Licówki – rodzaje, trwałość i cena. Kiedy można stosować licówki i jak o nie dbać?

Co to są licówki?

Licówki to cienkie (o grubości 0,2-1 mm) porcelanowe, akrylowe, ceramiczne lub kompozytowe nakładki na zęby, które za pomocą specjalnego cementu lub kleju mocowane są do przedniej ściany zębów – a więc do ich strony licowej, stąd nazwa nakładek. Wykonane są tak, by wyglądać na naturalne szkliwo zębów i w większości przypadków są nie do odróżnienia od zwykłych zębów, z tą różnicą, że mają zdrowszy wygląd, są bardziej równe i bielsze.

Licówki stosuje się w stomatologii estetycznej w celu poprawienia wyglądu zębów, przede wszystkim ich koloru, kształtu, długości, szerokości czy niewielkich ubytków. Licówki zakłada się na zęby po uprzednim wyleczeniu wszelkich zmian próchniczych. Można je także założyć na ząb martwy, po leczeniu kanałowym – jest to jedno z najczęstszych wskazań, ponieważ takie zęby w wielu przypadkach zmieniają barwę i różnią się od pozostałych.

Rodzaje licówek

W gabinetach stomatologicznych zakłada się licówki czterech rodzajów: licówki kompozytowe, akrylowe, ceramiczne oraz porcelanowe.

• Licówki kompozytowe są wyprodukowane z tworzywa, które używane jest do uzupełnienia ubytków w zębach. Licówki tego rodzaju są dość trwałe, a ich kolor można dobrać do barwy naturalnych zębów danego pacjenta. Licówki kompozytowe są też tańsze od na przykład porcelanowych, ale trzeba wymieniać je co minimum 3 lata.

• Licówki akrylowe stosowane są jako zabezpieczenie zęba przed założeniem właściwej (kompozytowej, ceramicznej lub porcelanowej) licówki. Nie są one trwałe.

• Licówki ceramiczne wykonane są z ceramiki skaleniowej, co daje po ich założeniu naturalny efekt. Takie licówki wypala się w specjalnym piecu po dostosowaniu ich kształtu do uzębienia pacjenta. Licówki ceramiczne kosztują więcej niż akrylowe i kompozytowe, ale mniej niż licówki porcelanowe.

• Licówki porcelanowe są trwałe i odporne na przebarwienia. Nie osadza się też na nich kamień nazębny. Ten rodzaj licówek pozwala odtworzyć bruzdowatą fakturę naturalnego zęba oraz sposób, w jaki ten ząb odbija światło. Modele porcelanowe są półprzezroczyste jak prawdziwy ząb. Niestety ich największą wadą jest cena.

W jaki sposób zakłada się licówki

Przed założeniem licówek należy dokładnie wyleczyć wszystkie zmiany próchnicze, uzupełnić ubytki, czyli założyć plomby i wyleczyć choroby dziąseł.

Przed założeniem licówek stomatolog powinien dokładnie oczyścić zęby za pomocą piaskowania i skalingu. By osiągnąć dobry efekt, licówki powinny zostać dokładnie dopasowane do koloru naturalnych zębów i do ich kształtu. Dopasowanie koloru jest szczególnie ważne w przypadku licówek kompozytowych, zaś kształtu – gdy zakładane są licówki ceramiczne lub porcelanowe (gdyż ich kształtu nie da się poprawić po założeniu, w przeciwieństwie do licówek kompozytowych).

Licówki kompozytowe zakłada się w trakcie jednej wizyty u stomatologa, natomiast założenie licówek ceramicznych i porcelanowych wymaga minimum dwóch wizyt. Podczas pierwszej pobrany zostanie odcisk zębów, na jego podstawie przygotowane zostaną licówki, a podczas drugiej wizyty dentysta je przymocuje do zębów.

Przed założeniem licówek stomatolog musi odpowiednio przygotować powierzchnię zęba, tak by licówka dobrze się na niej trzymała. Należy wytrawić ją specjalnym kwasem, następnie nakłada się bond, który łączy ząb z wypełniaczem. Zabieg ten wykonuje się także przed nałożeniem licówek ceramicznych i porcelanowych, dlatego przejściowo nakładane są licówki akrylowe.

Jaka jest cena licówek?

Koszt licówek na zęby zależy od materiału, z jakiego są wykonane oraz od ich liczby (nie trzeba nakładać licówek na wszystkie zęby). Najtańsze są licówki akrylowe – ich koszt to około 200 zł za jedną. Licówki kompozytowe to wydatek 250–350 zł za jeden ząb. Licówki porcelanowe mogą kosztować nawet powyżej 1 tys. zł za sztukę.

Kiedy nałożyć licówki?

Licówki stosuje się w celu poprawy estetyki (wyglądu) zębów. Główne wskazania do rozważenia założenia nakładek na zęby to:

• przebarwienia korony zęba – mogą one być skutkiem stosowania niektórych leków, wad w rozwoju szkliwa lub powstać po kanałowym leczeniu, kiedy ząb jest już martwy;
• nieprawidłowy kształt zęba lub zębów – licówka może w doskonały sposób zamaskować niedoskonałości; za jej pomocą można poszerzyć lub zwęzić koronę zęba, można też ząb wydłużyć albo skrócić;
• złamany brzeg w przednim zębie – w tym przypadku licówka będzie nie tylko maskowała ubytek, ale także stabilizowała i wzmacniała ząb;
• duża szpara między przednimi zębami (diastema) – najczęściej chodzi o górne jedynki; licówki mogą zmniejszyć lub całkowicie wyeliminować nieestetycznie wyglądającą przerwę między zębami (w tym przypadku licówki są alternatywą dla leczenia ortodontycznego).

Przeciwwskazania do licówek

Licówki nie są rekomendowane dla pacjentów z wadami zgryzu, bruksizmem (mimowolnym zgrzytaniem zębami i zaciskaniem zębów, zwłaszcza podczas snu), ze skłonnością do obgryzania paznokci oraz osobom niedbającym o higienę jamy ustnej. W przypadku wad zgryzu i bruksizmu możliwe jest założenie licówek po uprzednim wyleczeniu tych dolegliwości. Przeciwwskazaniem do zastosowania licówek są też zbyt krótkie korony zębów, które uniemożliwiają ich prawidłowe przyklejenie i utrzymanie.

Na jak długo starczają licówki?

Czas, przez który nie trzeba wymieniać licówek, zależy od materiału, z jakiego zostały wykonane, od techniki mocowania, rodzaju cementu oraz od tego, czy pacjent właściwie o nie dba.

Licówki akrylowe są najmniej trwałe i zakładane są tymczasowo, przed założeniem licówek ceramicznych lub porcelanowych. Licówki kompozytowe starczają na 2–3 lata (po tym czasie należy je zazwyczaj wymienić). Licówki ceramiczne i porcelanowe starczają nawet na 10–15 lat.

Trwałość licówek zwiększa odpowiednie dbanie o higienę jamy ustnej. Jeśli nie przestrzega się zaleceń stomatologa, licówki szybko się zużyją i konieczna będzie ich wymiana. Po założeniu licówek należy myć zęby przynajmniej 2 razy dziennie, czyścić przestrzenie między zębami irygatorem lub nicią dentystyczną i płukać jamę ustną specjalnym płynem po każdym posiłku.