Krztusiec
Choroba, znana również jako koklusz, wywoływana jest przez bakterię - pałeczkę krztuśca Bordatella pertussis, która powoduje zapalenie tchawicy i oskrzeli. Głównym objawem choroby jest uporczywy, duszący kaszel (stąd nazwa), duszność, świszczący oddech. Napady kaszlu mogą prowadzić do wymiotów, a nawet niedotlenienia. Najcięższy przebieg choroby z powikłaniami zagrażającymi życiu występuje u niemowląt i małych dzieci.
Szczepienie na krztusiec: W Polsce stosowana jest szczepionka skojarzona DTP przeciwko błonicy, tężcowi i krztuścowi.
Tężec
Tę zakaźną, ale nie zaraźliwą chorobę wywołują bakterie laseczki tężca. Do zakażenia dochodzi podczas skaleczenia. Bakterie przedostają się przez ranę do organizmu, a toksyny przez nie wytwarzane atakują centralny układ nerwowy wywołując bolesne skurcze mięśni, szczękościsk, sztywność karku, a w zaawansowanym stadium również drgawki.
Szczepienie na tężec: W Polsce szczepienie przeciwko tężcowi jest obowiązkowe. Stosowana jest szczepionka skojarzona DTP przeciwko błonicy, tężcowi i krztuścowi, którą otrzymują dzieci po 2. miesiącu życia w 4 dawkach do 18. miesiąca życia oraz w wieku 6, 14 i 19 lat.
Odra
Odrę wywołuje bardzo szybko rozprzestrzeniający się drogą kropelkową wirus paramyxowirus. Najczęściej chorują na nią dzieci, a do głównych objawów należą: gorączka, kaszel, katar, ale przede wszystkim wysypka i światłowstręt. W przypadku odry u dorosłych występują podobne objawy jak u dzieci, ale choroba ma dużo cięższy przebieg, szczególnie, gdy osoba zakażona ma problemy związane z układem krążenia. Dlatego największe zagrożenie choroba stwarza dla dziadków dzieci nią zakażonych.
Podobnie, jak w przypadku ospy przechorowanie odry w wieku dziecięcym wytwarza odporność na tę chorobę na całe życie, ale najskuteczniej i najbezpieczniej chronią przed nią szczepienia obowiązkowe realizowane zgodnie z kalendarzem szczepień ochronnych.
Szczepienie na odrę: W Polsce tzw. szczepionkę MMR, czyli szczepionkę trójskładnikową przeciw odrze, śwince i różyczce podaje się obowiązkowo dzieciom między 13. a 15. miesiącem życia, oraz w wieku 6 lat.
Świnka
Świnka to zapalenie ślinianek przyusznych wywoływane przez paramyksowirusa. Do zakażenia wirusem świnki dochodzi drogą kropelkową, a więc w bliskim kontakcie z osobą chorą. Inkubacja wirusa w organizmie jest bardzo długa i wynosi aż 14-24 dni, natomiast chory może zarażać już na 7 dni przed wystąpieniem pierwszych objawów świnki. Jak większość infekcji wirusowych świnka objawia się wystąpieniem gorączki, utratą apetytu, a jej najbardziej charakterystycznym objawem jest obrzęk ślinianek przyusznych z towarzyszącym silnym bólem w ich okolicy. Ból i obrzmienie utrudniają też swobodne otwieranie ust, gryzienie i przełykanie pokarmów.
Częstym powikłaniem świnki jest zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, które występuje 2-3 tygodnie od zachorowania. Wirus świnki jest szczególnie niebezpieczny dla chłopców powyżej 12. roku życia, ponieważ może prowadzić do wystąpienia takich powikłań jak zapalenie jąder, skutkujące nawet zaburzeniami płodności w przyszłości. Świnka jest też dużo groźniejsza dla osób dorosłych, u których częściej pojawiają się powikłania po chorobie takie jak wyżej wymienione, a także zapalenie trzustki, tarczycy, stawów, nerek czy jajników. Świnka w ciąży, szczególnie w pierwszym trymestrze, może prowadzić do poronienia.
Szczepienie przeciw śwince: Obecnie stosowana jest szczepionka MMR przeciw odrze, śwince i różyczce. Szczepienie należy do obowiązkowych i według kalendarza szczepień ochronnych należy je przeprowadzić w 13-15 miesiącu życia dziecka oraz jako dawkę przypominającą w wieku 6 lat.
