Księżna Kate ma raka. Jakie choroby mieli inni członkowie rodziny królewskiej? Royalsi niechętnie mówią o swoim stanie zdrowia

Kate, księżna Walii i żona księcia Williama, w styczniu 2024 r. przeszła operację brzucha w Londynie. Po pobycie w szpitalu wracała do zdrowia w domu. Z oficjalnych komunikatów wynikało, że „robi duże postępy”, jednak 22 marca 2024 r. księżna Kate wydała oficjalne oświadczenie, w którym przyznała, że ma raka i przechodzi chemioterapię. We wrześniu 2024 r. poinformowała, że zakończyła prewencyjną chemioterapię.

Księżna Diana, znana też jako „królowa ludzkich serc”, była pierwszą osobą, która zaczęła głośno mówić o bulimii. Lady Di z zaburzeniami odżywiania zmagała się przez 10 lat, od zaręczyn z księciem Karolem.

Sarah Ferguson była żoną księcia Andrzeja – brata króla Karola i syna królowej Elżbiety II. W styczniu 2024 r. zdiagnozowano u niej raka skóry – zaledwie kilka miesięcy po operacji na raka piersi.

Król Karol rozpoczął leczenie po tym, jak zdiagnozowano u niego raka.

– Podczas niedawnego zabiegu z powodu łagodnego powiększenia prostaty w szpitalu zwrócono uwagę na inną kwestię niepokojącą. Późniejsze badania diagnostyczne zidentyfikowały nowotwór – tak brzmi fragment oświadczenia Pałacu Buckingham.

Lekarze radzili królowi, aby wycofał się z obowiązków publicznych. Monarcha „będzie kontynuował prowadzenie spraw państwowych oraz zapoznawanie się z oficjalnymi dokumentami, jak zazwyczaj” – dowiadujemy się z oficjalnego komunikatu.

Choć członkowie rodziny królewskiej często utrzymują swoje problemy zdrowotne w tajemnicy, to – jak podaje Pałac Buckingham – król postanowił „podzielić się swoją diagnozą, aby zapobiec spekulacjom”.

W oświadczeniu dodano również, że król Wielkiej Brytanii podzielił się swoją diagnozą „w nadziei, że może to pomóc w publicznym zrozumieniu dla wszystkich na całym świecie, którzy są dotknięci rakiem”.

Matka króla Karola, królowa Elżbieta II, oficjalnie cieszyła się dobrym zdrowiem. W październiku 2021 r. królowa spędziła noc w Szpitalu Króla Edwarda VII w centrum Londynu po odwołaniu wizyty w Irlandii Północnej, nie było jednak jasne, dlaczego znalazła się w szpitalu. Pałac Buckingham poinformował wtedy, że miała przeprowadzone „wstępne badania”, ale wróciła do zamku Windsor dzień później i „pozostała w dobrym nastroju”. Był to jej pierwszy nocny pobyt w szpitalu od ośmiu lat – poprzedni raz był spowodowany zapaleniem żołądka i jelit w 2013 roku.

W lutym 2022 r. u królowej Elżbiety zdiagnozowano COVID-19. W biografii autorstwa bliskiego przyjaciela księcia Filipa można przeczytać, że królowa cierpiała na raka szpiku kostnego, którego najbardziej powszechnym objawem jest ból kości.

Książę Filip, mąż królowej Elżbiety II i ojciec króla Karola, zmarł w wieku 99 lat w kwietniu 2021 r. Miesiąc wcześniej przeszedł „udany zabieg” na chorobę serca.

W 2011 roku książę Edynburga został przetransportowany helikopterem z Sandringham do szpitala z powodu bólów w klatce piersiowej. W 2012 r. był leczony w szpitalu z powodu infekcji pęcherza.

Książę Filip miał zablokowaną tętnicę wieńcową i przeszedł minimalnie inwazyjną procedurę wszczepienia stentu wieńcowego.

Matka królowej Elżbiety II zmarła w 2002 r. w wieku 101 lat. Królowa matka cierpiała na uporczywe wrzody na lewej nodze i problemy z biodrami, które utrudniały jej chodzenie w późniejszym życiu. Miała mocno zabandażowaną nogę i korzystała z laski ze srebrną rączką, a od czasu do czasu poruszała się na wózku inwalidzkim i wózku golfowym. Elżbieta przeszła operacje wymiany stawu biodrowego – w 1995 r. prawego, a trzy lata później lewego.

Siostra królowej Elżbiety II, Małgorzata, zmagała się nałogiem nikotynowym i alkoholowym. W 1985 r. Małgorzata przeszła operację guza płuc. Nowotwór okazał się być łagodny. W 1999 r. poważnie poparzyła sobie stopy w gorącej kąpieli, co wpłynęło na jej zdolność chodzenia. W latach 1998-2001 doznała serii udarów. Zmarła w 2002 roku.

Król Jerzy, ojciec królowej Elżbiety II i księżniczki Małgorzaty, był nałogowym palaczem. Mówi się, że księżniczka Małgorzata odziedziczyła ten nałóg właśnie po nim. Skutkiem nałogu u brytyjskiego monarchy była choroba naczyń obwodowych, powodująca chromanie przestankowe. Oznacza to, że król Jerzy odczuwał ból mięśni z powodu braku tlenu. W 1951 r. usunięto mu część lewego płuca. Monarcha nigdy w pełni nie wyzdrowiał i zmarł rok później z powodu powikłań związanych z rakiem płuc.

Brat króla Jerzego, Edward VIII, był królem aż do abdykacji w styczniu 1936 r. Podobnie jak jego brat był nałogowym palaczem. Zmarł w 1972 r. na raka gardła.