Zaburzenia koncentracji i przewlekłe zmęczenie
Objawem niedoboru miedzi w organizmie są zaburzenia ze stronu układu nerwowego. Pierwiastek ten bierze udział w powstawaniu komórek nerwowych, a także połączeń między nimi. Gdy stężenie miedzi jest zbyt niskie, dochodzi do zaburzenia pamięci krótko- i długotrwałej i spowolnienia reakcji na bodźce. Pojawiają się trudności w uczeniu się i zdobywaniu nowych umiejętności. Dodatkowo mogą występować przewlekłe zmęczenie i wzmożona senność.
Podwyższenie stężenia glukozy i/lub cholesterolu we krwi
Miedź wpływa na regulację poziomu glukozy i insuliny oraz cholesterolu we krwi. Ciągły niedobór tego pierwiastka może przyczyniać się zatem do rozwoju stanu przedcukrzycowego i zaburzeń lipidowych, w tym miażdżycy. Warto wspomnieć, że do ciężkich niedoborów miedzi dochodzi bardzo rzadko, a najczęściej wynika to z choroby współistniejącej, np.:
• wrzodziejące zapalenia jelita grubego,
• przewlekłej biegunki,
• zespołu jelita drażliwego w postaci biegunkowej,
• zespołu jelita krótkiego – najczęściej w wyniku operacyjnej resekcji części jelita,
• zespołu Menkesa, czyli genetycznej choroby, w przebiegu której dochodzi do uszkodzenia metabolizmu miedzi,
• mukowiscydozy.
Spadek libido i niepłodność męska
Miedź jest również składnikiem nasienia, czyli spermy. W przypadku zbyt niskiego spożycia tego pierwiastka zmniejsza się liczba plemników, a także poruszają się one znacznie wolniej, co może być przyczyną niepłodności męskiej. Dodatkowo niski poziom miedzi w organizmie może powodować zaburzenia erekcji i znaczny spadek libido.
