Sanatorium na NFZ. Jak długie są kolejki, ile kosztuje i czy potrzebne jest skierowanie? Sprawdź, jak załatwić sanatorium z refundacją NFZ

Leczenie sanatoryjne, nazywane też uzdrowiskowym, jest kontynuacją leczenia szpitalnego lub ambulatoryjnego, czyli odbywającego się np. w poradni specjalistycznej. Z sanatorium mogą skorzystać osoby, które po chorobie nie odzyskały sprawności lub z powodu warunków pracy zawodowej wymagają specjalistycznych zabiegów.

Na leczenie sanatoryjne kwalifikują się tylko te osoby, które są na tyle sprawne, aby samodzielnie korzystać z zabiegów leczniczych – informuje Ministerstwo Zdrowia.

W zależności od rodzaju uzdrowiska, stosowane są różne metody leczenia, z wykorzystaniem między innymi:

• naturalnych surowców – wody termalne, borowina,
• bodźców klimatoterapeutycznych (górskie i morskie powietrze),
• hydroterapii – leczenie za pomocą wody,
• fizykoterapii – fizjoterapia z wykorzystaniem bodźców fizycznych,
• kinezyterapii – leczenie ruchem poprzez wykonywanie różnych ćwiczeń fizycznych.

Skierowanie na leczenie uzdrowiskowe może wystawić lekarz poradni rodzinnej lub specjalistycznej bezpośrednio po określeniu aktualnego stanu zdrowia pacjenta.

Po dokładnym wypełnieniu dokumentów wniosek przesyłany jest do wojewódzkiego oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia (NFZ) nie później niż 30 dni od momentu wystawienia.

Po rejestracji skierowanie sprawdzane jest przez komisję, która ocenia cel opieki uzrowiskowej. Warto dodać, że w przypadku negatywnego rozpatrzenia skierowania, zwracane jest ono lekarzowi prowadzącemu, a pacjent otrzymuje pisemną informację o przyczynach odmowy.

Najpóźniej 14 dni przed rozpoczęciem leczenia uzdrowiskowego pacjent otrzymuje list z terminem i miejscem pobytu w sanatorium.

Zaleca się korzystanie z sanatorium nie częściej niż raz na 18 miesięcy, jednak skierowanie można złożyć do oddziału NFZ już po upływie 12 miesięcy od zakończenia leczenia uzdrowiskowego – czytamy na stronie Ministerstwa Zdrowia.

Pracownicy zakładów, którzy zostali zatrudnieni przed 28 września 1997 r. w firmach stosujących azbest, mogą korzystać bezpłatnie z sanatorium co roku.

Według danych ze strony Ministerstwa Zdrowia czas trwania leczenia uzdrowiskowego może wynosić 21 lub 28 dni.

Średni czas oczekiwania na leczenie sanatoryjne wynosi obecnie od 18 do 26 miesięcy.

W przypadku pozytywnego rozpatrzenia skierowania na leczenie uzdrowiskowe, można na bieżąco śledzić miejsce w kolejce. Wystarczy w przeglądarce podać numer skierowania oraz datę urodzenia.

Koniecznie zobacz: Które miejsce zajmujesz w kolejce do sanatorium?

Po pozytywnym rozpatrzeniu skierowania na leczenie sanatoryjne, lekarz komisyjny decyduje o rodzaju wykonywanych zabiegów.

W ramach terapii wykonywane są przynajmniej 3 zabiegi dziennie przez 6 dni w tygodniu.

Jednak Ministerstwo Zdrowia zapowiedziało zmiany, które polegałyby na wzroście wykonywanych zabiegów do pięciu dziennie. Jednak nie wiadomo, kiedy dokładnie zmiana zacznie obowiązywać.

Podczas pobytu w uzdrowisku pacjent może korzystać z zabiegów i aktywności takich jak:

• kąpiele lecznicze i ćwiczenia w basenie,
• kuracje pitne i inhalacje,
• natryski,
• bicze szkockie, masaże wodne,
• zawijania i okłady,
• ciepłolecznictwo, światłolecznictwo, elektroterapia,
• terapia ultradźwiękami, magnetoterapia, laseroterapia,
• krioterapia,
• masaż leczniczy,
• gimnastyka indywidualna i zbiorowa.

Pacjenci przebywający w sanatorium ponoszą tylko koszty zakwaterowania oraz wyżywienia. Kwota pobytu za jeden dzień turnusu jest ściśle określona przez Ministerstwo Zdrowia i zależy od czasu trwania pobytu (21 lub 28 dni) oraz standardu pokoju.

Pacjent nie płaci za żadne zabiegi wykonywane w ramach turnusu.

