Nocne poty – przyczyny. To może być sygnał wskazujący na konkretne choroby. W jaki sposób radzić sobie z poceniem nocnym?

Nadmierne nocne pocenie się jest inaczej nazywane nocną hiperhydrozą. Stan ten wynika z wydzielania przez gruczoły potowe organizmu człowieka większej ilości potu niż wymaga tego zachowanie prawidłowej termoregulacji.

Każdy z nas w nocy się poci, jednak część osób na tyle obficie, że uniemożliwia im to komfortowy sen. Budzą się z przemoczoną pościelą i piżamą, pomimo tego, że temperatura otoczenia jest optymalna.  

W większości przypadków pocenie nocne nie wynika z groźnych chorób. Problem ten może mieć związek między innymi z: 

• przemęczeniem w ciągu dnia,
• nieoptymalnymi warunkami w pokoju sypialnym – kiedy pomieszczenie zostało przegrzane i jest w nim duszno; znaczenie ma również korzystanie z pościeli i piżamy wykonanej z syntetycznych, nieprzepuszczających powietrza materiałów,
• nieodpowiednia dieta – bogata zwłaszcza w ostre przyprawy, które mogą wzmagać potliwość,
• stosowanie przed snem ziół i suplementów diety wzmagających potliwość – m.in. lipy, bzu czarnego czy wawrzynu,
• koszmary nocne – pocenie nocne jako efekt silnych emocji przeżywanych podczas snu,
• nagłe odstawienie alkoholu,
• stosowanie niektórych leków – zwłaszcza sterydowych, przeciwdepresyjnych oraz kwasu acetylosalicylowego.

Nocne pocenie się, a zwłaszcza zlewne poty nocne mogą wskazywać zarówno na niegroźne, jak i poważne stany chorobowe. Można do nich zaliczyć zwłaszcza: 

• zmiany o podłożu hormonalnym – głównie takie jak nadczynność tarczycy oraz menopauza u kobiet. Nocne poty u mężczyzn mogą mieć natomiast związek z andropauzą, która wiąże się z obniżeniem poziomu testosteronu. W przypadku zmian hormonalnych występują zwykle zlewne poty nocne o charakterze napadowym. Mogą im towarzyszyć takie objawy jak m.in. nerwowość, kołatanie serca, drżenie rąk, natłok myśli, a także uczucie pragnienia i nadmiernego ciepła,
• nadciśnienie tętnicze – w przypadku sporych skoków ciśnienia, zwłaszcza u tych osób, które nie podejmują systematycznego leczenia,

• bezdech senny – pocenie nocne może towarzyszyć wtedy takim objawom jak zapadanie się gardła i języka w trakcie snu,
• choroba refluksowa – inne towarzyszące dolegliwości to m.in. kaszel, drapanie w uszach, pieczenie języka, ból gardła, chrząkanie i chrypka,
• choroba Parkinsona,
• gruźlica,
• astma,
• przeziębienie,
• grypa,
• zapalenie wsierdzia,
• pourazowa jamistość rdzenia,
• neuropatia autonomiczna,
• autonomiczna dysrefleksja,
• alergie,
• choroby skóry,
• zaburzenia snu,
• cukrzyca – nadmierne pocenie się w nocy jest wówczas skutkiem hipoglikemii, dającej objaw w postaci zimnych potów,
• gorączka o nieznanej przyczynie,
• chrapanie,
• nerwica i zaburzenia lękowe – pocenie nocne może iść w parze m.in. z przyśpieszonym biciem i kołataniem serca, drżeniem lub sztywnieniem mięśni, bólem głowy, uczuciem ucisku w gardle, dreszczami itp.
• choroby nowotworowe – zwłaszcza białaczka oraz chłoniaki ziarnicze. Obok nocnych potów w nocy, chory może skarżyć się na takie objawy jak stany podgorączkowe lub gorączkę, powiększone węzły chłonne, osłabienie i bladość skóry,
• bruceloza,
• AIDS,
• borelioza,
• sarkoidoza,
• choroby ośrodkowego układu nerwowego.

Sporo rodziców wpada w przerażenie, kiedy dostrzeże, że ich dziecko zmaga się z problemem nocnych potów. Najczęściej dolegliwość ta wynika z następujących powodów:

• niedobór witaminy D i wynikająca z niego krzywica,
• choroby atopowe,
• schorzenia układu oddechowego,
• choroby układu oddechowego,
• zbyt gruba piżama lub pościel,
• koszmary senne,
• zbyt ciepła temperatura w pokoju dziecka,
• zatkany nos,
• stres i niepokój.

Dlaczego długotrwały stres jest groźny dla zdrowia?

Pocenie nocne wymaga zgłoszenia się do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej. W trakcie wywiadu zada on pytania o historię dotychczasowych chorób, przebieg i nasilenie pocenia, towarzyszące objawy itp. Zasadne jest również przeprowadzenie:

• badania fizykalnego,
• morfologii krwi,
• badania poziomu glukozy, elektrolitów i żelaza,
• badania CRP oraz OB.

W zależności od charakteru objawów, lekarz może skierować pacjenta na dodatkowe badania do lekarzy specjalistów, takich jak zwłaszcza dermatolog, psychoterapeuta, psychiatra, alergolog, onkolog, endokrynolog czy specjalista chorób zakaźnych.

Warto jednocześnie zastosować metody leczenia domowego, takie jak zwłaszcza:

• suplementy diety (m.in. z zawartością szałwii),
• antyperspiranty,
• używanie piżamy i pościeli z naturalnych materiałów – np. bawełny czy lnu,
• wietrzenie sypialni przed snem lub spanie przy otwartym oknie,
• stosowanie technik relaksacyjnych przed snem.