Brodawka łojotokowa a brodawka wirusowa – czym się różnią? Sprawdź, jakie są najpopularniejsze sposoby usuwania brodawek!

Brodawki są powszechnymi zmianami skórnymi, którymi można zarazić się w miejscach publicznych. Szacuje się, że przynajmniej 75% społeczeństwa przynajmniej raz w życiu miało brodawkę. Przy czy warto pamiętać, że każdorazowe zetknięcie się z wirusem, wywołującym brodawki, nie jest skazane na pojawienie się zmiany skórnej. W większości przypadków nasz układ odpornościowy skutecznie zwalcza wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV).

Jak wygląda brodawka?

Brodawka jest powszechną grudkowatą zmianą skórną o zróżnicowanych przyczynach występowania. Większość brodawek (z wyjątkiem łojotokowych) wywoływanych jest przez wirus brodawczaka ludzkiego (HPV). Zwykle pojawiają się one na skórze pokrytej nadmiernie zrogowaciałym naskórkiem. Brodawki są zmianami, którym nie towarzyszy świąd ani też żadne dolegliwości bólowe. Traktowane są one przede wszystkim jako problem estetyczny. W celu pozbycia się brodawek najlepiej udać się do dermatologa, wyspecjalizowanego w usuwaniu znamion. Przy czym warto podkreślić, że większość metod usuwania brodawek nie jest finansowana przez Narodowy Fundusz Zdrowia.

Brodawka łojotokowa

Brodawka łojotokowa (brodawczak podstawnokomórkowy) jest łagodną zmianą nowotworową o charakterze grudkowatym, która może pojawić się w dowolnym miejscu na całym ciele. Zwykle umiejscowiona jest na: tułowiu, nogach, narządach płciowych, owłosionej części skóry twarzy i na powiekach. Brodawka ta charakteryzuje się okrągłym kształtem oraz odcieniem zbliżonym do naturalnego kolorytu skóry (w niektórych przypadkach może być ona czarna lub brązowa). Przyjmuje ona różną wielkość – może mieć od kilku minimetrów lub nawet kilku centymetrów. Przez wiele osób brodawki łojotokowe traktowane są jako duży defekt estetyczny, ponieważ wystają one ponad powierzchnię skóry. Brodawki łojotokowe pojawiają się zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn (w przeważającej większości u osób w podeszłym wieku). Zwykle nie są one powodem do niepokoju. Wyjątkiem jest sytuacja, w której występują w dużych grupach i w zmożonej liczbie. Wówczas, mogą one tworzyć zespół Lesera-Trelata, który towarzyszy takim nowotworom, jak: białaczka, chłoniak, rak skóry.

Przyczyny brodawki łojotokowej nie są znane – z całą pewnością nie wywołuje ich wirus brodawczaka ludzkiego (HPV). Szacuje się, że duży wpływ na powstawanie tych zmian, mogą mieć takie czynniki, jak: wiek, predyspozycje genetyczne i schorzenia, objawiające się nadmiernym rogowaceniem naskórka.

Brodawki płciowe

Brodawki płciowe należą do grupy brodawek wirusowych. Wywołuje je wirus brodawczaka ludzkiego (HPV), który jest powszechnym drobnoustrojem, przenoszonym drogą płciową lub, rzadziej, przez bezpośredni kontakt ze skórą osoby zakażonej wirusem. Brodawki płciowe są miękkie w dotyku, mają kolor skóry i zwykle nie powodują dolegliwości bólowych, a jedynie świąd. Przeważnie pojawiają się one kilka tygodniu po kontakcie z wirusem. Co istotne, rzadko występują w obrębie jamy ustnej po odbyciu stosunku oralnego z osobą zainfekowaną. Brodawki płciowe zwykle znikają samoistnie, gdyż zwalczane są przez nasz system odpornościowy. Jednakże warto mieć na uwadze, że częste zakażenia wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV) mogą prowadzić nawet do rozwoju raka szyjki macicy. Z tego powodu ważna jest profilaktyka – zapobieganie brodawkom płciowym, które polega przede wszystkim na:

• Stosowaniu prezerwatyw.
• Ograniczeniu liczby partnerów seksualnych.
• Unikaniu stosunków płciowych z przypadkowymi partnerami.
• Przestrzeganie zasad bezpiecznego seksu.
• Poddawaniu się regularnym badaniom kontrolnym (kobiety powinny wykonywać cytologię przynajmniej raz do roku, a homoseksualni mężczyźni – badanie wymazu z odbytu).
• Wykonywaniu szczepienia profilaktycznego przeciw niektórym szczepom wirusa HPV.