Wszystkie pokoje sklasyfikowano pod względem klasy (standardu). Pokój typu studio oznacza kilka sypialni ze wspólną łazienką, natomiast pokój z pełnym węzłem higieniczno-sanitarnym – sypialnię z własną łazienką. Cena za noc w I sezonie (od 1 października do 30 kwietnia) jest niższa niż w II sezonie (od 1 maja do 30 września). Oto stawki za pokój, które obowiązują od maja 2022 roku:

Jednodniowy pobyt w pokoju w klasy I, czyli o najlepszym standardzie, kosztuje:

• pokój jednoosobowy z pełnym węzłem higieniczno-sanitarnym – 32,60 zł (wcześniej 31 zł – I sezon) lub 40,90 zł (wcześniej 38,90 zł – II sezon),
• pokój jednoosobowy w studiu – 26,10 zł (wcześniej 24,80 zł – I sezon) lub 37,40 zł (wcześniej 35,60 zł – II sezon).

Pokój w klasie II za jeden dzień kosztuje:

• pokój dwuosobowy z pełnym węzłem higieniczno-sanitarnym – 24,90 zł (wcześniej 23,70 zł – I sezon) lub 33,20 zł (wcześniej 31,60 zł – II sezon).

Pokój w klasie III za jeden dzień kosztuje:

• pokój dwuosobowy z pełnym węzłem higieniczno-sanitarnym – 19,50 zł (wcześniej – 18,60 zł – I sezon) lub 27,30 zł (wcześniej 26 zł – II sezon),
• pokój dwuosobowy w studiu – 16,30 zł (wcześniej 18,60 zł – I sezon) lub 24,90 zł (wcześniej 26 zł – II sezon).

Pokój w klasie IV za jeden dzień kosztuje:

• pokój dwuosobowy bez pełnego węzła higieniczno-sanitarnego – 14,20 (wcześniej 13,50 zł – I sezon) lub 19,50 (wcześniej
  18,60 zł – II sezon).

Pokój w klasie V za jeden dzień kosztuje:

• pokój wieloosobowy z pełnym węzłem higieniczno-sanitarnym – 12,50 zł (wcześniej 11,90 zł – I sezon) lub 14,80 zł (wcześniej 14,10 zł – II sezon),
• pokój wieloosobowy w studiu – 11,90 zł (wcześniej 11,30 zł – I sezon) lub 13,60 (wcześniej 12,90 zł – II sezon).

Pokój w klasie VI za jeden dzień kosztuje:

• pokój wieloosobowy bez pełnego węzła higieniczno-sanitarnego – 10,60 zł (wcześniej 10,10 zł – I sezon) lub 11,90 zł (wcześniej 11,30 zł – II sezon).

Zgodnie z ustawą z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, pacjent leczący się w uzdrowisku, nie może ponosić wyższych kosztów za zakwaterowanie i wyżywienie, niż te ustalone przez Ministerstwo Zdrowia.

Warto wspomnieć, że Narodowy Fundusz Zdrowia nie pokrywa:

• kosztów przejazdu na leczenie uzdrowiskowe i z leczenia uzdrowiskowego,
• kosztów częściowej odpłatności za wyżywienie i zakwaterowanie w sanatoriach uzdrowiskowych,
• kosztów wyżywienia i zakwaterowania podczas korzystania z leczenia ambulatoryjnego,
• kosztów pobytu opiekuna pacjenta,
• dodatkowych obowiązujących w miejscu położenia zakładu opłat, np. opłat klimatycznych,
• kosztów zabiegów przyrodoleczniczych i rehabilitacyjnych, niezwiązanych z chorobą podstawową, która jest bezpośrednią przyczyną skierowania na leczenie uzdrowiskowe.

Uzdrowisko, to obszar, na terenie którego prowadzone jest leczenie albo rehabilitacja uzdrowiskowa.

Na stronie Ministerstwa Zdrowia można znaleźć zestawienie wszystkich uzdrowisk wraz z informacją o leczonych w nich schorzeniach. Poniżej przedstawiamy miejscowości, w których może odbyć się leczenie sanatoryjne:

• uzdrowiska nizinne: Augustów, Krasnobród, Busko Zdrój, Nałęczów, Ciechocinek, Połczyn Zdrój, Goczałkowice Zdrój, Przerzeczyn Zdrój, Gołdap, Solec Zdrój, Uniejów, Horyniec Zdrój, Supraśl, Inowrocław, Swoszowice, Konstancin, Swoszowice, Wieniec Zdrój,
• uzdrowiska nadmorskie: Kamień Pomorski, Świnoujście, Kołobrzeg, Ustka, Sopot, Dąbki,
• uzdrowiska podgórskie: Cieplice Zdrój, Piwniczna Zdrój, Czerniawa Zdrój, Polanica Zdrój, Długopole Zdrój, Polańczyk, Duszniki Zdrój, Rymanów Zdrój, Iwonicz Zdrój, Szczawno Zdrój, Kudowa Zdrój, Ustroń, Muszyna Zdrój, Wapienne,
• uzdrowiska górskie: Jedlina Zdrój, Szczawnica, Krynica Zdrój, Świeradów Zdrój, Lądek Zdrój, Wysowa Zdrój, Rabka Zdrój, Żegiestów Zdrój.