Powikłana cukrzyca
Intensywny wysiłek fizyczny powoduje spadek stężenia glukozy we krwi, co jest bardzo niekorzystne w przypadku osób z nieprawidłowo leczoną cukrzycą. Sama choroba nie jest przeciwwskazaniem do podejmowania intensywnych treningów, pod warunkiem, że pacjent jest pod stałą kontrolą diabetologa i podczas treningu regularnie sprawdza poziom glukozy we krwi. Natomiast osoby z powikłaną cukrzycą, czyli z zaburzeniem czucia, problemami ze wzrokiem lub stopą cukrzycową powinny bezwzględnie unikać intensywnego wysiłku fizycznego.
Astma i przewlekła obturacyjna choroba płuc
W przebiegu astmy dochodzi do zwężenia światła dróg oddechowych, co skutkuje skurczami mięśni gładkich w ścianach oskrzeli, nadmierną ilością śluzu w drogach oddechowych i nadaktywnością oskrzeli. Intensywny wysiłek fizyczny powoduje dodatkowe skurcze oskrzeli, co skutkuje nagłym atakiem kaszlu, który jest ciężki do opanowania bez odpowiednich leków rozszerzających oskrzela.
Natomiast w przebiegu przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc (POChP) dochodzi do stopniowego zmniejszenia przepływu powietrza przez drogi oddechowe. Objawy POChP nasilają się szczególnie po wysiłku fizycznym, dlatego tym pacjentom nie zaleca się intensywnych treningów, tylko umiarkowaną aktywność po wcześniejszej konsultacji z pulmonologiem.
Padaczka
Jeszcze do niedawna uważano, że chorzy na padaczkę nie powinni uprawiać żadnej aktywności fizycznej, jednak jest to mylne przekonanie. Według najnowszych badań, umiarkowana aktywność fizyczna poprawia komfort życia pacjenta, równocześnie nie zwiększając epizodów padaczkowych.
Inaczej sytuacja wygląda w przypadku intensywnych treningów, które są odradzane pacjentom z epilepsją. Dlaczego? Ponieważ zbyt intensywny wysiłek przyspiesza hiperwentylację, czyli zwiększa częstotliwość oddechów, a to może doprowadzić do epizodu drgawek. Dodatkowo chorzy na epilepsję powinni zrezygnować z jakiegokolwiek wysiłku w przypadku gorączki lub w trakcie zmiany leków przeciwpadaczkowych.
Nowotwory w trakcie leczenia radio- lub chemioterapią
Wykazano, że lekki wysiłek fizyczny, dostosowany do możliwości pacjenta, w trakcie leczenia chemioterapią może zmniejszyć skutki uboczne, a także poprawić jakość życia chorego. Podczas leczenia chemio- lub radioterapią należy dokładnie słuchać organizmu i nie podejmować aktywności, jeśli wywołuje ona duży wysiłek i znacząco osłabia organizm.
Onkolodzy odradzają jednak podejmowanie intensywnych treningów, nawet przy dobrym samopoczuciu, ponieważ organizm chorego wymaga regeneracji, a wysiłek może znacząco go obciążyć.
