Lejkowata klatka piersiowa (inaczej szewska klatka) – kiedy zalecana jest operacja, a kiedy ćwiczenia

Artur Białek
Deformacja klatki piersiowej lejkowatej jest przyczyną nie tylko istotnych dolegliwości, ale i zaburzeń, które utrudniają funkcjonowanie w społeczeństwie.
Deformacja klatki piersiowej lejkowatej jest przyczyną nie tylko istotnych dolegliwości, ale i zaburzeń, które utrudniają funkcjonowanie w społeczeństwie. Diego Vito Cervo (123RF)
Lejkowata klatka piersiowa, czyli pectus excavatum, objawia się stożkowym zapadnięciem części mostka i towarzyszącą temu deformacją przylegających żeber. Schorzenie nazywane również szewską klatką jest jednym z najczęściej występujących w obszarze wrodzonych deformacji ściany klatki piersiowej. Jednak może też powstawać w następstwie innych procesów chorobowych.

Lejkowata klatka piersiowa, nazywana także szewską klatką piersiową, charakteryzuje się wygięciem (ku tyłowi) trzonu mostka i przymostkowego odcinka okolicznych żeber. W większości przypadków, deformacja pojawia się w dolnej części mostka i ma charakter asymetryczny, choć nie jest to regułą - czasami wada jest symetryczna. Schorzenie dotyczy 0,1 proc. populacji (1 na 1000 urodzeń) i w 40 proc. przypadków jest widoczne już po urodzeniu. Największy postęp wgłębienia widoczny jest w okresie dojrzewania, kiedy dochodzi do gwałtownego wzrostu kośćca, przy czym deformacja może powiększać się aż do zakończenia wzrostu klatki piersiowej, czyli do 18–20 roku życia.

Lejkowata klatka piersiowa – przyczyny występowania

Lejkowata klatka piersiowa, jako wada wrodzona, jest schorzeniem o nie do końca poznanej etiologii. U 45 proc. chorych, deformacja ma charakter dziedziczny. Inne możliwe czynniki wystąpienia szewskiej klatki piersiowej to:

  • nadmierny wzrost żeber (w następstwie czego dochodzi do zepchnięcia mostka w stronę kręgosłupa),
  • nieprawidłowości w obszarze mięśni z przyczepem w okolicy klatki piersiowej,
  • nadmierna wiotkość mostkowego przyczepu przepony,
  • zbyt duży wysiłek oddechowy w okresie dzieciństwa.

Szewska klatka może współwystępować z innymi schorzeniami, takimi jak:

  • zespół Marfana

– w okresie niemowlęcym objawia się smukłą budową ciała, brakiem właściwego napięcia mięśniowego, czasami także zezem i oczopląsem. W okresie dziecięcym – szybkim wzrostem, problemami z bieganiem i siadaniem, niewłaściwym napięciem mięśni mimicznych, asymetryczną budową wynikającą z wiotkości kośćca, często także wadami serca, a z powodu niewłaściwego napięcia mięśni klatki piersiowej, także często występującym zapaleniem płuc i oskrzeli. W przebiegu choroby może pojawić się astma, zaćma, jaskra i odwarstwienie siatkówki oka,

  • zespół Ehlersa-Danlosa

– schorzenie genetyczne charakteryzujące się nadmierną elastycznością skóry i stawów, często także utrudnionym procesem gojenia się ran. Objawy dolegliwości to:  miękka, nadmiernie rozciągliwa i łatwo ulegająca urazom skóra, zbyt duża ruchomość stawów, spowolnione gojenie się ran, ból w obszarze stawów, ból mięśniowo-szkieletowy, niedostateczne napięcie mięśniowe, stany zapalne stawów i kości, dolegliwości ze strony dziąseł, osłabienie wzroku,

  • zespół Polanda

– zespół wad wrodzonych, występujących jednostronnie. Wśród objawów schorzenia należy wymienić: asymetryczne piersi, niedorozwój piersi, nieprawidłowości w obszarze mięśnia piersiowego większego, syndaktylię (zrośnięcie palców rąk), krótkopalczastość, brak niektórych palców, niedorozwój jednej z kończyn górnych, deformację klatki piersiowej,

  • zespół Noonan

– wrodzony zespół patologii o charakterze wielonarządowym, najczęściej dotyczących układu sercowo-naczyniowego, limfatycznego, krwiotwórczego, kostno-szkieletowego, moczowo-płciowego, jak i ośrodkowego układu nerwowego.   

W niektórych przypadkach, klatka lejkowata jest konsekwencją długo trwającej krzywicy – schorzenia, w przebiegu którego dochodzi do zniekształcenia kości i zaburzenia ich wzrostu (choroba najczęściej wynika z niedoboru witaminy D).

