Jak sztuczna inteligencja wspomaga operacje okulistyczne

Rzadziej zdajemy sobie sprawę, że AI to cecha urządzeń, w którą jesteśmy w stanie je wyposażyć, mając odpowiednio zaawansowane umiejętności programistyczne i wiedzę na temat funkcjonowania Big Data (bardzo dużych zbiorów danych). Dlatego “inteligentny” może być samochód, odkurzacz czy nawet cały dom. O bardzo skomplikowanych urządzeniach do diagnostyki okulistycznej oraz zaawansowanych technologicznie laserach okulistycznych także możemy mówić, że zawiaduje nimi sztuczna inteligencja - jeśli tylko zostaną umiejętnie zaprogramowane.

Rishal Hurbans w swojej książce “Algorytmy sztucznej inteligencji. Ilustrowany przewodnik” tak pisze o inteligencji:

“Można ją dostrzec w otaczającej nas naturze, na przykład we współpracy grup zwierząt. Widzimy ją też w myśleniu i zachowaniu ludzi. Zwykle za inteligentne uznajemy byty, które są autonomiczne i potrafią się przystosować. Autonomia oznacza tu, że dany byt nie potrzebuje stałych instrukcji. Zdolność do przystosowania polega na umiejętności zmiany zachowania w odpowiedzi na zmiany w środowisku lub przestrzeni problemowej. Gdy przyjrzysz się żywym organizmom i maszynom, zobaczysz, że podstawowym wyznacznikiem ich działań są dane. [...] Pobieramy dane, przetwarzamy je i podejmujemy na ich podstawie decyzje”.

Sztuczna inteligencja to algorytm, który pobiera i przetwarza dane i na ich podstawie podejmuje decyzje. Nie zastępuje lekarza, ale pomaga mu na każdym etapie procesu decyzyjnego: od diagnostyki, przez wybór metody operacyjnej, po każdy ruch wykonywanu podczas zabiegu. Dzięki temu, że AI jest w stanie w krótkim czasie przetworzyć bardzo wiele danych, także tych wielce skomplikowanych albo takich, które mogłyby umknąć uwadze człowieka (czy wręcz: być dla niego niezauważalne) i których analiza zajęłaby mu mnóstwo czasu, możliwe jest projektowanie operacji okulistycznych “na miarę”.

Diagnostyka okulistyczna, zwłaszcza ta wiążąca się z przygotowaniem pacjenta do laserowej korekcji wady wzroku albo wszczepienia sztucznej soczewki, wymaga przeanalizowania wyników badań przedstawionych w postaci graficznej, często jako trójwymiarowe modele struktur oka. Nawet bardzo doświadczony i nieustannie doszkalający się lekarz nie jest w stanie wychwycić wszystkich informacji, jakie “zaszyfrowane” są np. w obrazie rogówki (to jej bezpośrednio dotyczy interwencja laserem podczas operacji krótko- czy dalekowzroczności). Sztuczna inteligencja pomaga szybko i bez pomyłek zebrać informacje na temat oka konkretnego pacjenta i trafnie podjąć decyzję czy i jaką metodą może być ono operowane. Mało tego: jest w stanie określić, jak będzie widział pacjent po operacji (co jest niezmiernie ważne, np. podczas wyboru sztucznych soczewek wszczepialnych, kiedy pacjent ma do wyboru cały garnitur soczewek PREMIUM i może zdecydować o jakości widzenia do dali, do bliży i do odległości pośrednich).

Gdyby nie wspomaganie sztucznej inteligencji na każdym etapie procesu diagnostycznego oraz podczas operacji okulistycznej, lekarz musiałby dokonywać nieustannej weryfikacji danych, a konieczność podejmowania decyzji w czasie rzeczywistym przyciągałaby zabieg w nieskończoność.