Brodawki płaskie

Brodawki płaskie, nazywane również brodawkami wirusowymi, wywoływane są przez wirus brodawczaka ludzkiego (HPV). Niekiedy bywają one utożsamiane z kurzajkami, które powstają w wyniku zainfekowania tym samym wirusem. Co istotne, drobnoustroje te przenoszone są drogą bezpośrednią. Można się nimi zarazić w miejscach publicznych, w tym przede wszystkim: na basenach, saunach, siłowniach, gabinetach kosmetycznych i w innych miejscach, w którym nieprzestrzegane są podstawowe zasady higieny osobistej. Najbardziej narażone są na nie osoby z obniżoną odpornością, w tym w głównej mierze dzieci do lat 12.

Brodawki płaskie swoim wyglądem przypominają chropowaty odcisk lub nawet lekkie zgrubienie skóry o podłużnym kształcie. Zazwyczaj nie towarzyszy im świąd, ani też dolegliwości bólowe. W przeważającej większości przypadków ustępują one samoistnie – zwalczone przez układ odpornościowy. Mogą one występować w różnych miejscach na całym ciele: począwszy od twarzy, przez przedramiona, aż po stopy.

Brodawki na twarzy i na szyi są sporym problemem estetycznym, wpływającym negatywnie na samoocenę osób zainfekowanych. W takiej sytuacji bardzo ważne jest szybkie działanie. Przy czym należy uważać, by nie uszkodzić okolicznych tkanek.

Brodawki na stopie są często spotykane, jednakże nie stanowią one już takiego problemu, jak brodawki zlokalizowane na twarzy czy dłoniach. Zwykle są one bagatelizowane i znikają samoistnie po kilku miesiącach. Bardziej problematyczne są brodawki na podeszwach stóp, ponieważ powodują one dyskomfort podczas chodzenia. Przyjmują one formę twardego guzka.

Usuwanie brodawek wirusowych

W większości przypadków brodawki wirusowe znikają samoistnie – jest to rezultat prawidłowej reakcji systemu immunologicznego (odpornościowego). Chociaż zmiany te nie wywołują dolegliwości bólowych, to wiele osób mając brodawkę na twarzy lub brodawkę na stopie, decyduje się na ich usunięcie, chociażby z powodów estetycznych.

Do najpowszechniejszych metod usuwania brodawek wirusowych można zaliczyć:

• Wymrożenie ciekłym azotem (krioterapia), którą można przeprowadzić samodzielnie w warunkach domowych. Preparaty do wymrażania brodawek dostępne są w aptekach już od kilkunastu zł. Zabieg ten polega na zaaplikowaniu na zmienioną chorobowo skórę ciekłego azotu. Niekiedy wymrażanie należy powtórzyć kilkukrotnie.
• Elektrokoagulację, która polega na koagulacji (ścięciu) białka za pośrednictwem łuku elektrycznego. Zabieg ten przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym i trwa maksymalnie kilkanaście minut. Po usunięciu brodawki można zaobserwować obrzęk, zaczerwienienie, zasinienie, a niekiedy nawet krwawienie. Rana po zabiegu goi się kilka tygodni i niekiedy pozostaje po niej trudna do usunięcia blizna.
• Laseroterapia, która jest jedną z najpowszechniejszych, a zarazem najpopularniejszych sposobów usuwania brodawek. Polega ona na usuwaniu brodawek za pośrednictwem lasera, który wykorzystuje zogniskowane wiązki światła. Największą zaletą tego typu zabiegów jest bezbolesność, ponieważ przeprowadza się go przy znieczuleniu miejscowym.
• Zabiegi chirurgiczne, które polegają na usunięciu brodawek za pomocą skalpelu. Jest to metoda inwazyjna, polecana wyłącznie w przypadku dużych zmian skórnych, a także wówczas, gdy inne metody leczenia zawiodły. Największą zaletą chirurgicznego usuwania brodawek jest możliwość zbadania wyciętego znamiona.

Domowe sposoby na brodawki

Najpowszechniejszym domowym sposobem na pozbycie się brodawek jest jaskółcze ziele, które wykazuje właściwości bakteriobójcze, a także niwelujące obrzęki. Stosuje się je również przy problemach z układem trawiennym. Jaskółcze ziele na brodawki jest metodą znaną zwolennikom medycyny ludowej od dawien dawna. Można się na nie natknąć w polskich lasach i przydrożnych rowach. Po zebraniu ziela jaskółczego należy przełamać łodygę i pozyskać pomarańczowy sok. Po regularnym stosowaniu soku z ziela brodawki usychają, a następnie odpadają. Oprócz tego domowym sposobem na brodawki jest także sok z liści mleczy polnych.

Zobacz, na co pomaga wilczomlecz ogrodowy:

Źródła:

1. Szponar A., Borzęcki A., Urbańska A., et.al, Brodawki płciowe – etiopatogeneza, diagnostyka i leczenie. Nowa Medycyna. 2017; 3: 42-46.
2. Śpiewak R., Sznelewski P., Bezpieczna, nieablacyjna metoda usuwania brodawek zwykłych za pomocą lasera diodowego. Estetologia, Medycyna i Kosmetologia. 2012; 2: 99-121.