Przeczytaj również:

Lejkowata klatka piersiowa – objawy

Lejkowata klatka piersiowa, w wielu przypadkach, nie daje istotnych objawów klinicznych. Najczęściej widoczna jest tylko deformacja i będące jej następstwem cechy charakterystyczne:

  • wysunięcie głowy i barków ku przodowi,
  • wystające barki,
  • zwiększona kifoza piersiowa,
  • wypukłość brzucha,
  • osłabienie mięśni brzucha i grzbietu,
  • spłaszczona i poszerzona klatka piersiowa.

U niektórych chorych pojawia się ból mięśniowo-szkieletowy, zlokalizowany w obszarze klatki piersiowej i pleców. Jeżeli jednak występujące zagłębienie wywiera ucisk na serce i płuca, dochodzi do wystąpienia poważnych implikacji klinicznych. Należą do nich:

  • zmniejszona tolerancja wysiłku, wynikająca z ograniczenia pojemności płuc,
  • utrudnione oddychanie,
  • często występujące infekcje w obszarze układu oddechowego,
  • zaburzenia w obszarze czynności zastawek serca.

Warto wiedzieć:

Lejkowata klatka piersiowa – rozpoznanie

Lejkowata klatka piersiowa jest diagnozowana na podstawie samej deformacji. Lekarz ocenia postawę chorego, wielkość zagłębienia, symetrię i deformację łuków żebrowych. Dodatkowo wykonywane jest badanie obrazowe – tomografia komputerowa. Pozwala to na ocenę stopnia deformacji, na stwierdzenie ewentualnego przesunięcia narządów wewnętrznych (serca i płuc) oraz na stwierdzenie występowania ucisku na serce i płuca. W dalszej kolejności, lekarz zleca wykonanie echa serca (celem potwierdzenia lub wykluczenia występowania wad serca) i spirometrii (w celu zbadania czynności oddechowej). 

Lejkowata klatka piersiowa – leczenie

Lejkowata klatka piersiowa może być leczona operacyjnie lub nieoperacyjnie, przy czy należy zaznaczyć, że całkowita korekcja wady jest możliwa wyłącznie przy zastosowaniu metody operacyjnej.

Wcześniej, w leczeniu szewskiej klatki piersiowej stosowany był zabieg metodą Ravitcha. Ta metoda przewiduje usunięcie zdeformowanych chrząstek żebrowych oraz wyrostka mieczykowatego i stabilizację mostka przy użyciu płytki albo pręta. Obecnie, wykonywany jest przede wszystkim zabieg metodą Nussa. W trakcie operacji, chirurg wprowadza pod mostek jedną lub dwie płyty, o wypukłym kształcie. Doprowadzają one do uniesienia i ustabilizowania mostka. Po kilku latach, gdy wada zostaje skorygowana, płytki są usuwane.

W niektórych przypadkach (przede wszystkim w przypadku występowania złożonych wad kurzo-lejkowatych i deformacji asymetrycznych), stosowana jest metoda złożona, wykorzystująca elementy zabiegu Ravitcha i Nussa.

Metody nieoperacyjne to przede wszystkim zastosowanie vacuum bell'a, czyli pompki podciśnieniowej, podnoszącej mostek. Inna technika przewiduje wykorzystanie pola magnetycznego, generowanego przez dwa magnesy - jeden jest wszczepiony w dolny obszar mostka, drugi – noszony na dedykowanej uprzęży. Do tej pory nie udokumentowano jednak skuteczności tych technik. 

Leczenie zachowawcze w postaci ćwiczeń ogólnorozwojowych i oddechowych ma przede wszystkim służyć zapobieganiu pogłębiania się deformacji.

od 12 lat
Wideo

Szczepić się czy nie szczepić [SONDA]

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera

Komentarze

Komentowanie artykułów jest możliwe wyłącznie dla zalogowanych Użytkowników. Cenimy wolność słowa i nieskrępowane dyskusje, ale serdecznie prosimy o przestrzeganie kultury osobistej, dobrych obyczajów i reguł prawa. Wszelkie wpisy, które nie są zgodne ze standardami, proszę zgłaszać do moderacji. Zaloguj się lub załóż konto

Nie hejtuj, pisz kulturalne i zgodne z prawem komentarze! Jeśli widzisz niestosowny wpis - kliknij „zgłoś nadużycie”.

Podaj powód zgłoszenia

Nikt jeszcze nie skomentował tego artykułu.
Wróć na stronazdrowia.pl Strona Zdrowia