Siedzący tryb życia i nieprawidłowa dieta mogą przyczynić się do rozwoju wielu chorób. Sprawdź, jakie schorzenia może spowodować brak aktywności fizycznej.

Nadciśnienie tętnicze

Nadciśnienie tętnicze występuje wówczas, gdy wartość ciśnienia skurczowego przekracza 140 mg Hg, a wartość ciśnienia rozkurczowego – 90 mg Hg.

Podejmowanie regularnej aktywności fizycznej jest ważnym elementem prewencji oraz leczenia tej choroby.

Sport pobudza pracę serca oraz chwilowo zwiększa ciśnienie tętnicze. Jednak po zakończeniu wysiłku ulega ono obniżeniu do wartości niższej, niż przed wysiłkiem.

Wprowadzenie umiarkowanej aktywności fizycznej przez 30–40 min dziennie może obniżyć ciśnienie tętnicze o 4–9 mm Hg.

Cukrzyca typu 2

Cukrzyca typu 2 to przewlekła choroba metaboliczna, w której występuje zbyt wysokie stężenie glukozy we krwi. Siedzący tryb życia, niewłaściwa dieta oraz brak aktywności fizycznej przyczyniają się do rozwoju otyłości i zwiększają ryzyko rozwoju tej choroby.

Spadek masy ciała sprzyja regulacji stężenia glukozy we krwi oraz uwrażliwia komórki na działanie insuliny, co bezpośrednio zmniejsza ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2.

Kluczową rolę w prewencji tego schorzenia pełnią przede wszystkim kontrola masy ciała oraz dieta o niskim indeksie glikemicznym.

Choroba wieńcowa

Choroba wieńcowa jest zespołem objawów wywołanych przez niedokrwienie mięśnia sercowego. Pojawia się ona wtedy, gdy zmniejsza się średnica tętnic wieńcowych, co prowadzi do niedoboru tlenu dostarczanego do serca.

Umiarkowany wysiłek fizyczny pobudza przepływ krwi i lepiej dotlenia mięśnie, w tym serce. Regularne wykonywanie ćwiczeń, razem ze zbilansowaną dietą mogą znacząco obniżyć wysokie stężenie cholesterolu we krwi zapobiegają miażdżycy – będącej jedną z przyczyn niedokrwienia serca.

Umiarkowana aktywność fizyczna wiąże się z redukcją umieralności na zawał o ok. 30 proc.