Woda gazowana
Zawarte w wodzie gazowanej bąbelki dwutlenku węgla wypełniają żołądek i mogą przedłużać odczucie sytości, a jeśli jest spożywana za szybko, może wywołać uczucie pełności i nasilać wzdęcia. Wpływają też na ilość konsumowanego płynu, bo gazowaną wodą trudniej się napić w krótkim czasie.
W wodzie gazowanej występuje nietrwały kwas węglowy, powstający z połączenia wody i dwutlenku węgla. Wbrew powszechnym opiniom nie ma jednak wpływu na gospodarkę mineralną organizmu i tylko w niewielkim stopniu powoduje erozję szkliwa (działa 100 razy słabiej niż słodkie napoje).
Dwutlenek węgla hamuje rozwój drobnoustrojów, i spożywany wraz z wodą pomaga oczyścić gardło i może łagodzić zaparcia.
Wniosek: wodę gazowaną warto spożywać zwłaszcza dla smaku oraz wtedy, gdy nie ma możliwości spożycia całej butelki. Ma bowiem dłuższą trwałość – zamiast w ciągu doby, można wypić ją w ciągu 2 dni od otwarcia.
Woda niegazowana
Wody niegazowanej można używać nie tylko do picia, ale też do przygotowania napojów i potraw, np. koktajli czy zup, ale do tego celu najlepiej nadaje się woda źródlana. Wiele rodzajów można podawać nawet niemowlętom.
Dobrym wyborem jest też woda mineralna niskozmineralizowana, ale do podawania niemowlakom i dzieciom do 3. r.ż. nadaje się tylko wtedy, gdy jest dodatkowo wodą niskosodową i ma odpowiednio małe stężenie siarczanów (do 200 mg/l).
Do przygotowania napojów i posiłków nadaje się też woda oligoceńska, ale ze względów bezpieczeństwa można pić ją tylko po przegotowaniu.
Wniosek: bez przegotowania można podawać małym dzieciom tylko odpowiednie wody mineralne i źródlane.
Woda z dystrybutora
Woda dostępna w opakowaniach o pojemności powyżej 11 litrów może wydawać się lepszym wyborem niż ta w mniejszych butelkach plastikowych, ale tworzywa stosowane do ich produkcji mają najbardziej niekorzystny wpływ na zdrowie. To zwykle sztywny, wytrzymały i przezroczysty poliwęglan (PC, symbol „7”), który zawdzięcza swoje właściwości dodatkowi bisfenolu A (BPA).
Związek ten ma działanie estrogenne, zaburza gospodarkę hormonalną w organizmie i jest rakotwórczy. Problemem jest też higiena dystrybutorów wody, które powinny być regularnie dezynfekowane, a najczęściej nie są.
Wniosek: najlepiej korzystać z dystrybutorów, które działają na zasadzie filtrów wody kranowej. W przypadku osłabienia błon śluzowych w układzie trawienia (np. przy wrzodach) i skłonności do infekcji pokarmowych warto całkiem unikać wody z takich urządzeń. Na wszelki wypadek warto też wylać pierwsze partie wody, zwłaszcza jeśli długo nikt z niego nie korzystał.
Woda kranowa
Czy kranówka może być zdrowa? Jeśli jest wolna od zanieczyszczeń, to nie wystarczy. O korzystnym działaniu wody na zdrowie można mówić wtedy, gdy zawiera cenne składniki, np. mineralne, które mają znaczenie fizjologiczne i występują w ilościach zapewniających pozytywny wpływ na organizm.
Wymóg ten spełniają tylko niektóre wody mineralne, dlatego mówienie w przypadku kranówki o „zdrowej wodzie” będzie określeniem na wyrost.
Często kranówka ma nawet niekorzystne działania. Jeśli pozostało w niej zbyt wiele chloru, przy długotrwałym spożyciu może sprzyjać rozwojowi raka pęcherza.
Woda kranowa nie ma też stabilnego składu chemicznego i może zawierać np. metale ciężkie czy zanieczyszczenia organiczne, zwłaszcza w przypadku starych sieci wodociągowych i awarii.
Wniosek: z picia kranówki powinny zrezygnować osoby z chorobami układu moczowego. Na pewno dobrze jest ją filtrować.
