagodniejszą postać niż u młodzieży, ze względu na przewlekły charakter jego leczenie jest trudne. Polega na przyjmowaniu antybiotyków w połączeniu z odpowiednią pielęgnacją skóry i dietą. 

Wysypka na szyi może być objawem postępującej choroby ogólnoustrojowej. Schorzenia, które mogą wywołać uporczywą wysypkę i czerwone plamy na szyi, to zwłaszcza:

• marskość wątroby (objawem są plamy na szyi),
• żółtaczka (wywołuje swędzącą wysypkę),
• toczeń rumieniowaty układowy (powstają czerwone plamy na skórze),
• obrzęk naczynioruchowy (w tej reakcji alergicznej charakterystyczne są czerwone plamy na szyi i dekolcie),
• ostra skaza białkowa (w wyniku alergii pojawiają się drobne czerwone krostki, skóra staje się przesuszona i zaczyna się łuszczyć).

Wysypka występująca zarówno na szyi, jak i w innych miejscach na ciele, może być też objawem chorób autoimmunologicznych innych niż toczeń rumieniowaty, m.in. atopowego zapalenia skóry czy łuszczycy, przyjmując wygląd charakterystyczny dla tych jednostek chorobowych.

W każdym z powyższych przypadków, leczenie wysypki ma charakter przyczynowy, tj. wdrażana jest terapia właściwa dla danej jednostki chorobowej.

Wysypka na szyi, która przybrała postać przewlekłą, może być też objawem zakażenia bakteryjnego, drożdżakowego lub pasożytniczej infekcji przewodu pokarmowego. Swędzące zmiany podobne do ospy wskazują natomiast na półpaśca, który jest infekcją wirusową

Wysypka na szyi nie musi wskazywać na poważną chorobę. Często bywa efektem przegrzania, nadmiernego stresu, diety złożonej z wysokoprzetworzonych produktów czy mechanicznego podrażnienia skóry. Objawy można wtedy złagodzić za pomocą domowych sposobów. Ulgę mogą przynieść okłady z rumianku – w przygotowanym naparze należy zamoczyć jałowy gazik. Kompres przykładamy do miejsca, w którym pojawiła się wysypka. Jeżeli zmiany powodują uczucie świądu, skuteczna może okazać się skórka z arbuza. Skórkę należy schłodzić w lodówce, a następnie – pocierać nią zmienione miejsce.

Gdy wysypce na szyi towarzyszy stan zapalny, istotną poprawę może przynieść stosowanie wyciągu z aloesu. Uczucie świądu złagodzą preparaty z alantoiną. Dobre rezultaty można też uzyskać, stosując kompresy z płatków owsianych. Płatki (wystarczy garść) należy zagotować w niewielkiej ilości wody do uzyskania gęstej masy. Po przestygnięciu należy zawinąć ją w czystą, złożoną kilkukrotnie gazę i przyłożyć do skóry.

Na zmiany pokrzywkowe warto stosować też chłodne okłady. Wskazane jest ponadto obniżenie temperatury w pomieszczeniach.